به گزارش قدس آنلاین، شهرآورد ۱٠۵ می‌تواند تب این فوتبال قندیل بسته را آن‌قدر بالا ببرد که کار یاغی‌ها به پاشویه بیفتد. این خط و این نشان؛ آرایش گام‌های شهرآوردبازها و قدم‌های سترگ سربازان در پنجشنبه به‌هم ریخته، منتج به سلطنت شهرآورد پیچیده‌ای خواهد شد که با تمام بی‌خاصیتی‌اش هر وقت آمده با خود تعصب، تعلق و گاه تقلب را آورده است.

نبرد گلادیاتورها هیچ ربطی به جایگاه فعلی خیل سرخابی‌ها در جدول ندارد. اینجا هر تفنگداری که دوان، خرامان و شتابان قفس توری را شعله‌ور کند، در پلک به‌هم زدنی به قهرمان درامی با سکانس‌های اکشن بدل خواهد شد و سوگلی سکوهایی می‌شود که برای رسیدن تا شنگرف آسمان به حادثه‌ای هولناک نیاز دارند. اینجا گرگ‌ها محال است اهلی شوند و با برّه‌ها در یک اقلیم بگنجند.

اما کدام تکاورها می‌توانند شهرآورد جهنمی را برای تیم خود درآورند و نقش مهره مار را بازی کنند؟ با نیم نگاهی به ترکیب احتمالی دو تیم می‌توان حدس زد مردانی چون کنعانی‌زادگان، عالیشاه، مهری، علیپور و حتی آل‌کثیر برای بدل شدن به قاتل آبی‌ها از ظرفیت لازم برخوردارند. کنعانی‌زادگان در بازی رفت در اراک زهر خود را ریخت و با فروپاشی قلعه حسین حسینی عروسی را به کوچه‌های قرمزها برد. عالیشاه هم که شهرآورد باز ازلی ابدی سرخ‌هاست و فرمول‌های خوشبختی در چنین آزمون دهشتناکی را از بر است. اضافه کنید به این دو سعید مهری استقلالی سابق را که در بازی رفت پس از حضور در زمین، کام آبی‌ها را با فراری دلفریب تلخ کرد. ایضاً علیپور و آل‌کثیر که در فصل ملال‌انگیز خود، شاید تنها با فروریختن دروازه استقلال بتوانند از دیدرس دوآتشه‌های ناراضی قسر در روند.

آن‌سوی میدان اما در اقامتگاه آبی‌ها مهره‌هایی یافت می‌شوند که هنر بیرون کشیدن گلیم لاجوردی را از آب دارند. سیدحسین حسینی که در بازی رفت گاف وحشتناکی داد و در جایگاه متهم ردیف اول نشست، اگر این‌بار خودش باشد و از فراز و نشیب یک کاپیتان بکاهد، به حتم عصای دست تیمش خواهد شد. رافائل سیلوا با سورپرایزهایش در پرواز، رامین رضاییان با انگیزه‌ای صد چندان و صالح حردانی گریزپا با گریزهای غیرقابل مهار می‌توانند به رؤیاهای قرمزها نفوذ کرده و بساط یک فوج از سربازان کارتال را به‌هم بریزند. به این جمع اضافه کنید علیرضا کوشکی را که در هفته‌های اخیر نشان داده در قامت لشکر یک نفره یارای آتش زدن انبارهای باروت را دارد.

تا عصر مانده دو دانگی. منتظر می‌مانیم تا ببینیم در ورای کری‌ها و رجزخوانی‌ها باد به پرچم کدام قشون می‌وزد، دل کدام جنگجویان می‌سوزد و آخر قصه کدام تیم اشک‌آلود خواهد شد؟ تا رسیدن لحظه معهود پلک ‌زنیم.