تماشاگر بخش دوم گفتگوی خبرورزشی با علی شجاعی هستید. این بخش به اوضاع مس رفسنجان در فصل جاری و همچنین کار کردن با 4 سرمربی در طول این فصل اختصاص دارد. همچنین مشکلات VAR بخش دیگری از این مصاحبه را شامل می شود. در پایان از علی شجاعی درخصوص تیم ملی جوانان و همینطور دوران خودش در رده های سنی تیم ملی پرسیدیم و اینکه چرا در فوتبال روز دنیا به جوانان فرصت داده می شود اما در ایران نه.
از شما دعوت می کنیم بیننده و خواننده بخش دوم و پایانی گفتگو با علی شجاعی باشید.
در رابطه با محرم نویدکیا و مسعود شجاعی، کار کردن با این مربیان چطور بود؟ چه فنی و چه اخلاقی؟ چجور مربی‌ای هستند؟
برای من باعث افتخار است که با این دو عزیز و همچنین آقای پیروانی که در مقطعی حضور داشتند، کار کرده‌ام. هر کدام از ایشان شخصیت فنی خاص خود را دارند. از لحاظ خارج از فوتبال نیز کاملاً برای من قابل احترام هستند. کار کردن با این سه عزیز برای من افتخاری بود. از لحاظ فنی هم واقعاً از وجودشان لذت بردم. ولی متاسفانه شرایط اجازه نمی‌داد که همه ما صدمان را بگذاریم و کارمان را انجام دهیم تا این تیم نتیجه بگیرد و برای من، با اینکه مدت کوتاهی بود، لذت‌بخش بود.
با سیروس پورموسوی چطور؟ سرمربی فعلی؟
بله، آقا سیروس هم به تازگی به ما اضافه شده‌اند. شرایط تیم ما خوب نبود. ایشان آمدند و متاسفانه امتیازهای خوبی را از دست می‌دادیم و در بازی‌های بزرگ هم خوب نمی‌توانستیم نتیجه بگیریم و این تغییر انجام شد و حالا خداروشکر از لحاظ روند امتیازگیری مثبت هستیم و الان که فکر می‌کنم در ۲-۳ بازی گل نخورده‌ایم. یک گل که خوردیم، دقیقه نود در بازی حذفی از نساجی در پنالتی بود. روند، روند مثبتی است. ایشان زحمتشان را می‌کشند، تمام تلاششان را می‌کنند که این تیم نتیجه بگیرد. بازیکنان هم همینطور، بازیکنان هم قطعاً همه کار می‌کنند که امسال رفسنجان به وضعیت فولاد پارسال دچار نشود و شرایط را برگردانند. خیلی سخت است ولی همین که تیم از گل گهر سیرجان، تیم مدعی امسال، مساوی می‌گیرد و موقعیت خوب خلق می‌کند و حتی فرصتش را دارد که بازی را ببرد پس یعنی تیم ما از لحاظ فنی و شخصیتی توانسته روند مثبت داشته باشد. حالا هم با آمدن آقا سیروس اوضاع می‌تواند بهتر شود به شرطی که کمک همه‌جانبه باشد.
فکر می‌کنی تیم امسال در لیگ برتر بماند؟
من دوست ندارم به این فکر کنم که امسال این اتفاق برای ما بیفتد، اصلاً. تیم ما تیمی نیست که اصلاً اجازه بدهد به اینکه گزینه سقوط باشیم فکر کنم. اصلاً فکر کردن به آن هم خوب نیست. حالا از این هفته که با چادرملو بازی داریم انشاالله بتوانیم سه امتیاز بازی را بگیریم که خیلی برای ما حیاتی است. فکر می‌کنم دیگر با سه امتیاز این بازی از آن استرس خارج شویم و با وجود بازیکنانی که در این تیم هستند، اصلاً به این داستان سقوط فکر نمی‌کنم. شرایط یک جوری پیش رفت که متاسفانه نتوانستیم به آن امتیازگیری و روند خوبمان برسیم ولی الان همه‌چیز مثبت است و فکر می‌کنم این تیم قطعاً امسال می‌ماند.
