به گزارش خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز، قدیم‌ترها که اینستاگرامی نبود که بتوانیم در لحظه همه چیز را به اشتراک بگذاریم، آدم‌ها به سفر می‌رفتند که از طبیعت استفاده کنند، تجربه‌های جدید به دست بیاورند و خاطره بسازند.

پاییز که می‌شد، بیش از آن که به دنبال جایی برای عکاسی باشیم، تا نم بارانی می‌زد، زیر برگ‌ریزان درختان قدم می‌زدیم و از تماشای برگ‌های زرد و نارنجی‌ لذت می‌بردیم‌.

اگر کافه و رستوران می‌رفتیم، از کنار هم غذا خوردن و وقت گذراندن لذت می‌بردیم.

لباس جدید نمی‌خریدیم که عکس‌های قشنگ‌تری برای به اشتراک‌گذاشتن داشته باشیم. جمع‌های دوستانه، خنده‌های حقیقی داشت نه لبخندهای تصنعی مقابل دوربین که بارها و بارها تکرار می‌کنیم تا در نهایت یک پست اینستاگرامی با لایک بیشتر داشته باشیم.

از روزی که صاحب رسانه شخصی شدیم، توانستیم لحظه‌های خوب زندگی خود را به اشتراک بگذاریم و در لحظه‌های خوب زندگی دیگران سرک بکشیم، دیگر لحظه‌ها مثل قبل لذت‌بخش نیستند و قبل از هر چیزی به عکاسی، فیلم‌برداری و به اشتراک گذاشتن لحظه‌ها فکر می‌کنیم.

رقابت عجیبی که امروز در فضای اینستاگرام برای هرچه بیشتر به اشتراک‌گذاشتن زندگی شکل گرفته، شرایطی را به وجود آورده که افراد مدام سعی می‌کنند بهترین نسخه از خودشان را به نمایش بگذارند تا تائید بیشتری بگیرند.

ایجاد فرصتی برای کسب درآمد هم به افزایش این رقابت در افراد، دامن زده است اما آیا این رقابت می‌تواند سلامت روان ما به خطر بی‌اندازد؟

بهناز کرمی روانشناس و استاد دانشگاه در این خصوص به ایسکانیوز گفت: از گذشته تاکنون انسان‌ها تمایل داشتند که لحظه‌های خوب زندگی را ثبت کنند؛ در دوره‌ای این کار را با نقاشی و حالا با استفاده از عکس و فیلم انجام می‌دهند. بنابراین ذات این موضوع اتفاق بدی نیست اما امروز در دسترس بودن ابزارهای مختلف باعث شده تا برخی در ثبت لحظه‌ها و به اشتراک گذاشتن آن‌ها افراط کنند.

وی با بیان اینکه افراط در به نمایش گذاشتن لحظه‌ها، بیماری عصر امروز است، افزود: هرچه از حد تعادل بگذرد و ناهنجاری اجتماعی به دنبال داشته باشد، به بیماری تبدیل می‌شود. امروز شرایط طوری شده که انگار آدم‌ها در حال رقابت برای هرچه بیشتر به اشتراک گذاشتن زندگی خود هستند. سرمایه‌داران بزرگ این عرصه هم برای کسب سود بیشتر هر روز ابزارهای بیشتری در اختیار بشر می‌گذارند.

کرمی توضیح داد: گاهی افراد این کار را در راستای مطلع شدن از ذهنیت دیگران انجام می‌دهند چراکه با اشتراک گذاشتن تصاویر و فیلم‌ها به دیگران فرصت می‌دهیم که نظرشان را بدهند البته این افراد بیشتر به دنبال تائید گرفتن از دیگران هستند و اعتماد به نفس ضعیفی دارند.

وی ادامه داد: یکی از تبعات روانی زندگی به این سبک، ابتلا به اختلال شخصیت نمایشی است. چنین افرادی زندگی را شبیه به تئاتر می‌بینند و سعی دارند که به بهترین شکل خود را برای دیگران به نمایش بگذارند.

روانشناس توضیح داد: یکی دیگر از تبعات روانی آن ابتلا به اختلال خودشیفتگی است. این افراد نیاز به تائید دیگران دارند و معمولا از کمبودهای عاطفی رنج می‌برند. افرادی که مدام خود را در معرض نمایش قرار می‌دهند، حتما دچار این اختلال می‌شوند.

وی افزود: چنین افرادی نمایش را به هر ارزش اخلاقی ترجیح می‌دهند و از زندگی واقعی فرار می‌کنند. این افراد به شکلی تصنعی شاد هستند و می‌خواهند دیگران باور کنند که آن‌ها لحظات شادی دارند.

کرمی توضیح داد: کشور دانمارک اخیرا تحقیقاتی در این باره انجام داده و نتیجه تحقیقات نشان داده‌، افرادی که کمتر در شبکه‌های اجتماعی حضور داشته و زندگی خود را به اشتراک می‌گذارند، زندگی شادتر و آرام‌تری دارند.

وی ادامه داد: علاوه بر این بیشتر کسانی سراغ به نمایش گذاشتن افراطی زندگی خود می‌روند که نیاز آن‌ها به برقراری ارتباط با دیگران به خوبی برآورده نشده و سعی می‌کنند که از این طریق نیاز خود را برطرف کنند.

روانشناس با بیان اینکه اختلال کمالگرایی افراطی هم یکی از تبعات فعالیت بیش از اندازه در شبکه‌های اجتماعی است، گفت: در این شرایط فرد از هیچ موقعیتی رضایت ندارد و نمی‌تواند در لحظه از زندگی لذت ببرد. اعتماد به نفس این افراد به شدت پایین است چراکه نگران هستند به اندازه ‌کافی خوب نباشند.

وی ادامه داد: ریشه مجموع این اختلالات از اضطراب نشات می‌گیرد و افرادی که مدام خود را در معرض دید دیگران قرار می‌دهند، استرس دارند که مورد تائید قرار بگیرند.

کرمی توضیح داد: حضور بیش از اندازه در این فضا باعث می‌شود که افراد مدام زندگی خود را با دیگران مقایسه کنند و کم کم دیگر از شخصیت واقعی خود فاصله می‌گیرند و سعی می‌کنند در این رقابت پیروز شوند. تنهایی و افسردگی یکی از تبعات روانی این موضوع است چراکه آرامش فکری خود را از دست می‌دهند.

انتهای پیام/