به گزارش جماران، اندیشکده دیپلمات نوشت: مسیر روابط اقیانوس آرام-ایالات متحده تا حد زیادی به نحوه هدایت دولت جدید آمریکا در سیاست‌های آب و هوایی بستگی دارد. متأسفانه، رییس جمهوری منتخب؛ دونالد ترامپ، قبلا تغییرات آب و هوایی را «یکی از کلاهبرداری‌ها و یک فریب بزرگ» خوانده است. ترامپ متعهد شده که ایالات متحده را دوباره از توافقنامه پاریس خارج کند و مقرراتی را که برای کاهش انتشار کربن در نظر گرفته شده، لغو نماید. پلتفرم جمهوری خواهان همچنین بیان می‌کند که اولویت اول آن «تولید انرژی از همه منابع»، از جمله انرژی هسته‌ای، برای کاهش فشارهای زندگی و تورم است.
با این حال، موضع دولت ترامپ در مورد تغییرات آب و هوایی، او را با ساکنان جزایر اقیانوس آرام، که به تازگی پس از سال‌ها غفلت، رابطه مثبت خود را با ایالات متحده از نو برقرار کرده‌اند، به اختلاف می‌اندازد. جامعه جزیره اقیانوس آرام تغییرات آب و هوایی را موضوع امنیت ملی می‌داند. بیانیه سال 2018 انجمن جزیره اقیانوس آرام درباره امنیت منطقه‌ای، مفهوم امنیت را گسترش داد و تغییرات آب و هوایی «بزرگ‌ترین تهدید برای معیشت، امنیت و رفاه مردم اقیانوس آرام» را نشان داد.
بنابراین، برنامه‌های جمهوری‌خواهان برای کاهش دو برابری انرژی هسته‌ای، احتمالا کشورهای جزیره اقیانوس آرام را که بسیاری از آنها هنوز با پیامدهای آزمایش‌های هسته‌ای گسترده ایالات متحده در اقیانوس آرام پس از جنگ جهانی دوم دست و پنجه نرم می‌کنند، عمیقا آشفته خواهد کرد.
از طرف دیگر، از سال 2020، منطقه جزایر اقیانوس آرام شاهد مشارکت بیشتر ایالات متحده در پاسخ به نفوذ فزاینده چین بود. ایالات متحده سفارت‌های جدیدی در جزایر سلیمان، تونگا و وانواتو تاسیس کرد و قصد دارد سفارتی در کِیریباتی باز کند و یک سفیر مقیم در ساموآ منصوب کند.
در سال‌های 2022 و 2023، جو بایدن، رییس‌جمهوری فعلی آمریکا، میزبان رهبران اقیانوس آرام برای اجلاس سران رهبران مجمع جزایر ایالات متحده و جزایر اقیانوس آرام بود. ایالات متحده همچنین برنامه‌ریزی برای منطقه را برای حمایت از مدیریت ماهیگیری و مبارزه با ماهیگیری غیرقانونی، گسترش داد و توافقنامه همکاری دفاعی جدیدی را با پاپوآ گینه نو امضا کرد.
محور اصلی دولت بایدن به اقیانوس آرام مسائل مربوط به آب و هوا را در هسته مرکزی خود داشت. در سال 2022، بایدن اولین استراتژی مشارکت ایالات متحده در اقیانوس آرام را آغاز کرد که واشنگتن را متعهد به همکاری با جزایر اقیانوس آرام برای «مبارزه با بحران آب و هوا» کرد. این استراتژی مجموعه‌ای از ابتکارات را به ارزش بیش از 810 میلیون دلار از جمله برای کمک به جزایر اقیانوس آرام برای سازگاری و مدیریت تغییرات آب و هوا، در بودجه جدید راه اندازی کرد. در سال 2023، ایالات متحده با کشورهای وابسته جمهوری پالائو، جمهوری جزایر مارشال و ایالت‌های فدرال میکرونزی (FSM) موافقت نامه‌هایی را امضا کرد که کمک‌های اقتصادی را برای 20 سال دیگر، از جمله حمایت بیشتر از محیط زیست و سازگاری با تغییرات آب و هوا، تمدید کرد.