در نقل و انتقالات نیم فصل، اینطور مطرح شد که گزینه دفاع چپ استقلال هستی. پیشنهادی داده شد؟
من خیلی نمی‌خواهم وارد جزئیات شوم. از طریق واسطه‌ها صحبت‌هایی شده بود اما من با مس رفسنجان قرارداد دارم و حرفه‌ای نیست که در مورد استقلال صحبت کنم. خود مدیران در جریان همه‌چیز هستند. من به واسطه قرارداد حرفه‌ای و شرایط موجودی که الان برای مس هست، فکر می‌کنم خیلی خوب نباشد در این مورد صحبت کنم. الان به قراردادم احترام می‌گذارم. در مورد مس رفسنجان اگر سوالی باشد حتماً در خدمتتان هستم.
در رابطه با شرایط این فصل لیگ برتر، البته هر سال یک اتفاق عجیب هست که در لیگ برتر بیفتد اما می خواهم در رابطه با اتفاقات عجیب، از دید بازیکنی که در زمین است بپرسم. مثلاً VAR یک بازی هست، یک بازی نیست و یک بازی بین دو نیمه قطع می‌شود. برای منی که خبرنگارم، مجری هستم و از بیرون می‌بینم، دستم را می‌گذارم روی کیبورد، انتقاد می‌کنم، یک چیزی می‌نویسم، برای هواداری که دارد از بیرون می‌بیند یک چیزی می‌گوید و شاید یک لبخند تلخی بزند، شاید مسخره کند، یک کامنتی بگذارد، تمام بشود و برود. برای بازیکن درون زمین حسش چطور است وقتی این اتفاق وسط بازی می‌افتد؟
خوب نیست دیگر. شما خودتان اشاره کردید VAR وسط بازی قطع شد، یک بازی برای ما این اتفاق افتاد. بازی حساس در حذفی بین نیمه VAR قطع شد. داور اعلام کرد که نیمه دوم VAR نداریم متاسفانه. دو تا صحنه مشکوک داشتیم. یکی آفساید بسیار مشکوکی بود که داور گرفت در حالی که در موقعیت دو به تک بودیم و یک صحنه هم دقیقه نود مشکوک به پنالتی که متاسفانه به دلیل قطع شدن VAR، بررسی نشد. اینها خیلی مهم است. حالا یک تیم در کورس قهرمانی است و دیگری در پایین جدول ولی VAR باید برای همه باشد، عدالت نیست. این‌جوری نباشد که یک بازی باشد، یک بازی نباشد. شاید در آن بازی اتفاقاتی بیفتد که نیاز دارد به VAR و متاسفانه خود داورها هم دارند اذیت می‌شوند. این‌جوری نیست فقط ما بازیکنان اذیت شویم. خود داور هم دوست ندارد نتیجه بدی رقم بزند. وقتی VAR نیست یا شرایط VAR این‌جوری است، آنها هم اذیت می‌شوند. دوربین‌های ما هم فکر می‌کنم خیلی در ورزشگاه حرفه‌ای نیست. حالا من با یکی از داورها صحبت می‌کردم، می‌گفت اصلاً دوربین‌ها تعدادشان کم است نسبت به مثلا لیگ انگلیس، لیگ‌های اروپایی. ما که اصلاً خیلی عقبیم از آن لیگ‌ها، از همه لحاظ.
مثلا کیفیت دوربین پایین است کار داور سخت می شود. مردم هم انتظار دارند داور تصمیم درست بگیرد. داورها هم که دوست ندارند غلط سوت بزنند یا بروند VAR اشتباه بگویند. این VAR قطعاً کمک نمی‌کند به داور. امیدوارم درست شود. امیدوارم فصل بعد شاهد این باشیم که همه بازی‌ها VAR داشته باشد، همه بازی‌ها عدالت در آن باشد.
