به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری برنا، فصل قبل برای یاسین سلمانی فصل خوب و امیدوارکننده‌ای نبود، فصلی که بیشتر زمان آن این هافبک سرخ‌ها در حال پشت سرگذاشتن دوران نقاهت برای بازگشت دوباره به میادین گذشت و همه برای حضور دوباره اش در قامت یک ستاره لحظه شماری می‌کردند ولی این انتظار فعلا برآورده نشده و یاسین سلمانی هنوز خودش و هواداران پرسپولیس را در انتظار طولانی نگه داشته است.
در فصل جدید با حضور خوان کارلوس گاریدو به عنوان سرمربی جدید پرسپولیس همه بازیکنان از جمله سلمانی در تلاش برای جلب رضایت سرمربی اسپانیایی تبار قرمز‌ها بودند که در این میان شاید شرایط به گونه‌ای پیش رفت که گاریدو نتوانست به اندازه کافی انرژی مثبتی را برای میدان دادن به این بازیکن از او دریافت کند.
این در حالی بود که از همان هفته‌های اول رسانه‌ها و هواداران با حمایت خوبی که از این بازیکن داشتند به نوعی به دنبال مجاب کردن سرمربی پرسپولیس برای بازی دادن به یاسین سلمانی بودند که در این بین تلاش خود این بازیکن هم مزید بر علت شد تا اعتماد برای بازی دادن به کاپیتان سابق تیم ملی امید از سوی گاریدو ایجاد شود ولی به نظر می‌رسد یاسین فعلا از شرایط ایده آل برای ادامه این جلب اعتماد فاصله دارد.
یاسین سلمانی به عنوان بازیکنی با توان فنی بالا و قابلیت‌های فردی و فنی قابل توجه نباید از فرصت‌هایی که برای حضور در ترکیب پرسپولیس به او داده می‌شود، به سادگی عبور کند؛ فرصت‌هایی که شاید در آینده‌ای نه چندان دور باعث حسرت او و پرسپولیسی‌ها شود.
در بازی اخیر پرسپولیس روبروی الریان در لیگ نخبگان آسیا پس از مصدومیت امید عالیشاه که منجر به تعویض اجباری کاپیتان اول قرمز‌ها شد، شاید به نوعی این توفیق اجباری نصیب سلمانی شد تا در دقایق پایانی فرصت بازی برای پرسپولیس را به دست آورد ولی حداقل در این ۱۰-۱۲ دقیقه این بازیکن نتوانست از این فرصت برای اثبات توانایی‌های خود استفاده کند و یکی دو اشتباه بزرگ در این دقایق می‌رفت که حتی منجر به بازشدن دروازه پرسپولیس شود تا گناهی نابخشودنی و البته غیر عمدی برای یاسین ثبت شود!
مخلص کلام این که یاسین سلمانی به عنوان جوانی که البته از تجربیات بالایی در سپاهان، پرسپولیس و تیم ملی امید برخوردار است باید هر چه زودتر به خود آمده و قدر این فرصت‌های طلایی را بهتر بداند؛ فرصت‌هایی که می‌تواند دوباره او و توان فنی و فوتبالی را بر سر زبان‌ها بیاندازد.
سمیه قدیری
انتهای پیام/