ایالات متحده احتمالا تحت ریاست جمهوری ترامپ در منطقه فعال خواهد ماند، اما تمرکز تعامل متفاوت از نحوه عملکرد دولت بایدن به نظر می‌رسد. دولت قبلی ترامپ تاکید زیادی بر امنیت اقیانوس آرام داشت و مدیریت جزایر اقیانوس آرام را در شورای امنیت ملی ایجاد کرد. ترامپ در اولین دوره ریاست‌جمهوری خود میزبان رهبران کشورهای آزاد در کاخ سفید نیز بود.
در همین حال، اعضای کابینه وی، از جمله مایک پنس؛ معاون رییس جمهوری وقت، و مایک پمپئو؛ وزیر امور خارجه وقت، از چندین ایالت جزیره اقیانوس آرام، از جمله FSM و پاپوآ گینه نو، بازدید کردند تا روابط امنیتی را تقویت کنند.
جمهوری خواهان کاملا از رقابت قدرت‌های بزرگی که در اقیانوس آرام در جریان است، آگاه هستند. انتصاب مایک والتز توسط ترامپ به عنوان مشاور امنیت ملی احتمالا به معنای تعامل امنیتی قوی‌تر در جزایر اقیانوس آرام باشد؛ چراکه نارضایتی ایالات متحده از نفوذ فزاینده چین در منطقه را روشن می‌کند. والتز قبلا ترجیح داد از درگیری‌های اوکراین و خاورمیانه به «مقابله با تهدید بزرگ‌تر یعنی حزب کمونیست چین بپردازد».
همچنین، بنیاد هریتیج که یک اندیشکده همسو با جمهوری‌خواهان است، اعلام کرده که این منطقه «شایسته افزایش تعامل و تخصیص منابع ایالات متحده» برای محافظت از منافع ایالات متحده و جلوگیری بیشتر از به دست آوردن جایگاه چین در منطقه است.
با توجه به این تمرکز جدید، نحوه هدایت مالی ایالات متحده به اقیانوس آرام ممکن است تغییر کند. بر اساس گزارش آژانس توسعه بین المللی ایالات متحده (USAID)، کل کمک‌های توسعه‌ای ایالات متحده به منطقه از 26.4 میلیون دلار در سال مالی 2020 به 56.7 میلیون دلار در سال مالی 2023 افزایش یافت. در حالی که بودجه USAID برای اقیانوس آرام در دوران بایدن افزایش یافت، این امر در زمان ترامپ تضمین نشد. این موضوع می‌تواند بر چندین قانون قریب الوقوع در حال حاضر در کنگره تأثیر بگذارد، از جمله قانون آبی اقیانوس آرام (HR 4538). این قانون که در نوامبر 2023 به کنگره ارائه شد، به ایالات متحده اجازه می‌دهد تا مجموعه‌ای از اقدامات را برای پاسخگویی به آمادگی در برابر بلایای طبیعی، زیرساخت‌های مقاوم در برابر آب و هوا، افزایش سطح آب دریاها و مدیریت اقیانوس‌ها آغاز کند.
با این حال، نباید قدرت کشورهای جزیره اقیانوس آرام را در استفاده از کشورهای بزرگ‌تر، حتی ایالات متحده، برای دستیابی به اهداف سیاست داخلی خود دست کم گرفت. جزایر اقیانوس آرام 15 درصد از سطح جهان را پوشش می‌دهند و به طور استراتژیک بین ایالات متحده، چین و استرالیا واقع شده‌اند. ایالات متحده اگر بخواهد در نبرد علیه نفوذ فزاینده چین در منطقه پیروز شود، به کشورهای جزیره اقیانوس آرام نیاز دارد و کشورهای جزیره اقیانوس آرام این را می‌دانند. به همین دلیل، می‌توان انتظار داشت که دولت آینده ترامپ همچنان فعالانه درگیر اقیانوس آرام باشد و حتی به طور بالقوه در برابر اراده جزایر اقیانوس آرام در مورد اقدامات مرتبط با آب‌وهوایی خم شود. بنابراین، میزان سودمندی ایالات متحده و جزایر اقیانوس آرام در چهار سال آینده به انعطاف پذیری هر دو طرف بستگی دارد.