دو مهره‌ای که نه‌تنها کیفیت خود را در زمین نشان داده‌اند، بلکه برخلاف بسیاری از خریدهای خارجی سال‌های اخیر فوتبال ایران، با شرایط لیگ، فشار هواداران و سبک بازی استقلال به‌خوبی سازگار شده‌اند.
آسانی در خط میانی با تکنیک، هوشمندی و پاس‌های عمقی‌اش نقش مغز متفکر تیم ساپینتو را بازی می‌کند؛ بازیکنی که از همان هفته‌های ابتدایی نشان داد نظم تاکتیکی برایش اصل است و بازی‌خوانی‌اش به استقلال چهره‌ای مدرن‌تر داده است. در کنار او، منیر حدادی با تحرک بالا، قدرت تمام‌کنندگی و هوش در جابه‌جایی، بارها در شکل‌گیری موقعیت‌های گل نقش مستقیم داشته و حالا به یکی از چهره‌های محبوب سکوها تبدیل شده است.
آنچه این دو بازیکن را متمایز می‌کند، فقط کیفیت فنی‌شان نیست، بلکه سازگاری سریع و رفتار حرفه‌ای آن‌هاست. تجربه نشان داده بازیکنان خارجی زیادی به لیگ ایران آمده‌اند اما درگیر حاشیه، ناهماهنگی و حتی بی‌انگیزگی شده‌اند. آسانی و حدادی اما با شناخت درست از فضای فوتبال ایران، بدون ادعا و با کار مستمر، آرامش را به ترکیب استقلال آورده‌اند.
در سوی دیگر، این نکته بار دیگر فرضیه قدیمی فوتبال ایران را زنده کرده است: «استقلال معمولاً در جذب بازیکنان خارجی موفق‌تر از پرسپولیس عمل می‌کند.» مقایسه خریدهای این فصل دو تیم نیز مؤید همین دیدگاه است. استقلال با جذب بازیکنان هدفمند، به شکلی هوشمندانه‌تر از رقیب سنتی خود عمل کرده و حالا خروجی این تصمیمات در جدول و زمین بازی دیده می‌شود.
در آستانه دربی، این دو ستاره خارجی می‌توانند برگ برنده ساپینتو باشند؛ بازیکنانی که هم از نظر روانی تیم را آرام کرده‌اند و هم از نظر فنی تکیه‌گاه تاکتیک‌های مربی پرتغالی‌اند. اگر روند صعودی آسانی و حدادی ادامه یابد، استقلال می‌تواند با تکیه بر همین ثبات خارجی‌ها، به استقبال مهم‌ترین بازی نیم‌فصل برود—بازی‌ای که می‌تواند مسیر قهرمانی را مشخص کند.