برگردیم به صحبتی که اول برنامه کردم، تیم ملی جوانان. بازی ایران و ژاپن را دیدی در جام ملت های جوانان؟
یک بخشی را توانستم ببینم، چون تمرین داشتیم نشد کامل ببینم.
نظرت چه بود در مورد بازی؟ کلاً حضور ایران در این دوره؟
واقعاً حیف شد. چون خودم لمس کردم این شرایط را. دوست داشتم که تیم جوانانمان به جام جهانی برود. چون می‌دانم که جام جهانی جوانان چقدر می‌توانست کمک کند به بازیکنان، چقدر می‌توانست به مربیان کمک کند. چون ما در جلسه‌ای که برای جام جهانی جوانان با فیفا داشتیم، اعلام کردند که دو تا جام جهانی برای ما خیلی مهم است، یعنی خیلی رصد می‌کنند همه آنها را، یکی جام جهانی بزرگسالان و یکی جام جهانی جوانان، حتی المپیک را نگفتند مسئولان فیفا. برای همین می‌دانم چقدر باارزش بود اگر تیم ملی جوانان صعود می‌کرد، حیف شد.
واقعاً تیم خوبی داشتند ولی در پنالتی‌ها حذف شدند. تیم شایسته‌ای بود و ما دوست داشتیم صعود کنند و افتخار بیاورند ولی این اتفاق نیفتاد. به نظرم بدشانسی هم دخیل بود. دیگر پنالتی پنجاه پنجاه است، نمی‌توانیم ایرادی بگیریم از لحاظ فنی و مسلم است که قطعا زحمتشان را کشیدند. اینها بازیکنان خیلی بزرگی می‌شوند در آینده، بازیکنان خوبی هستند، مربی بسیار با شخصیت و خوب، ولی حیف شد دیگر، این نسل نتوانست به جام جهانی برود.
تو خودت با علی دوستی مهر به جام جهانی نوجوانان صعود کردی، با امیرحسین پیروانی فکر می‌کنم در جام جهانی جوانان حاضر شدی، در یک قدمی صعود به المپیک هم بودی. از این تجارب بگو و اینکه چه بازیکنانی بودند در آن تورنومنت، چه بازیکنان بزرگ مثلاً اروپایی و بین‌المللی بودند که با آنها روبه‌رو شدی و امروز می‌بینی دارند می‌درخشند در سطح جهانی.
بله، نوجوانان با آقای دوستی‌مهر ما به جام جهانی صعود کردیم، جوانان با امیرحسین خان پیروانی صعود کردیم و در امید هم که حالا مربیان متعددی بودند، خود آقای پیروانی بود اوایل، بعدش آقای کرانچار، بعدش آقای مجیدی و بعدش هم آقای استیلی آمدند که تجربه جام جهانی جوانان خیلی تجربه خوبی بود. ارزش این جام جهانی بالاست برای فیفا. ما با پرتغال بازی داشتیم، تیم خوب اروپایی بود و می‌توانستیم هم صعود کنیم. ما با مساوی از پرتغال هم می‌توانستیم صعود کنیم ولی لحظه آخر متاسفانه با گل به خودی حذف شدیم و فکر می‌کنم خیلی از بازیکنان آن جام الان در تیم‌های بزرگ هستند.
چندتایشان را خاطرت می‌آید؟
مثلا پرتغالی که جلوی ما بازی کرد چون آنالیز این تیم را داشتیم و یادم است، دفاع راست‌شان دالوت بود که منچستریونایتد بازی می کند. دیاز دفاع آخر سیتی در آن تیم بود. گلر اصلی پرتغال اسمش الان یادم نیست اسمش را، گلر اصلی پورتو و تیم ملی پرتغال است. خیلی بازیکنان از آن جام جهانی به تیم‌های بزرگ اروپایی رسیدند.
