محمدرضا تاجیک، روزنامه‌نگار و ورامین‌شناس در یادداشتی نوشت: جاذبه‌های دشت ورامین، امروزه منطقه را به مقصد گردشگری طبیعت‌گردان تبدیل کرده، تا جایی‌که علاقه‌مندان سفر از آن به عنوان بهشت گردشگران یاد می‌کنند.

اما فصل پاییز، فصل خودنمایی رنگ‌ها و یکی از بهترین فصل‌ها برای مسافرت و گردش، مخصوصاً در دشت ورامین است.

طبیعت این دشت کهن که مملو از درختان و فضاهای طبیعی بکراست، مکان مناسبی برای نمایش این تنوع رنگ‌ها و حس واقعی پاییز است.

با آمدن فصل پاییز، درختان از ترکیب رنگ سبز به رنگ‌های زیبای پاییزی، یعنی همان زرد، نارنجی و قرمز تغییر شکل داده و جاده‌های درختی این دشت نیز از قافله عقب نمانده و با خوش رقصی و تغییر رنگ و ادغام رنگ‌ها، جلوه خاصی به ایران کوچک می‌بخشند.

این طبیعت منحصر به‌فرد، هر انسان علاقه‌مند به گردشگری را ترغیب می‌کند برای یک‌بار هم که شده در فصل بهار و پاییز به این منطقه سفر کند.

در همین راستا، دشت ورامین را باید دشت جاده‌های درختی نامید. جاده‌های کوتاه و بلندی که درختان به ردیف‌ایستاده هم قد و گاه قد و نیم قد در کنار جوی‌های پرآب و روان، هوش و حواست را پرت می‌کند و رنگ به رنگ شدنش، ورامین گردان را که هیچ، حتی تو را که خود را جزئی از آن می‌دانی، به سوی خودش می‌کشاند تا حداقل دمی در آنجا خلوت کنی و عکسی را ثبت کنی تا به یادگار نگه داری.

اکثر جاده‌های درختی این دشت، در حاشیه ورودی روستاها و در شهرها نیز در محلات قدیمی قرار دارد. جاده‌هایی که حاشیه دو طرفش، درختان سربه فلک کشیده جاذبه دلربایی را به وجود آورده است.

از این جاذبه در شهرها با عنوان خیابون درختی یاد می‌کنند و در روستاها نیز به آن جاده درختی می‌گویند.

از زیباترین این جاده‌های درختی که طبیعتی بکر دارد، جاده درختی ورودی روستای خاوه در شرق شهرستان ورامین است که با برخورداری از سه هزار درخت زبان گنجشک، این جاده را به بهشت گمشده دشت ورامین تبدیل کرده است.

این جاده که به طول دو کیلومتر، طولانی‌ترین و قدیمی‌ترین جاده درختی استان تهران در نوع خود می‌باشد، در نود سال پیش به همت حاج آقا محمد معصومی از بزرگان این روستا و همکاری روستاییان کاشته و تا به امروز با نذر آب توسط کشاورزان به حیات خود ادامه داده است.

در این بحث، در حوزه روستایی شهرستان‌های ورامین، پاکدشت، پیشوا و قرچک، جدا از درخت ۸۰۰ ساله چنار روستای سعیدآباد که سمبل جاذبه‌های طبیعی دشت ورامین است، می‌توان به جاده‌های درختی زیبای دیگری ازجمله جاده درختی کاج روستای شمس آباد، جاده درختی چنار روستاهای چالتاسیون، احمدآباد کوزه گران، فیلستان، حیدرآباد، یوسف رضا، پلنگ دره و سعیدآباد، زبان گنجشک روستای پوئینک و جاده امامزاده سلیم روستای حصار حسن بیک و... اشاره کرد.

اما در حوزه شهری نیز می‌توان از خیابان‌های درختی محله کاظم آباد، شهید چمران محله کارخانه قند، شهرک احمدیه، بلوار شهید اشرفی اصفهانی و خیابان باجک محله باغ انگوری، خیابان شهید فکوری محله صادقعلی و... نام برد که چهره محلاتشان را دگرگون کرده‌اند.

تبدیل این خیابان‌ها و جاده‌ها به مکان‌های درختی، نتیجه تلاش ارزشمند پیشینیانی است که بدون هیچ چشمداشتی دل در گرو طبیعت داشتند و با همتشان برای آیندگان جاذبه آفرینی کردند.

چه خوب است ما نیز با فرهنگ‌سازی، مراقبت و توسعه این جاذبه‌ها، قدردان همت پدیدآورندگانشان باشیم.

از اینرو مسئولان می‌توانند با برنامه‌ریزی و تهیه بسته‌های گردشگری، زمینه‌های بهره‌مندی بیشتر و ارزان گردشگران محلی و ملی از این جاذبه‌های شهری و روستایی را فراهم کنند.

انتهای پیام/