به گزراش صراط به نقل از فارس ، یک چارچوب نوین تحقیقاتی، روان‌شناسی و اقتصاد را با هم ترکیب کرده تا نشان دهد چگونه تجربیات به‌یادماندنی، بر تصمیم‌گیری‌های بلندمدت تأثیر می‌گذارند. این مدل، «مطلوبیت فوری مصرف» را از «مطلوبیت به‌یادماندنی» جدا می‌کند.مطلوبیت فوری مصرف، لذت یا رضایت مستقیم و آنی است که فرد در زمان خرید احساس می‌کند. اما مطلوبیت به یاد ماندنی، مطلوبیتی است که از رویدادهای تأثیرگذار مانند مراسم عروسی یا دستاوردهای شغلی ناشی می‌شود. این لحظات به‌یادماندنی که توسط «قانون اوج-پایان» شکل می‌گیرند، همچنان بر انتخاب‌ها، از جمله ریسک‌پذیری و پس‌انداز، بیشتر از لذت مربوط به لحظهٔ خرید تأثیر می‌گذارند. این مطالعه نشان می‌دهد که رفتار مبتنی بر حافظه چگونه از مدل‌های اقتصادی سنتی انحراف پیدا می‌کند و بینش‌های جدیدی در زمینه تصمیم‌گیری انسان ارائه می‌دهد.

چه چیزی یک تجربه را «به‌یادماندنی» می‌کند؟

ساووچکین و میناردی، تجربه به‌یادماندنی را تجربه‌ای تعریف می‌کنند که تأثیری ماندگار - چه مثبت و چه منفی - بر رفاه ذهنی گذاشته و فراتر از لحظه مصرف خود امتداد می‌یابد؛ مانند مراسم ازدواج، یک دستاورد شغلی برجسته یا یک رویداد تروماتیک.این تجربه‌ها از مصرف روزمره و معمولی متفاوت هستند زیرا در حافظه باقی می‌مانند و به شیوه‌های خاصی به رفاه کمک می‌کنند.به گفته آنها، تجربه‌های به‌یادماندنی آن‌هایی هستند که افراد همچنان آنها را به‌صورت ذهنی «دوباره مصرف» می‌کنند و عناصر کلیدی آن را دوباره زنده می‌کنند که تأثیر آنها را پابرجا نگه می‌دارد.یکی از بینش‌های روان‌شناختی که نویسندگان در نظریه خود از آن استفاده می‌کنند، «قانون اوج-پایان» است که توصیف می‌کند افراد تمایل دارند تنها لحظات شدیدترین (اوج) و پایانی یک تجربه را به یاد آورند، بدون توجه به مدت واقعی آن.