هدفم از این سوال این بود که به همین برسیم، بازیکنان تیم پرتغال و تیم‌های دیگر از جام جهانی جوانان چهره شده‌اند در دنیا ولی در کشور ما این اتفاق نمی‌افتد. معمولاً کسانی را می بینی در نوجوانان و جوانان و می‌گویی که قطعاً فیکس و بازیکن تیم ملی و ستاره می‌شوند ولی به یکباره یا خیلی کم‌رنگ می‌شوند یا محو می‌شوند یا به آن چیزی که آدم انتظارش را دارد نمی‌رسند. دلیلش فکر می‌کنی چیست؟
الان تیم ملی جوانان را با ژاپن مساوی کرده دیگر، ژاپن رفته جام جهانی. شما چهار پنج سال دیگر بیایید تیم ملی و فوتبال ژاپن را بررسی کنید که چه اتفاقی برای بازیکنان این دوره تیم ملی جوانان شان افتاده. اسم ها روی کاغذ بیاورید و بررسی کنید چهار پنج سال دیگر کجا هستند. بعد جوانان ما را ببینید چه اتفاقی برایشان می‌افتد. باید به جوانان و ملی پوشان پایه بازی داد. در سن و دوره ما شرایط ما خوب نبود. ما از جام جهانی برگشتیم اما به نصف تیم مان اصلا در لیگ برتر بازی نرسید!
یعنی تجربه جام جهانی جوانان را بچه‌ها داشتند و در آن سطح رقابتی که بسیار مهم بود مقابل بازیکنان سطح اول اروپایی بازی کردند آنها در تیم های اروپایی فیکس شدند اما ما فرصت بازی پیدا نکردیم. پس فرق کجاست؟ چرا از آن استعداد و توانایی بچه ها استفاده نمی شود. از آن به خوبی یاد نمی شود و فراموش می شود. من تعجبم این است، از آن تیمی که به جام جهانی رفت فکر کنم دو سه نفر اصلاً فوتبال بازی نمی‌کنند دیگر! اصلا در هیچ لیگی نیستند. نمی خواهم اسمشان را بیاورم ولی چندتا از بازیکنان فیکس ما در جام جهانی جوانان دیگر فوتبالیست نیستند. این تاسف است دیگر، اینکه نسلی متاسفانه به راحتی فراموش می‌شود. امیدوارم دیگر این اتفاق نیفتد. انشاالله برای این بچه‌های جوانانمان این اتفاق نیفتد، برگردند فوتبالیست‌های بزرگ بشوند.
یک جورهایی انگار مربی‌ها اعتماد نمی‌کنند، هم مربی‌ها و هم باشگاه‌ها. یا بعضی وقت‌ها پیش می‌آید باشگاه حاضر نیست بازیکنش را بدهد و خب تیم ملی جوانان که عازم تورنومنت است آن بازیکن را می‌خواهد، در نتیجع زور تیم ملی و این باشگاه به هم نمی‌رسد و همه چیز سر بازیکن آوار می‌شود. یعنی این را بارها دیده‌ایم که با بازیکن لجبازی می‌شود، بازیکن سکونشین می‌شود. به عنوان کسی که این دوران را تجربه کردی و برای همدوره ای هایت اتفاق مشابه رخ داده، راهکاری می‌بینی برای جلوگیری از آن؟
باشگاه‌های ما متاسفانه چون نتیجه‌گرا هستند، این فشار به سرمربی هم وارد می‌شود. فاز لیگ ایران بیشتر نتیجه‌گیری است. برای همین تغییر زیاد درش انجام می‌شود. چرا باید یک تیم چهار تا سرمربی عوض کند در یک فصل؟ چرا یک تیم باید دو تا مدیرعامل عوض کند در یک فصل؟ ببینید این شرایط را سخت می‌کند. مربی چطور می‌خواهد به بازیکن جوان اعتماد کند؟ مربی هم گناه ندارد این وسط به نظر من، چون باشگاه نتیجه می‌خواهد مربی این ریسک را نمی‌کند به بازیکن جوانش بازی دهد. ولی در اروپا اصلاً این‌جوری نیست. باشگاه دنبال این است که آن جوان‌ها را بازی بدهد تا بتواند درآمدزایی کند از آن. اینجا این فشاری که باشگاه به بازیکنان و به مربی اش می‌آورد باعث می‌شود که بازیکنان جوانمان، بازیکنان تیم ملی پایه‌مان نتوانند خودشان را نشان بدهند. به نظر من اصلی‌ترین چیز این فشار نتیجه گرفتن در لیگ ایران است.
