گروه سیاسی: محسن برمهانی، معاون تلویزیون صداوسیمای جبلی و جلیلی، گفته است: آمار جهانی نشان می‌دهد که مخاطبان سکوهای نمایش خانگی در حال افزایش هستند. معتقدیم باید محتوای خوب، پاک، سالم و درست برای مردم ایران پخش شود. اگر محتوایی با این معیارها تطابق نداشته باشد، نباید پخش شود و ما از پخش نشدن آن خوشحال می‌شویم!
️ داوود حشمتی در سایت امتداد نوشت: این اولین بار نیست که بعد از راه افتادن تلویزیون های اینترنتی مراحل ساخت و پخش یک سریال متوقف میشود. تاسیان نه اولین است و نه آخرین خواهد بود. روندی که به دنبال حاکمیت مطلق صداوسیما بر هر نوع تولید تصویری است. ساترا پیشتر هم در دو اقدام پیاپی خواستار توقف انتشار برنامه «اکنون» و پخش گزارش‌های عادل فردوسی‌پور شده بود. سریال‌های «غربت»، «شبکه مخفی زنان»، «روزی روزگاری مریخ»، «جیران»، «زخم‌کاری»، «می‌خواهم زنده بمانم»، «قورباغه»، «ممنوعه» و «عاشقانه» نیز دیگر آثاری بودند که به‌شکل موقت طعم توقیف را چشیدند اما چرا ساترا یا بهتر بگوییم صداوسیما به دنبال حذف این سریال هاست؟ آنهم در شرایطی که این سازمان توان تولید سریال های مردم پسند را ندارد. مساله آنها این است که برای سلیقه مخاطب تولید نمی کنند. تیم پایداری مستقیم در صداوسیما برای خود رسالتی قائل است که آن «هدایت» مردم است. براساس این تفکر آنها همچون پیامبرانی هستند که رسالت هدایت جامعه به آنها سپرده شده است. شوربختانه اینکه حتی هنر این را ندارند تا عقاید خود را در بسته بندی های زیبا و جذاب به مردم ارائه کنند. اگر سری هم به خودشان بزنید و از آنها سئوال کنید تازه وضعیت را بسیار خوب و عالی توصیف می کنند.  
هفته قبل رئیس سازمان صدا و سیما در واکنش به انتقادات مبنی بر کاهش مخاطبان تلویزیون در برابر پلتفرم‌های آنلاین، به عدد ۴۱ درصد بیننده استناد کرد. او مدعی بود آمار به این معناست که ۳۰ تا ۳۵ میلیون ایرانی این تلویزیون را تماشا می‌کنند. اما سئوالی که اینجا مطرح می شود این است که این نظرسنجی را کدام مرکز علمی انجام داده است؟ پاسخ ساده است: مرکز تحقیقات صداوسیما! یعنی سازمانی که خود متولی رسانه است، میزان تأثیرگذاری را هم خودش می‌سنجد.
پیش‌تر هم اعداد و ارقامی منتشر شد که میزان مخاطب را نشان می‌داد، اما تجربه‌های عمومی جامعه چیز دیگری می گوید. بسیاری از مردم برای تماشای علاقه‌مندان به شبکه نمایش خانگی و پلتفرم‌های آنلاین مهاجرت کرده‌اند. کافی است نگاهی به شبکه‌های اجتماعی بیندازیم تا ببینیم مردم درباره چه سریال‌هایی صحبت می‌کنند.
رئیس سازمان صداوسیما به چند سریال به‌عنوان نمونه‌های موفق اشاره میکند: «طوبی»، «مهیار»، «سوجان» و «تانکخورها». اما این سریال ها واقعا چقدر در میان مردم دیده شده اند؟ در کدام شبکه اجتماعی مشاهده شده که مردم راجع به این سریال ها حرف بزنند؟ آن را دیده باشند و یا به دیگران آن را توصیه کنند. آنهم در شرایط که این سریال ها به صورت رایگان پخش می شود. کافی است نام این سریالها را با سریالهایی مانند زخم کاری و پوست شیر و برخی دیگر از سریالهای شبکه خانگی مقایسه کنید. 
رقابت رسانه‌های در دنیای امروز دیگر فقط بر سر آمار و ارقام نیست. محتوا، کیفیت و انتخاب مخاطب حرف اول را می‌زند. صداوسیما اگر واقعاً می‌خواهد مخاطبانش را حفظ کند، بهتر است به‌جای استناد به آمارهای داخلی، کیفیت برنامه‌هایش را ارتقا دهد. در غیر این صورت، رقابت را نه با پلتفرم‌های خارجی، بلکه با مخاطبان خود باخت خواهند داشت.
واقعیت این است که صداوسیما به واسطه پربازدید شدن سریال های شبکه های خانگی موجودیت خود را در خطر می بیند. صداوسیما امروز تنها در حوزه پخش زنده نسبت به دیگر پلتفرم ها برتری دارد. حتی رایگان بودن هم برای آنها دیگر هیچ مزیتی به حساب نمی آید. این سازمان که بیشترین بودجه فرهنگی کل کشور را با 34 هزار میلیارد تومان بودجه از آن خود کرده، حالا خودش را در مقابل تک سریال ها بازنده احساس می کند و از همین رو خواستار توقیف آنها میشود.