امروز خانه تئاتر، که انتظار می‌رود نهاد رسمی و مرجع اول رسیدگی به مطالبات فعالان این صنف است و محفلی برای پیگیری مشکلات و حل‌وفصل اختلافات باشد، خود تبدیل به یکی از بزرگ‌ترین معضلات این قشر شده‌است. درواقع مسائل مربوط به خانه تئاتر و چند مسأله محوری دیگر، اوضاع این هنر را کمی درهم‌ریخته و آشفته کرده‌است و از مدیران وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انتظار می‌رود سریعاً به احوال این قشر رسیدگی کنند.
مشکل اصلی خانه تئاتر، بحث بر سر مالکیت آن است. ماجرا هم به شکل جدی از جایی آغاز شد که «مقصود نعیمی ذاکر»، مدیرعامل پیشین خانه تئاتر پس از استعفا، طی یک مصاحبه اظهارات جنجالی داشت و مطرح کرد که سند خانه تئاتر به نام «ایرج راد»، رئیس هیأت مدیره خانه تئاتر است؛ یعنی به نام شخص است و تحت مالکیت دولت نیست. وی در گفتگو با خبرآنلاین توضیح داد: «در زمان ریاست‌جمهوری آقای خاتمی، مبلغ درشتی برای ساخت ساختمان تئاتر داده شد و ساختمان سمیه که با پرداخت حدود سه و نیم میلیارد تومان در زمانی که ارزش دلار کمتر از هزار تومان بوده، یعنی حدود سه و نیم میلیون دلار، پیمانکاری ساختمان این پول را دریافت کرده و گزارشی از عملکرد مالی ساختمان در دسترس نیست. بنده بنای شفاف کردن عملکرد خانه تئاتر را بر اساس وظیفه‌ام گذاشتم و این تقاضای اعضای خانه تئاتر بوده‌است اما متأسفانه مقابله هیئت مدیره خانه تئاتر با اقدامات بنده سبب بروز اختلاف شد و دوستان پایان همکاری‌مان را بعد از ۲۵ ماه اعلام کردند. ضمن آنکه با مراکز ذی‌ربط در بنیاد مستضعفان و وزارت ارشاد مکاتبه کردم و‌امیدوارم به این نکات که مطالبات اعضای خانه تئاتر است، رسیدگی کنند. طبق اسناد، ساختمان این نهاد صنفی به نام خانه تئاتر است و این موضوع برای بسیاری از افراد سؤال بود که چطور می‌شود یک ملک حقوقی به نام فرد حقیقی باشد. » در سکوت اعضای هیئت مدیره، پاسخ ارشاد به این اظهارات از این قرار است: زمانی که در سال گذشته آقای نعیمی ذاکر به دفتر حقوقی مراجعه داشتند و ادعا‌هایی پیرامون سند مالکیت ساختمان خانه تئاتر و هزینه کرد کمک‌های وزارت متبوع مطرح کردند، این دفتر به منظور حفظ آرامش، عدم ایجاد التهاب در جامعه هنری و سد باب شایعات، به نحو غیرعلنی بررسی‌های خود را آغاز نمود. در بررسی‌های این دفتر مشخص شد که ملک خیابان پور موسی در خیابان سمیه در سال ۱۳۸۴ در دفترخانه اسناد رسمی شماره ۷۷ تهران طی سند قطعی به نام “مؤسسه فرهنگی هنری خانه تئاتر” انتقال قطعی یافته و در حال حاضر سند تک برگ آن نیز به نام خانه تئاتر صادر شده‌است و به نام شخص حقیقی یا فرد نیست و تصویر سند مالکیت ملک هم موجود می‌باشد و در صورت لزوم توسط خانه مذکور قابلیت انتشار دارد. »
این پاسخ جنجال‌ها را پایان نداد که اگر هم بدهد، تنها مشکل خانه تئاتر این نیست. خانه تئاتر هم‌اکنون نزدیک به شش ماه است که معطل برگزاری انتخابات هیئت مدیره است. پس از سقوط هلی‌کوپتر حامل رئیس جمهور دولت سیزدهم که منجر به انتقال اجباری دولت شد، این انتخابات فراموش شده و هنوز هم با استقرار دولت جدید پیگیری نشده‌است. گم شدن کمک هزینه‌ای که در زمان شیوع کرونا توسط بنیاد مستضعفان به خانه تئاتر و برای سامان ضرر‌هایی که به این صنف به دلیل گسترش بیماری وارد آمد هم مسأله دیگری است. نعیمی ذاکر در این خصوص هم گفت: «در دوره مدیریت قبلی خانه تئاتر، توافق‌نامه‌ای با بنیاد مستضعفان صورت گرفته بود که مبلغ دو میلیارد و نیم کارت هدیه یک میلیون تومانی برای ایام کرونا گرفته بودند و علاوه بر آن مبلغ هفتصد میلیون تومان هم برای ۱۴۰ نفر و نفری ۵ میلیون تومان گرفته بودند و طبق قرارداد فی‌مابین، ظرف دو هفته هم باید تخصیص این پول‌ها را گزارش می‌دادند و آن ۲ میلیاردو‌نیم هم با توجه به اینکه ۲۵۰۰ عضو را اعلام کرده بودند، نفری یک میلیون تومان کمک هزینه برای این دوران بود؛ چون فعالیت تئاتری کم شده بود. در اسناد و مدارک، چیزی درباره تخصیص این ۲ میلیاردونیم ندیدم. »
گفتنی‌است؛ به‌دنبال این جریانات «نادره رضایی»، معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در خانه تئاتر حضور یافت و با هیأت مدیره این خانه دیدار و درباره مسائل روز تئاتر و خانه تئاتر و شرایط موجود گفتگو کرد و درخصوص تمام این مسائل بحث شد اما به‌نظر می‌رسد تا زمانی که انتخابات هیئت مدیره انجام نشود و سند‌های مالی خانه تئاتر، چه سند مالکیت و چه تکلیف بودجه‌های اختصاص‌یافته به‌طور کامل شفاف‌سازی نشود، در بر همین پاشنه خواهد چرخید.