الگوی تو در پست دفاع چپ، چه بازیکن داخلی چه بازیکن خارجی کدام بازیکن است؟
من بازی تئو را خیلی دوست دارم، دفاع چپ میلان. چون در حمله بسیار خوب اضافه می‌شود و خیلی دنبالش می‌کنم.
پلی استیشن بازی می‌کنی؟
آره کم و بیش.
کدام تیم را برمی‌داری؟ میلان یا...
نه من بارسایی شدیدم.
این فصل هم وضعش خوب است! یعنی فلیک با بازیکنان جوان بسیار خوب نتیجه می گیرد. ربط پیدا کرد به صحبت مان، اعتماد به جوانان...
آره، لذت بخش بازی می‌کند. یعنی من به شخصه از بازی امسال تیم لذت می‌برم. پارسال این‌جوری نبود ولی امسال تیم خیلی جوان و سرحال است. فکر می‌کنم نتیجه بگیرد.
سرمربی بزرگی مثل فلیک در یکی از بزرگ‌ترین باشگاه‌های دنیا بدون اینکه بترسد این همه جوان را بازی می‌دهد.
دقیقاً درست است.
اصطلاحاً می‌گویند یک سری با یک سری مهدکودکی رئال را می‌برد، در لیگ قهرمانان هم وضعیت خوبی دارند.
این ایده باشگاه است دیگر. شاید پارسال ضرر کرده باشند از این ایده و فلسفه که واقعاً هم ضرر و نتوانستند نتیجه بگیرند ولی امسال دارند سود می‌برند چون نتیجه‌گرا نیستند. برای همین گفتم لیگ ما لیگ نتیجه‌گرایی است. فرصت به بازیکن جوان نمی دهند.
تو هنوز سال‌های زیادی در فوتبال داری و آن آینده، آن نوک قله‌ای که در فوتبال می‌بینی کجاست؟
قطعا باید تلاش کنم، تلاش بیشتری کنم. دوست دارم به تیم ملی دعوت بشوم یک روزی و باید تلاشم را دو برابر نه، چهار برابر کنم. بتوانم یک تصمیم خوب بگیرم. اول از همه در اول فصل شرایط را جوری رقم بزنم که بتوانم آرامش داشته باشم، حداقل در تیمی که هستم آرامشی باشد تا بتوانم مثمر ثمر باشم که متاسفانه در این دو سال این اتفاق برای من نیفتاد، یعنی تنها چیزی که نداشتم آرامش بود و امیدوارم آن تصمیم خوب و آن آرامش درون تیم برای من به وجود بیاید. هدفم این است که به تیم ملی ایران دعوت بشوم.
علی شجاعی من دیگر سوالی ندارم. اگر سوالی بوده که نپرسیده باشم، صحبتی هست با مخاطبان این برنامه، طرفدارهای فوتبال و مردمی که دارند این برنامه را تماشا می‌کنند، چه فوتبالی و چه غیر فوتبالی؟ یعنی هر چه می‌خواهد دل تنگت، واگذار می‌کنم به خودت و این دوربین خبر ورزشی که پشت سر من هست.
خیلی ممنون از شما، لطف کردید. سپاس از این مصاحبه بسیار گرم و زیباتون. ممنون. دیگر صحبت خاصی نیست، همه صحبت‌ها انجام شد. مرسی.