براساس ادعای شاکیان، این مرد در پارک مهرگان تهران کمین کرده و در فرصت‌های مناسب به زنان و دختران جوان حمله می‌کرد و با تهدید چاقو به آنها تعرض می‌کرد.

شکایت از این متهم از سال ۹۹ آغاز شده و شاکیان بار دیگر خواستار مجازات اعدام برای او شدند. براساس ادعای شاکیان، این مرد در پارک مهرگان تهران کمین کرده و در فرصت‌های مناسب به زنان و دختران جوان حمله می‌کرد و با تهدید چاقو به آنها تعرض می‌کرد.

اولین شاکی که به پلیس مراجعه کرد، در حالتی آشفته و نگران بود و از نیروهای پلیس درخواست کمک کرد. او گفت: «در پارک مهرگان، مردی به سمت من حمله کرد و گردنم را فشرد. وقتی به هوش آمدم، متوجه شدم که مورد آزار قرار گرفته‌ام. من به او التماس کردم که چون شوهر و فرزند دارم، مرا رها کند، اما او دوباره گلویم را فشرد. در نهایت وانمود کردم مرده‌ام و او مرا رها کرد.»

چند روز بعد، دومین شاکی به پلیس مراجعه کرد و گفت: «در پارک همراه همسر و فرزندم بودم که ناگهان این مرد با چاقو به من حمله کرد و تهدید کرد که اگر سروصدا کنم، مرا می‌کشد. او مرا به زمین انداخت و به حدی سرم را به زمین کوبید که بیهوش شدم و وقتی به هوش آمدم، فهمیدم که آزار دیده‌ام.»

با افزایش تعداد شاکیان، مأموران پلیس با استفاده از دوربین‌های مداربسته موفق به شناسایی این فرد تبعه افغانستان شدند، که مشخصاتش با توصیفات زنان شاکی مطابقت داشت.

در مواجهه حضوری، شاکیان مرد افغانستانی را شناسایی کردند و پرونده به دادگاه کیفری استان تهران ارسال شد. در حالی که متهم یک بار به آزار اعتراف کرده بود، در مراحل بعدی همه چیز را انکار کرد. اما شاکیان اظهار کردند که آثار تجاوز روی لباس‌های آنها باقی مانده است. در نتیجه، مدارک به پزشکی قانونی ارسال شد.

جلسه رسیدگی به پرونده تشکیل شد و در آن شاکیان به نوبت در جایگاه قرار گرفتند و خواستار مجازات اعدام برای متهم شدند. در نوبت متهم، او ادعا کرد که این زنان را نمی‌شناسد و گفت که آنها دروغ می‌گویند. او پیش‌تر ادعا کرده بود که همسرش در ایران نیست و تحت فشار به این اعمال دست زده، اما اکنون گفت که دروغ گفته و خانواده‌اش در ایران هستند.

با پایان جلسه، قضات برای صدور رأی وارد شور شدند و در نهایت، مرد افغان به جرم تجاوز به شش شاکی به اعدام محکوم شد. اما متهم به این رأی اعتراض کرد و پرونده به دیوان عالی کشور ارجاع شد. دیوان بعد از بررسی مجدد و با توجه به اظهارات دو شاهد، رأی قبلی را نقض کرد و پرونده دوباره به دادگاه بازگردانده شد.

شاکیان بار دیگر در جلسه‌ای که در شعبه ۱۱ دادگاه کیفری استان تهران برگزار شد، حاضر شدند و تأکید کردند که دوربین‌های مداربسته و آزمایش‌های DNA نشان می‌دهد که این مرد به آنها تعرض کرده است و خواستار اعدام او شدند.

در ادامه، متهم در جایگاه قرار گرفت و گفت: «بله، من به‌طور غیرقانونی از افغانستان به ایران آمده‌ام، اما در اینجا جرمی مرتکب نشده و بدون دلیل بازداشت شده‌ام.» او همچنین به وکیلش گفت که همسر و فرزندش در ایران زندگی می‌کنند، در حالی که قبلاً ادعا کرده بود آنها در هرات هستند.

وکیل متهم در دفاع از موکلش گفت: «پزشکی قانونی درباره نمونه‌هایی که شاکیان ادعا می‌کنند، نظر دقیقی نداده است. لازم است کارشناسان پزشکی قانونی صراحتاً درباره نمونه‌هایی که سه شاکی ارائه داده‌اند، اظهارنظر کنند.»

در نهایت، دادگاه ادامه رسیدگی را به زمان دیگری موکول کرد.