به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از نشریه آمریکایی «پولیتیکو»، جنگ‌های روسیه نتیجه تلاش این کشور برای احیای امپراطوری گذشته خود است، از همین رو اگر دونالد ترامپ بخواهد به وعده‌های خود مبنی بر برقراری صلح عمل کند، باید نخست با این حقیقت روبه‌رو شود.
ترامپ بارها گفته است که از طریق قدرت، برقراری صلح را تضمین و آمریکا و جهان را دوباره امن خواهیم کرد!
از دید نویسنده این مطلب، وعده ترامپ نه بر مبنای تدریجی‌گرایی، رها کردن اوکراین به حال خود و نه تسلیم شدن در برابر باج خواهی هسته‌ای کرملین بلکه باید بر مبنای قدرت باشد؛ قدرتی که عاقلانه و قاطعانه به کار گرفته شود؛ یعنی دقیقاً همان چیزی که جهان را از لبه پرتگاه نجات دهد، بازدارندگی را دوباره برقرار سازد و جنگ کنونی روسیه را پایان دهد.
به باور نویسنده، جنگ‌های روسیه در چچن، گرجستان و حالا در اوکراین، نتیجه امپراطوری است که هنوز مسکو به آن می‌اندیشد، لذا وعده ترامپ برای پایان جنگ اوکراین باید بر شکست امپراطوری متمرکز باشد.
این نشریه، رویکرد آمریکا در زمان ریاست‌جمهوری جو بایدن در قبال اوکراین را حمایت برای حفظ میدان جنگ ارزیابی کرده و می‌افزاید: واشنگتن در این دوره در بهترین حالت اینگونه عمل کرد؛ تا زمانی که جنگ به طول انجامد، پشتیبانی می‌کنیم.
حال که ترامپ با وعده پایان جنگ ظرف ۲۴ ساعت آمده است، این نگرانی‌ها را برانگیخته که راه حل وی برای خاتمه درگیری کنونی ممکن است به زیان کی‌یف تمام شود.
پولیتیکو اگرچه انتخاب کیت کلاگ از سوی ترامپ به عنوان فرستاده ویژه برای امور روسیه و اوکراین را نشانه‌ای از ترکیب کمک نظامی و دیپلماسی دانسته، اما در عین حال این فرض را در نظر گرفته که گزینه ترامپ برای حل و فصل جنگ اوکراین به خوبی می‌داند که مسکو در مذاکرات احتمالی بر اساس منابع ملی خود عمل خواهد کرد نه چیز دیگر.
این نشریه سپس با اشاره به اشتباهاتی که آمریکا و غرب در سال ۲۰۱۴ و زمان الحاق شبه جزیره کریمه به روسیه مرتکب شد و همچنین حمله به گرجستان در سال ۲۰۰۸ و حمایت مسکو از بشار اسد در سال ۲۰۱۵، خاطرنشان می‌کند که ولادیمیر پوتین با رجوع به همین سوابق، نیک می‌داند که غرب عزم جزمی برای مقابله با او ندارد.
به باور نویسنده، «مدیریت تشدید تنش» غرب خود عامل اصلی ایجاد انگیزه در تهاجم و تجاوزی شده که اساساً آمریکا و اروپا تلاش داشتند مانع آن شوند، اما ما باید از تاریخ درس می‌گرفتیم و متوجه می‌شدیم که روسیه با قدرت، جلوی بازدارندگی ما را گرفته، از ضعف ما جسورتر شده و از ترس و بلاتکلیفی دشمن تغذیه می‌کند.
این مطلب یادآور می‌شود: اگرچه مقصر جنگ کنونی در اوکراین، روسیه است اما این الگوی اشتباهات سیاست غرب بود که باعث از کنترل خارج شدن جاه‌طلبی‌های آن شد.
نگارنده در بخشی دیگر، با اشاره به تهدیدهای اتمی روسیه و امکان روی آوردن آن به استفاده از تسلیحات هسته‌ای تاکتیکی، می‌افزاید: قدرت واقعی است که در برابر این نوع تهدید بایستد، نه قدرت واکنشی، ساده‌لوحانه یا تکانشی، نوعی عزم آشکار که عمق انگیزه‌های روسیه را درک کند.
در ادامه این گزارش، با اشاره به طرح اخیر ولودیمیر زلنسکی رئیس‌جمهوری اوکراین برای پایان جنگ، آن را جاه‌طلبانه و در عین حال عملی دانسته و تشریح می‌کند: این طرح که شامل توافق آتش‌بس با عضویت بخش‌های باقی مانده اوکراین در ناتو است، می‌تواند راه حل خوبی برای پایان جنگ خونبار کنونی باشد. در این طرح، زلنسکی همچنین بر حفظ ادعای حقوقی و اخلاقی در مورد تمام اراضی اوکراین از جمله کریمه تاکید کرده است.
نویسنده در پایان با تاکید بر اینکه رد کردن چنین پیشنهادی به عنوان یک طرح غیرواقعی، اگرچه آسان به نظر می‌رسد، اما در واقعیت باید بدانیم لغو حمایت از اوکراین، جهان را به مکان بسیار خطرناک‌تری تبدیل می‌کند، می‌گوید: بنابراین ترامپ در طرح پیشنهادی صلح خود باید این اطمینان را ایجاد کند که کسانی که اشغال کنونی را تحمیل کردند نه به حال خود رها می‌شوند و نه فراموش. وظیفه جهان آزاد تنها پایان خونریزی نیست، بلکه ایجاد صلحی عادلانه و پایدار است و اگر غیر از این باشد، دعوتی آشکار برای جنگی بزرگ‌تر است.