به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، روایتی در کتاب تصنیف غرر الحکم و درر الکلم صفحه 332 مستدرک الوسائل، جلد12، صفحه 206 آمده است که ( امام علی علیه السلام) می‌فرمایند:

مَنْ کَانَتْ َفِیهِ لَهُ ثَلَاثٌ سَلِمَتْ لَهُ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةُ یَأْمُرُ بِالْمَعْرُوفِ‌ وَ یَأْتَمِرُ بِهِ‌ وَ یَنْهَی عَنِ الْمُنْکَرِ وَ یَنْتَهِی عَنْهُ وَ یُحَافِظُ عَلَی حُدُودِ اللَّهِ جَلَّ جَلَالُهُ وَ عَلَا

هر کس در او سه چیز باشد، دنیا و آخرت به او اختصاص داشته و برای اوست. به کار خوب و نیک سفارش کند و خودش هم کار خوب و نیک انجام دهد و نهی از منکر از کار زشت و بد کند و خودش هم کار منکر و زشت انجام ندهد و از حدود خداوند جلّ و جلاله محافظت کند

شرح این حدیث را بر اساس درس‌های آیت الله آقامجتبی تهرانی در زیر بخوانید:

اَعُوذُ بِالله مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمِ. بِسمِ الله الرَّحمنِ الرَّحیمِ

روایت از امیرالمؤمنین صلوات الله علیه، منقول است که حضرت فرمودند:کسی که در او سه چیز باشد، این دنیا و آخرت، اختصاص به او دارد. به قول ما لام،لام اختصاص است.«مَنْ کَانَتْ َفِیهِ لَهُ ثَلَاثٌ سَلِمَتْ لَهُ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهُ»؛ این دنیا و آخرت برای اوست. این جا«سَلِمَ» به معنای بودن برای شخص است.

اوّل: «یَأْمُرُ بِالْمَعْرُوفِ‌ وَ یَأْتَمِرُ بِهِ»؛ به کار نیک سفارش کند دیگران را و خودش هم کار نیک انجام بدهد، معروف. یک عدّه امر به معروف می‌کنند؛ اما خودشان دست خالی هستند. بعضی‌ها نه، خودشان کار خوب می‌کنند؛ امّا دیگران را دعوت به کار خوب نمی‌کنند. نگاه کنید هر دو طرفش را گفته است. حضرت می‌گوید دوتا باشی، تنها این که خودت مقیّد باشی، کار خوب انجام بدهی کافی نیست، دیگران را هم به کار خوب باید دعوت بکنی. نعوذبالله، از آن طرف که خیلی بد است که دیگران را به کار خوب دعوت بکنی، خودت عمل نکنی؛ آن که خیلی افتضاح است.

دو: «وَ یَنْهَی عَنِ الْمُنْکَرِ وَ یَنْتَهِی عَنْهُ»؛ نهی بکند از کار زشت و خودش هم کار زشت مرتکب نشود. باز هم اینجا دوتاست این جا، تنها این که خودت مقیّد باشی کار زشت نکنی، کافی نیست؛ دیگران را هم باید بازداری از کار زشت؛ چه رسد به این که دیگران را نهی بکنی، خودت آن وقت کار زشت بکنی که این هم باز افتضاح است.

سوم: «وَ یُحَافِظُ عَلَی حُدُودِ دینِ اللَّهِ جَلَّ جَلَالُهُ وَ عَلَا»؛ کسی باشدکه این حفاظت کند این حدود الهی را؛ چون تعبیر به حدود دارد توی روایت. «وَ یُحَافِظُ عَلَی حُدُودِ اللَّهِ جَلَّ جَلَالُهُ وَ عَلَا»؛ حدود الهی که همان دین خداوند است، حدود الهی، احکام الهیّه است توی قرآن هم هست، حدود که گفته می‌شود. مرزهایی را که خداوند، قرار داده برای بشر در دنیا از نظر اعمالشان، مراقبت کند نسبت به آنها، این مرزها را. خب، امام حسین (علیه السلام)، برای همین بود قیامش، توی آن خطبه‌ای که خواند که خطاب کرد: «النَّاسُ‌ عَبِیدُ الدُّنْیَا وَ الدِّینُ لَعِقٌ عَلَی أَلْسِنَتِهِم»؛ می رسد به این جملات: «أَ لَا تَرَوْنَ اَنَّ الْحَقَّ لَا یُعْمَلُ بِهِ وَ الْبَاطِلَ‌ لَا یُتَنَاهَی‌ عَنْهُ»؛ قیام امام حسین؟ع؟ همین بود برای امر به معروف ، نهی از منکر، حفظ حدود الهی که دین خداوند بود که داشت دین منسوخ می‌شد به معنای واقعی‌اش؛ امام‌حسین(علیه السلام)، حرکت بر محور همین معنا بود، قیامش؛ یعنی همین‌هایی که امام‌علی ؟ع؟، پدرش فرمود. توجّه می‌کنید؟ و لذا دنیا و آخرت، مال امام‌حسین (علیه السلام) است. می‌خواستم این را بگویم. امام ‌حسین (علیه السلام)، هم بُرد در دنیا دارد، شما می بینید. هم بُردش در چی؟ در آخرت که ان‌شاالله، همه مشمول شفاعتش باشیم