شناسهٔ خبر: 71596983 - سرویس اجتماعی
نسخه قابل چاپ منبع: روزنامه اطلاعات | لینک خبر

آقایان مسئول! با این مردم چه می‌کنید؟

مردمان گرفتار بیماری‌های نادر یا اطرافیان آن‌ها، با چه زبان و حالی باید بگویند: شمایانی که در عافیت هستید و متولّیان بهداشت و درمان، اعمّ از سیاستگذاران و مجریان و همه‌ی دست‌اندرکاران، آیا از مصیبت ما، شکر عافیت خود را به جای می‌آورید؟

صاحب‌خبر -

محمد علی فیاض بخش - روزنامه اطلاعات: در تقویم روز چهارشنبه هشتم اسفندماه آمده: روز حمایت از بیماران نادر.

سعدیِ جان درگلستان گوید: «قدر عافیت کسی داند که به مصیبتی گرفتار آید». کنون باید پرسید: آیا پیش از گرفتاری به مصیبت، نمی‌توان قدر عافیت را دانست؟ 

مردمان گرفتار بیماری‌های نادر یا اطرافیان آن‌ها، با چه زبان و حالی باید بگویند: شمایانی که در عافیت هستید و متولّیان بهداشت و درمان، اعمّ از سیاستگذاران و مجریان و همه‌ی دست‌اندرکاران، آیا از مصیبت ما، شکر عافیت خود را به جای می‌آورید؟ چگونه؟ با حذف یارانه‌های دارو و افزایش بودجه‌ی ده‌ها مرکز تبلیغی غیر دولتی؟ با بستن گلوگاه‌های تسهیل در رسیدن ارزان و آسان دارو به دست ما؟ با بی‌تفاوتی نسبت به قیمت ده‌ها میلیون تومانی یک آمپول ماهیانه؟ یا چه؟

اگر مردم عادی از غذای خود کم کنند، بیماران نادر هم باید از مصرف داروی خود بکاهند؟ آیا اداره‌ی این نوادر عمدتاً باید از طریق کمک‌های داوطلبانه‌ی مردمی- که گاه هست و گاه نیست- انجام پذیرد؟ آیا اهل خیرات و تبرّعات و صدقات، لزوماً نیازمندان به این داروها را می‌شناسند؟ آیا این‌ها سؤالات سختی هستند که در ساختار رسمی بهداشت و درمان کشور، نیازمند حلّ‌المسائل یا استمداد از کارشناسان خارجی است؟

روز «حمایت» دقیقاً معنی‌اش چیست؟ فعلاً که تشریفات تقویمی است؛ اگر چیز دیگری است، دقیقاً بگویند آن «چیز دیگر» چیست؟

با مردم خود، به خصوص بیماران نادر و خاص «دقیقاً» چه می‌کنیم؟

محمد علی فیاض بخش - روزنامه اطلاعات: در تقویم روز چهارشنبه هشتم اسفندماه آمده: روز حمایت از بیماران نادر.

سعدیِ جان درگلستان گوید: «قدر عافیت کسی داند که به مصیبتی گرفتار آید». کنون باید پرسید: آیا پیش از گرفتاری به مصیبت، نمی‌توان قدر عافیت را دانست؟ 

مردمان گرفتار بیماری‌های نادر یا اطرافیان آن‌ها، با چه زبان و حالی باید بگویند: شمایانی که در عافیت هستید و متولّیان بهداشت و درمان، اعمّ از سیاستگذاران و مجریان و همه‌ی دست‌اندرکاران، آیا از مصیبت ما، شکر عافیت خود را به جای می‌آورید؟ چگونه؟ با حذف یارانه‌های دارو و افزایش بودجه‌ی ده‌ها مرکز تبلیغی غیر دولتی؟ با بستن گلوگاه‌های تسهیل در رسیدن ارزان و آسان دارو به دست ما؟ با بی‌تفاوتی نسبت به قیمت ده‌ها میلیون تومانی یک آمپول ماهیانه؟ یا چه؟

اگر مردم عادی از غذای خود کم کنند، بیماران نادر هم باید از مصرف داروی خود بکاهند؟ آیا اداره‌ی این نوادر عمدتاً باید از طریق کمک‌های داوطلبانه‌ی مردمی- که گاه هست و گاه نیست- انجام پذیرد؟ آیا اهل خیرات و تبرّعات و صدقات، لزوماً نیازمندان به این داروها را می‌شناسند؟ آیا این‌ها سؤالات سختی هستند که در ساختار رسمی بهداشت و درمان کشور، نیازمند حلّ‌المسائل یا استمداد از کارشناسان خارجی است؟

روز «حمایت» دقیقاً معنی‌اش چیست؟ فعلاً که تشریفات تقویمی است؛ اگر چیز دیگری است، دقیقاً بگویند آن «چیز دیگر» چیست؟

با مردم خود، به خصوص بیماران نادر و خاص «دقیقاً» چه می‌کنیم؟