به گزارش خبرگزاری ایمنا، رزمایش ذوالفقار ۱۴۰۳، همان‌طور که از ابتدا در اعماق دریاهای جنوبی ایران آغاز شد، در روز پایانی خود همچون طوفانی مهیب از دل آسمان ایران، دشمنان را در خواب‌زده‌ترین لحظات به وحشتی بی‌پایان فرو برد. این رزمایش، نه‌تنها نمایشی از قدرت و اراده ملت ایران بود، بلکه اعلامی رسا و محکم به جهانیان بود که آسمان ایران همچنان میدان بازی برای هر بیگانه‌ای نخواهد بود. در این چهار روز، نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران به دشمنان آموختند که در زمین و آسمانشان هیچ‌جا برای تهدیدات بی‌رحمانه باقی نمی‌گذارند.
در آخرین روز رزمایش، چشمان آسمان به مراقبتی بی‌صدا گره خورد. دیگر خبری از رژه کشتی‌ها و شناورهای سطحی و زیرسطحی نبود. اکنون، آهنگ رعد و برق در این آسمان نبود، بلکه در دل سکوت، دفاعی چون کوه به اجرا درآمد که دشمن را از هر حرکت نادانی بازداشت؛ بله، این‌بار تنها جنگنده‌های آتش و خون نبودند که بر فراز آسمان می‌رقصیدند، بلکه پدافند هوایی جمهوری اسلامی ایران، همچون قهرمانی بی‌صدای تاریخ، از قلب آسمان‌ها در کمین نشسته بود و از تک‌تک لحظاتِ تهدید جلوگیری می‌کرد.
منیر: شکارگر بی‌صدا
در این روز، سامانه‌ای به نام منیر از دل تاریکی شب برآمد که خود نماد سکوت مرگبار بود. همان‌طور که این سامانه می‌تواند بی‌هیچ نشانه‌ای از حضور، شکار کند و دشمن را در تیررس خود قرار دهد، همینطور هم که در این رزمایش دیدیم، هیچ‌گونه امواجی از آن منتشر نمی‌شود. آنچه می‌ماند، تنها شناسایی است و پس از شناسایی، دشمنان به زانو در خواهند آمد.
منیر راداری مجهول است که به‌طور بی‌رحمانه‌ای تمام پنهان‌کارها و دشمنان کم‌صدا را کشف می‌کند. این سامانه به‌تنهایی توانایی پوشش ۳۶۰ درجه‌ای دارد و از هر جایی که خطر در کمین باشد، در سکوت مطلق آن را شناسایی می‌کند. گویی به دشمن پیام می‌دهد که در مقابل چشمان بسته ایران، هیچ جایی برای پنهان شدن نخواهد داشت.
در کنار این سامانه شگرف، همکاری هوشمندانه‌اش با سامانه موشکی مجید در شلیک دقیق به اهدافی که در نخستین لحظه‌های غفلت از دیدها می‌گریزند، تکمیل می‌شود. پرندگان متخاصم که گمان می‌کردند از چشمان تیزبین ایران پنهان خواهند ماند، تنها در لحظه‌ای ناباورانه و مرگبار، در آغوش سامانه‌ها گرفتار می‌شوند.
۱۵ خرداد: پدافندی از دل خاک و دریا
در کنار آسمان، زمین و دریا نیز همچنان از آتش قدرت ایران در امان نبودند. سامانه پدافند هوایی ۱۵ خرداد که به‌طور ویژه از دل سواحل مکران برخاسته بود، قدرت دیگری را به نمایش گذاشت. این سامانه نه‌تنها از دشمنان دریا حفاظت می‌کند، بلکه از دشمنان آسمان نیز نمی‌گذارد.
۱۵ خرداد، با توانایی شگرف خود، نه‌تنها دشمن را شناسایی می‌کند، بلکه قدرت ردگیری اهداف را تا فاصله ۱۵۰ کیلومتری نیز دارد. درست همان‌طور که در این رزمایش شاهد بودیم، سامانه‌ای که با دقت بی‌نظیر، در عرض کمتر از ۵ دقیقه می‌تواند تهدید را از بین ببرد، به دشمن یادآور شد که ایران هرگز در برابر تهدیدات تسلیم نخواهد شد.
در حقیقت ۱۵ خرداد و ذوالفقار، همچون دو بازوی قدرتمند و هماهنگ، در برابر دشمنانی که در پی درهم شکستن آسمان ایران بودند، دست به کار شدند و در چشم برهم‌زدنی، اهدافی که به گمان خود از دید پنهان بودند، به گورستان تهدیدات بدل شدند.
عملیات مشترک ارتش و سپاه: ۲ شمشیر در دل طوفان
شاید مهم‌ترین درسی که رزمایش ذوالفقار ۱۴۰۳ به دشمنان آموخت، اتحاد و هماهنگی بی‌نظیر نیروهای مسلح ایران بود. روز پایانی رزمایش، روزی از جنس وحدت و پیروزی بود؛ روزی که ارتش جمهوری اسلامی ایران و نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به‌طور مشترک عملیات موشکی عظیمی را در دل شمال اقیانوس هند به اجرا درآوردند. دو نیروی مسلح با شلیک موشک‌های کروز دریایی و بالستیک، هدفی شبیه‌سازی شده را نابود کردند و نشان دادند که هیچ‌چیز در برابر اراده فولادی ملت ایران، حتی در دریاها و آسمان‌ها، نمی‌تواند بایستد.
این عملیات، همچون قیام دو شمشیری که در دل طوفان‌ها از یکدیگر جدا نمی‌شوند، بی‌رحمانه هدف را از میان برداشت و دشمن را در کمال ناباوری به وحشتی بی‌پایان فرو برد.
آسمان ایران، میدان ناامنی برای دشمنان
و این‌چنین بود که رزمایش ذوالفقار ۱۴۰۳، در نهایت، پرده از واقعیتی گشود که دشمنان هرگز به آن پی نخواهند برد: آسمان ایران دیگر برای آن‌ها عرصه‌ای امن نخواهد بود. به‌راستی که ایران با هم‌افزایی قدرت‌ها و تجهیزات بی‌نظیر خود، در زمین، دریا و آسمان، دژی تسخیرناپذیر ساخته است که هیچ دشمنی نمی‌تواند در برابر آن ایستادگی کند. امروز ایران به همه نشان داده است که تهدید علیه آسمان و سرزمینش، نه‌تنها بی‌پاسخ نخواهد ماند، بلکه در این نبرد، دشمن خود را در آغوش طوفانی بی‌رحم خواهد یافت که حتی در سکوت، بر تار و پودش در هم می‌تند.
