به گزارش رکنا، نتایج این تحقیق که توسط پژوهشگران دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران انجام شده، نشان می‌دهد دریاچه ارومیه با وجود تشدید الگوهای دمایی نوسانی و گرم‌تر در تمامی بخش‌ها و فصول، تا سال ۲۰۳۰ به طور کامل خشک نخواهد شد.

میثم ارگانی، عضو هیأت علمی دانشکده جغرافیا و سرپرست این تحقیق، توضیح داد که شدت و گستردگی خشکی در بخش‌های جنوبی دریاچه بیشتر از بخش‌های شمالی خواهد بود، به طوری که در برخی نقاط بخش شمالی همچنان آب به صورت دائمی باقی خواهد ماند. همچنین، بخش‌های شرقی دریاچه نسبت به بخش‌های غربی خشکی شدیدتر و گسترده‌تری را تجربه خواهند کرد. او افزود که مناطق پیرامونی، میانی و مرکزی دریاچه با افزایش قابل‌توجهی در شدت و گستردگی خشکی مواجه خواهند بود و این افزایش در بخش‌های پیرامونی و میانی بیشتر محسوس خواهد بود.

دکتر ارگانی درباره تغییرات فصلی وضعیت دریاچه گفت: زمستان از نظر شدت و گستردگی خشکی، بهترین فصل خواهد بود و تغییرات محسوسی نسبت به زمستان‌های گذشته نخواهد داشت. پس از زمستان، بهار شرایط بهتری خواهد داشت، هرچند میزان خشکی در این فصل نیز نسبت به گذشته افزایش می‌یابد. با این حال، دریاچه در تابستان و پاییز وضعیت بسیار بحرانی‌تری را تجربه خواهد کرد، به ویژه در پاییز که از نظر شدت و گستردگی خشکی شرایط بدتری نسبت به تابستان خواهد داشت.

وی درباره روش‌شناسی تحقیق توضیح داد که تصاویر ماهواره‌ای سنجنده‌های TM و ETM ماهواره لندست از زمستان ۲۰۰۷ تا پاییز ۲۰۲۲ جمع‌آوری و با استفاده از سامانه Google Earth Engine تحلیل شدند. این پایگاه داده شامل ۶۴ تصویر است که به ازای هر فصل ۱۶ تصویر فراهم شده است.

این استاد دانشگاه همچنین تأکید کرد که مدل Forest-based forecast، بر اساس دو شاخص Forecast RMSE و Validation RMSE، بهترین عملکرد را در پیش‌بینی تغییرات دریاچه نشان داده است. وی تصریح کرد که این مدل به دلیل توانایی در تحلیل روندهای نامنظم و فصلی، برای پیش‌بینی تغییرات پدیده‌هایی مانند دریاچه ارومیه بسیار مناسب است.