وبگاه مِدیکال اِکسپرس، چاقی بر زندگی یک نفر از هر هشت نفر در سراسر جهان تأثیر می‌گذارد و با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ و بیماری قلبی و انواع خاصی از سرطان، عامل اصلی مرگ‌ومیر زودرس به‌شمار می‌رود.

روش‌های سنتی کاهش وزن محدودیت‌هایی را برای میزان کالری دریافتی و انتخاب نوع غذا تعیین می‌کنند. روش زمان‌بندی صرف وعده‌های غذایی به عنوان جایگزینی بالقوه برای روش‌های سنتی، الگوهای غذا خوردن را با ریتم‌های شبانه‌روزی همسو می‌کند تا متابولیسم بدن افزایش یابد، هورمون‌های اشتها تنظیم شوند و مصرف تنقلات اواخر روز کاهش یابد و از این راه، مدیریت رژیم را ساده‌تر می‌کند.

پژوهشگران دانشگاه باند در استرالیا، در کارآزمایی بالینی ۲ هزار و ۴۸۵ بزرگسال (۶۹ درصد زن) با میانگین سنی ۴۴ سال و با شاخص توده بدنی ۳۳ را ارزیابی کردند. روش‌های کاهش وزن شامل محدود کردن زمان غذا خوردن، کاهش تعداد دفعات غذا خوردن و کاهش مصرف تنقلات در اواخر روز بود.

محدود کردن زمان غذا خوردن با کاهش وزن متوسط ۱.۳۷ کیلوگرم در مقایسه با گروه کنترل (آن دسته از شرکت‌کنندگان در پژوهش که در طول آزمایش، درمان‌های مرتبط با پژوهش را دریافت نمی‌کنند) همراه بود. کاهش تعداد دفعات غذا خوردن به کاهش وزن ۱.۸۵ کیلوگرمی و کاهش مصرف تنقلات در اواخر روز به کاهش وزن ۱.۷۵ کیلوگرمی منجر شد.

نتایج متابولیک نشان داد که محدود کردن زمان غذا خوردن با کاهش هموگلوبین گلیکوزیله (HbA۱c) و سطح گلوکز ناشتا مرتبط است که احتمال ابتلا به دیابت را کاهش می‌دهد.

بر اساس یافته‌ها، محدود کردن زمان غذا خوردن ممکن است روشی ساده‌تر و معتدل‌تر برای مدیریت وزن باشد؛ اما کاهش اندک وزن ممکن است مزیت معناداری برای سلامتی محسوب نشود.