مدافعان حقوق بومیان در کانادا و آمریکا درخواست‌های طولانی‌مدتی را برای اقدام مشخص در زمینه جلوگیری از نرخ نامتناسب خشونت علیه زنان و دختران بومی در هر دو کشور تکرار کردهاند.
جوامع بومی سال‌هاست که زنگ خطر را در مورد تعداد نامتناسب و بالای زنان و دختران بومی که در آمریکا و کانادا کشته یا ناپدید شده‌اند، به صدا در آوردهاند.
در سال ۲۰۱۴، پلیس کانادا گزارش داد که نزدیک به هزار و ۲۰۰ زن بومی بین سال‌های ۱۹۸۰ تا ۲۰۱۲ در این کشور به قتل رسیده یا ناپدید شده‌اند، اما مدافعان حقوق بومیان می‌گویند که تعداد واقعی به احتمال زیاد بسیار بیشتر است.
همچنین یک تحقیق ملی درباره زنان و دختران بومی مفقود و کشته‌شده در سال ۲۰۱۹ به این نتیجه رسید که خشونت «به‌منزله یک نسل‌کشی نژادی مردمان بومی است» که به‌ویژه زنان و دختران بومی را در این کشور هدف قرار می‌دهد.
این نسل‌کشی به‌وسیله ساختار‌های استعماری تقویت شده است که مستقیما منجر به افزایش نرخ خشونت، مرگ و خودکشی در جمعیت‌های بومی شده است.
اما مدافعان و حامیان جامعه بومی کانادا می‌گویند که برای رسیدگی به این مشکل، اقدام‌های بسیار کمی انجام شده است.
واقعیت زنان بومی ناپدید و کشته‌شده در سراسر کانادا همچنان وحشتناک است؛ در حالی که بسیاری از کانادایی‌ها نمی‌خواهند این حقیقت را بپذیرند، آنها هنوز هم می‌دانند که این پدیده وجود دارد، اما این واقعیت بسیار وحشتناک‌تر از آن چیزی است که بسیاری از مردم می‌دانند، بهجز خود زنان بومی.
درحالی که تنها تعداد انگشت‌شماری از قاتل‌های زنجیره‌ای که زنان بومی را هدف قرار می‌دهند، دستگیر شده‌اند، این زنان می‌دانند که قاتلان بیشتری در کانادا وجود دارند و این فقط یک مسئله زمان است که آنها آشکار شوند.
تاریخ دشوار بومیان کانادا
مانند دیگر نقاط قاره آمریکا، جمعیت بومی کانادا از دست مهاجران اروپایی که با آنها بهعنوان یک مانع برخورد می‌کردند، بهشدت متحمل رنج شدند.
اروپایی‌ها «دنیای جدید» را بهعنوان حق خود می‌دانستند تا آن‌طور که صلاح می‌دانستند از آن استفاده کنند.
همین غرور و جاهطلبی منجر به الگو‌های ثابت خشونت، شکستن معاهده‌ها و انقیاد مردم بومی در سراسر قاره آمریکا شد؛ نسل‌کشی اشکال مختلفی داشت و قطعا خشونت در کانادا نیز وجود داشت، اما در این کشور بسیار مرموزتر بود.
کانادا از مدارس شبانهروزی برای بهراه انداختن یک جنگ نسل‌کشی فرهنگی علیه کودکان بومی استفاده کرد؛ هدف این بود که نسل‌هایی از کودکان را با سلب اصل و نسبشان از طریق آزار جسمی، ذهنی، عاطفی و ... بهشیوه خود پرورش دهند و فرهنگ بومی را از بین ببرند و در این روند بسیاری از کودکان از بین رفتند.
طنز ماجرا این بود که بدون حمایت و راهنمایی همان مردم بومی، استعمارگران اروپایی از یک زمستان کانادایی جان سالم به در نمی‌بردند؛ بخشندگی میزبانان آنها با آسیب نسلی نژادپرستی نظام‌مند پاسخ داده شد.
زنان بومی کشته و ناپدید شده
همه اینها منجر به تعدادی از مسائل پیش روی جمعیت بومی کانادا شده است، به‌ویژه زنان و دختران بومی ناپدید و کشته‌شده؛ مطالعات نشان داده است که آنها تا ۵ برابر بیشتر از زنان غیربومی با انواع مختلف سوءاستفاده مواجه می‌شوند.
تحقیقات ملی سال ۲۰۱۹ کانادا در مورد زنان و دختران بومی مفقود و کشته‌شده نشان داد که آنها تنها ۴ درصد از جمعیت زنان کانادا را تشکیل می‌دهند و با این حال ۱۶ درصد از زنان قربانی قتل در کانادا را تشکیل می‌دهند و این آمار وحشتناکی است.
همه اینها به تلاش‌های استعماری برمی‌گردد که ثابت کردند مردم بومی از نظر استعمارگران در واقع مردم نیستند؛ در حالی که برخی چیز‌ها بهبود یافتهاند، آسیب‌های نسلی باقی مانده است؛ نژادپرستی و تبعیض همچنان ادامه دارد و نابرابری‌های اجتماعی-اقتصادی نیز در جریان است.
انتهای پیام/