باکیچ که در دیدار نخست تحت هدایت اوسمار فیکس بود و یکی از امیدهای سرخ‌ها برای بازگشت به روزهای خوب محسوب می‌شد، هنوز در آغاز مسیر تازه‌اش دچار آسیب از ناحیه چهارسر ران شد؛ مصدومیتی که طبق گزارش‌ها، او را دست‌کم یک ماه از میادین دور نگه خواهد داشت.
این اتفاق در شرایطی رخ داده که پرسپولیس در ماه‌های گذشته نیز با مصدومیت‌های مکرر بازیکنان خارجی خود دست‌به‌گریبان بوده است. اورنوف، خرید ازبک این تیم، تقریباً نیمی از فصل را به دلیل مصدومیت‌های زنجیره‌ای از دست داد و بیفوما، مهاجم نیجریه‌ای سرخ‌ها نیز بارها به دلیل آسیب‌دیدگی از ترکیب اصلی دور ماند.اوریه در جریان گرم کردن باز با استقلال خوزستان مصدوم شد و این در حالی است که بیماری هپاتیت او و کشیدگی عضلات او بارها نقل محافل بوده و کار را فسخ قرار داد پیش برد.
تکرار چنین الگوهایی پرسش‌هایی جدی را درباره چرایی این وضعیت به‌وجود آورده است. برخی کارشناسان معتقدند که پرسپولیس در فرآیند جذب بازیکنان خارجی، بررسی دقیق سوابق پزشکی و آمادگی بدنی را در اولویت قرار نمی‌دهد. از سوی دیگر، گروهی نیز ضعف در بدنسازی پیش‌فصل را یکی از دلایل اصلی این حجم از مصدومیت‌ها می‌دانند.
یکی از مربیان باسابقه لیگ برتر در گفت‌وگویی غیررسمی اشاره کرده بود که «بدنسازی اشتباه، فشار بیش از حد روی عضلات در روزهای ابتدایی فصل و عدم تناسب تمرینات با شرایط فیزیولوژیک بازیکنان خارجی» می‌تواند زمینه‌ساز پارگی‌ها و کشیدگی‌های پی‌درپی شود.
با این حال، نباید نقش کیفیت پایین زمین‌های تمرین و مسابقات در فوتبال ایران را نیز نادیده گرفت. زمین‌هایی که به‌ویژه در ماه‌های اخیر بارها مورد انتقاد بازیکنان داخلی و خارجی قرار گرفته‌اند و به گفته‌ی برخی پزشکان ورزشی، یکی از عوامل مستقیم افزایش مصدومیت‌های عضلانی و رباطی هستند.
به این ترتیب، پرسپولیس امروز با پدیده‌ای روبه‌روست که بیش از آنکه صرفاً «بدشانسی» تلقی شود، نشانه‌ای از ضعف سیستمی در برنامه‌ریزی، انتخاب بازیکن و مدیریت پزشکی است. تکرار مصدومیت‌ها زنگ خطری برای تیمی است که می‌خواهد در چند جبهه بجنگد اما نیمی از نیروهایش را پیش از رسیدن به میدان از دست می‌دهد.