طرفداری | برخلاف تصور برخی، پروژهٔ ساخت ورزشگاه جدید منچستریونایتد در سکون کامل نیست. گفت‌وگوهای متعددی پشت صحنه در جریان است. لُرد سباستین کو، که ریاست کارگروه منصوب شده از سوی سِر جیم رتکلیف را بر عهده داشت و در پایان کار به این نتیجه رسید که ساخت ورزشگاه جدید بهترین گزینه برای یونایتد است، اکنون به عنوان رئیس «طرح بازآفرینی منطقهٔ اولدترافورد» فعالیت خود را آغاز کرده است.
به گزارش BBC، این پروژه شامل ساخت واحدهای مسکونی جدید، بهبود دسترسی‌های حمل و نقلی و ایجاد مراکز تجاری و تفریحی است که هدف آن تبدیل شدن به مقصدی جذاب برای هواداران فوتبال و ساکنان شهر خواهد بود.
با این حال، مسائل اساسی هنوز حل نشده‌اند.
نخستین مانع، به توافق نرسیدن بر سر خرید زمین مجاور اولدترافورد است؛ زمینی که قرار است محل ساخت ورزشگاه جدید باشد. البته گزینه‌های جایگزینی نیز وجود دارد و طرح‌های اصلاح شده‌ای که نیازمند آن زمین نیستند، به تازگی منتشر شده‌اند. با این حال، کالت روچ، مدیر اجرایی باشگاه، اخیراً اظهار امیدواری کرده است که توافق نهایی بر سر خرید زمین انجام خواهد شد.
تا زمانی که این توافق صورت نگیرد و قیمت مشخص نشود، باشگاه نمی‌تواند طرح نهایی را تثبیت کند یا برای اخذ مجوز ساخت اقدام کند.
مسئلهٔ دوم، نحوهٔ تأمین مالی پروژه و برآورد هزینه‌هاست. تخمین اولیه برای ساخت ورزشگاه جدید حدود دو میلیارد پوند بود. رتکلیف در گذشته توانسته بود پروژهٔ بازسازی زمین تمرین کرینگتون را با بودجهٔ ۵۰ میلیون پوندی به انجام برساند، اما پروژه‌هایی با این ابعاد معمولاً هزینه‌ای فراتر از برآورد اولیه پیدا می‌کنند.
انتظار نمی‌رود خانوادهٔ گلیزر در تأمین مالی پروژه مشارکت کنند. این بدان معناست که در صورت پرداخت هزینه توسط رتکلیف، سهم خانوادهٔ گلیزر در مالکیت باشگاه کاهش می‌یابد؛ امری که بعید به نظر می‌رسد.
یونایتد در حال حاضر حدود یک میلیارد پوند بدهی دارد که ترکیبی از بدهی تاریخی مربوط به خرید باشگاه، تسهیلات اعتباری جاری و اقساط معوقهٔ خرید بازیکنان است. بنابراین گرفتن وام جدید، حتی به صورت مرحله‌ای، چندان محتمل نیست؛ به ویژه در شرایط فعلی که نرخ بهرهٔ جهانی نسبت به دوران پیش از همه‌گیری کرونا و جنگ روسیه و اوکراین بسیار بالاتر است.
محتمل‌ترین گزینه این است که تأمین مالی پروژه از طریق شرکتی مستقل انجام شود که تا زمان بازپرداخت بدهی، مالک ورزشگاه محسوب شود و پس از آن، مالکیت به باشگاه بازگردد یا از طریق ساز و کار دیگری منتقل شود.
در تئوری، این مدل به معنای تفکیک مالکیت باشگاه از ورزشگاه است، اما هدف نهایی این است که با ظرفیت ۱۰۰ هزار نفری و درصد بالایی از صندلی‌های ویژهٔ تجاری، منچستریونایتد بتواند درآمدی بسیار بیشتر از وضعیت فعلی به دست آورد؛ درآمدی که صرف بازپرداخت هزینه‌ها خواهد شد. با این حال، میزان بهره و جزئیات مالی این سرمایه‌گذاری هنوز محل مذاکره است.