ببار ای ابر باران بار ، باران را

بيار ای شرشر باران ، بهاران را

رها کن رود عاشق ، تن سوي دريا

بجوش اي چشمه ي پاک ، از دل صحرا

زمين بشکاف از هم ، باغ برپا شو

جوانه سر براور ، غنچه گل وا شو

نسيم از ره بياور عطر فردا را

پرنده ، صبح شد ، بيدار کن ما را

مؤذن ، بانگ برکش ، خلق برخيزد

بخوان نام خدا ، تا ديو بگريزد

شهادت ده ، گواهي کن ، گواهي خواه

بگو اين ، اين و آن ، آن ؛ هر چه خواهي ، خواه

بگو شب رفت و خط فاصله پيداست

به چشم باز بيداري که بر فرداست

سپيدی رو به بالا مي رود در کوه

سياهي رو به بستر هاي خواب آلود

کنون ؛ صف در صف هم خيل بيداران

کنون ؛ بستر به بستر ها ، سبک باران

گواهي کن ، گواهي کن ، گواهي کن

مرا از خويشتن تا خويش راهي کن

من ام ابر و , ببارانم ، ببارانم

برويانم ، برويانم , بهاران ام

روانم کن به دريا ، رودبارام من

بجوشانم به صحرا ، چشمه سارام من

زمين ام ، مي شکافم ، باغ برپاي ام

نسيم ام ، گل فشان ام ، عطر فرداي ام

پرنده ، خود من ام ؛ پرواز ده من را

خود صبح ام ؛ صفاي ذات ده من را

ببر نام خدا ؛ ره توشه بردارم

گواهي مي دهم عزم گذر دارم