به گزارش گروه عبری خبرگزاری تسنیم، ویژه نامه آخر هفته هاآرتص گفتگو مفصلی با رشید الخالدی مورخ مشهور فلسطینی مقیم آمریکا انجام داد و از وی در مورد شرایط اسرائیل و مبارزه کنونی پرسید.
در مقدمه این مطلب آمده است، روز 15 مه 2024 یعنی یک روز بعد از یورش پلیس نیویورک به دانشجویان معترض در دانشگاه کلمبیا که با بمب های صوتی انجام شد، پرفسور رشید الخالدی با عینک دودی خود را به درب ورودی دانشگاه رساند و برای معترضین سخنرانی کرد.
او از طریق یک بلندگو به دانشجویان گفت: زمانی که من در دهه شصت مانند شما دانشجو بودم علیه جنگ ویتنام و تبعیض نژادی اعتراض می کردیم، ما وجدان بیدار این امت بودیم، امروز هیچ کس نام اعضای هیئت مدیره آن زمان را که در سال 1968 اجازه ورود پلیس را به داخل دانشگاه داده بودند را به یاد ندارد اما همگان دانشجویان دانشگاه کلمبیا را که با جنگ ویرانگر مخالفت کرده بودند را ارج می نهد، شما هم به همان شکل در یادها باقی خواهید ماند.
به نوشته هاآرتص الخالدی مهمترین فرهیخته فلسطینی نسل خود و جانشین ادوارد سعید و بارزترین مورخ فلسطینی در قید حیات محسوب می‌شود.
خالدی در این گفتگو تاکید کرد، جنگ فعلی نه 11 سپتامبر اسرائیل است و نه یک نکبت جدید و علی رغم شوکی که وارد کرده و غیر عادی بودن خشونت انجام گرفته در آن اما می تواند در قالب و سیاق تاریخ یکصد ساله مبارزات (مردم فلسطین) قرار بگیرد.
در بخش دیگری از این گفتگو الخالدی به این رسانه عبری زبان می‌گوید: ما امروز در برابر آمریکایی قرار داریم که اسرائیلی تر از هر اسرائیلی است، اگر اسرائیلی‌ها بگویند که ایمان آوردیم، آمریکایی سر خم کرده و سر خود را به زمین می‌کوبند، نماد بارز این رویکرد جو بایدن است که به شکلی سخن می‌گوید که گویی دانیال هاگاری (سخنگوی ارتش اسرائیل) است.
این مورخ فلسطینی در پاسخ به سئوال هاآرتص در رابطه با احساس حال حاضر جامعه فلسطینی در قبال وضعیت موجود گفت:
به طور حتم حجم قابل توجهی از درد و ناراحتی وجود دارند که به این سادگی‌ها از بین نخواهند رفت، بسیاری از مردم کشته و بسیاری دیگر زندگی شان تا ابد تباه شده است، افرادی که از این امر جان سالم به در بردند هم دچار ضرباتی شده‌اند که امکان معالجه آن وجود ندارد، اما این اولین باری نیست که چنین حادثه رخ می‌دهد و قبل از این نیز در سال 1982 میلادی 19 هزار لبنانی و فلسطینی قتل عام شدند.
اسرائیلی‌ها در یک حباب کوچک از تصوراتی واهی که رسانه‌های گروهی و سیاستمداران اسرائیلی برای شان ایجاد کرده‌اند، زندگی می‌کنند، از اینرو آنها درکی از افکار عمومی جهانی ندارند.
تغییر در افکار عمومی به این خاطر به وجود می‌‌آید، چون مردم به طور بالفعل آنچه رخ می‌دهد را می‌بینند و با آن همزاد پنداری می‌کنند، مردم به شدت در مورد کودکان کشته شده احساسی می‌شوند.
اسرائیلی‌ها کودکان کشته شده را نمی‌بینند، چون اجازه دیدن آن را به آنها نمی‌دهند، یا به نوعی آن را برای شان توجهی می‌کنند که اشتباهی صورت گرفته یا اشتباه حماس بوده یا حتی سپر انسانی بوده‌اند، که همگی تفسیر‌های دروغینی از وقایع هستند.
اکثر مردم جهان واقعیت‌ها را می‌بینند، آنها نیازی به دروغ پراکنی‌های سرهنگ هاگاری ندارند تا به آنها بگوید آنچه را که با چشم خود می‌بینند، واقعیت ندارند.
این مورخ فلسطینی در پاسخ به پرسش دیگری از این رسانه در رابطه با اینکه چه چیزی در حوادث 7 اکتبر تو را غافلگیر کرد گفت:
من هم مانند نهادهای اطلاعاتی اسرائیل معتقدم که امکان وقوع چنین تهاجم بزرگی وجود نداشت، اما وقتی فشار را بر غزه به طور مستمر اضافه می‌کنید و هر روز هم بر این فشار می‌افزایید و این فشار نه برای چند دهه بلکه برای چند نسل ادامه پیدا می‌کند، دیر یا زود منجر به انفجار می‌شود.
انتهای پیام/
∎