به گزارش خبرنگار علمی و فناوری خبرگزاری برنا، پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد که گاوهای دریایی، این نمادهای محبوب حیات دریایی فلوریدا، ممکن است بومی این منطقه نباشند. این تحقیقات حاکی از آن است که این پستانداران دریایی احتمالاً تنها پس از ورود استعمارگران اروپایی به طور دائمی در فلوریدا مستقر شده‌اند.
کشفیات تازه در تاریخچه حضور گاوهای دریایی
مطالعه‌ای که به سرپرستی توماس پلاکهن، انسان‌شناس دانشگاه فلوریدای جنوبی، و دیوید تولمن، استاد باستان‌شناسی دانشگاه جرج واشنگتن، انجام شده است، به این نتیجه رسیده که گاوهای دریایی پیش از دوران استعمار تنها به صورت گذرا از آب‌های فلوریدا عبور می‌کردند و زیستگاه اصلی آن‌ها در مناطق کارائیب مانند کوبا بوده است. این نتایج که در مجله PLOS ONE منتشر شده، فرضیه حضور بلندمدت و گسترده این گونه در فلوریدا را به چالش کشیده است.
شواهد باستان‌شناسی و کمیابی استخوان‌ها
پلاکهن و تیم تحقیقاتی او با بررسی حدود ۷۰ گزارش باستان‌شناسی که شامل تحلیل دو میلیون قطعه استخوان حیوانی بود، دریافتند که بقایای استخوان‌های گاوهای دریایی در محوطه‌های باستانی فلوریدا بسیار کمیاب است. حتی در مناطقی مانند کریستال ریور، که امروزه به‌عنوان زیستگاه اصلی گاوهای دریایی شناخته می‌شود، شواهد اندکی از حضور آن‌ها در گذشته وجود دارد.
تجارت یا مهاجرت؟
برخی بقایای کشف‌شده، مانند ابزارها و زیورآلات ساخته‌شده از استخوان گاوهای دریایی، این فرضیه را مطرح می‌کند که این آثار ممکن است از طریق تجارت میان بومیان فلوریدا و کارائیب به این منطقه وارد شده باشند. با این حال، ارتباطات تجاری قطعی میان این دو منطقه در دوره پیشااستعماری همچنان محل تردید است.
تأثیرات تغییرات اقلیمی بر مهاجرت
محققان معتقدند که دوره «عصر یخبندان کوچک» که از قرن ۱۳ تا ۱۹ میلادی ادامه داشت، باعث سرد شدن آب‌های فلوریدا شده بود و شرایط زندگی برای گاوهای دریایی فراهم نبود. اما با پایان این دوره و گرم‌تر شدن تدریجی آب‌ها، این پستانداران دریایی توانستند قلمرو خود را به سمت شمال گسترش داده و در نهایت در فلوریدا مستقر شوند.
از ظهور تا تکثیر
براساس گزارش‌های تاریخی، اولین مشاهدات ثبت‌شده از گاوهای دریایی در فلوریدا به دوره استعمار بریتانیا در اواخر قرن هجدهم بازمی‌گردد. در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰، گزارش‌های رسانه‌ای از مشاهده منظم این حیوانات در مناطق گرمابی مانند بندرهای قایقرانی و کانال‌ها خبر دادند. تا اواسط دهه ۱۹۵۰، جمعیت گاوهای دریایی در خلیج تامپا به حدی افزایش یافت که برخی آن‌ها را «ساکنان دائمی» این منطقه می‌دانستند.
تهدیدهای کنونی برای بقای گاوهای دریایی
هرچند جمعیت گاوهای دریایی در حال حاضر بین ۸,۳۵۰ تا ۱۱,۷۳۰ عدد برآورد می‌شود و در سال ۲۰۱۷ از وضعیت «در خطر انقراض» به «تهدیدشده» تغییر وضعیت داده‌اند، اما این گونه همچنان با چالش‌های جدی مواجه است.
از دست رفتن علف‌های دریایی، که منبع اصلی تغذیه گاوهای دریایی است، به دلیل آلودگی آب‌ها، یکی از بزرگ‌ترین تهدیدها برای بقای آن‌ها محسوب می‌شود. علاوه بر این، تعطیلی نیروگاه‌های حرارتی که به‌عنوان پناهگاه‌های گرمابی برای این حیوانات عمل می‌کردند، می‌تواند شرایط زندگی آن‌ها را دشوارتر کند.
این تحقیق دیدگاه تازه‌ای در مورد تاریخچه زیستی گاوهای دریایی ارائه می‌دهد و نشان می‌دهد که شرایط اقلیمی و فعالیت‌های انسانی چه تأثیرات عمیقی بر مهاجرت و بقای این گونه داشته‌اند.
انتهای پیام/