طرفداری | پس از شکست ۴-۱ منچسترسیتی مقابل اسپورتینگ لیسبون در سه‌شنبه شب، برناردو سیلوا گفت که تیمش «در وضعیت تیره و تاری» قرار دارد، هرچند پپ گواردیولا با این نظر موافق نبود.
سرمربی سیتی به این نکته اشاره کرد که تیمش در بیشتر دقایق بازی بسیار خوب عمل کرده است، همان‌طور که هفته گذشته در بازی مقابل تاتنهام و در جریان حذف از جام اتحادیه نیز عملکرد خوبی داشتند. با این حال، گواردیولا نسبت به مشکلات سیتی بی‌اطلاع نیست و اذعان کرد که تیمش در شکست مقابل بورنموث در آخر هفته گذشته به اندازه کافی خوب نبود و در کنترل ضدحملات اسپورتینگ نیز دچار مشکل شد.
پپ گواردیولا عمدتاً از تلاش تیمش در بازی‌های اخیر رضایت داشته است. در خالیکه برخی، پیروزی‌های نزدیک مقابل فولام، وولورهمپتون و ساوتهمپتون را خوش‌شانسی می‌دانستند، سرمربی سیتی از مبارزه و اشتیاق تیمش برای تمام کردن کار راضی بوده است.
اما نمی‌توان انکار کرد که سیتی طی هفته گذشته سه بار شکست خورده است. علاوه بر این، نحوه شکست در بازی سه‌شنبه و اظهارات برناردو سیلوا، حسی از بحران را در حال حاضر در اطراف باشگاه ایجاد کرده است. بنابراین، اکنون بررسی می‌کنیم که دقیقاً چه چیزی در حال اشتباه پیش رفتن است.
مکالمه پپ گواردیولا و برناردو سیلوا
مصدومیت‌ها
نقطه آشکار برای شروع، مصدومیت‌ها هستند.
غیبت رودری، برنده توپ طلا، بزرگ‌ترین و آشکارترین مشکل است و این مشکل با نبود هم‌تیمی او کوین دی‌بروین که تقریباً دو ماه از میادین دور بوده، تشدید شده است. اخیراً چند بازیکن دیگر نیز به این لیست اضافه شده‌اند، از جمله روبن دیاز، جک گریلیش و جرمی دوکو. مشکلات اصلی تیم از همین جا ناشی می‌شود؛ هرچند پس از شکست مقابل اسپورتینگ، انتقاداتی از سوی هواداران درباره جذب بازیکن — یا کمبود آن — در دو سال اخیر مطرح شده است.
کوین دی بروین و رودری، دو غایب شاخص سیتیزن‌ها
فارغ از درستی یا نادرستی رویکرد سیتی در بازار نقل و انتقالات، آن‌ها با تعداد قابل‌توجهی از مصدومیت‌ها به طور همزمان روبرو شده‌اند که تأثیر مشهودی بر عملکرد تیم گذاشته است.
همچنین با در نظر گرفتن این واقعیت که بازیکنانی همچون ایلکای گوندوگان و فیل فودن (که هر هفته در حال پیشرفت است) در سطح اوج خود بازی نکرده‌اند، شاید جای تعجبی نباشد که برخی از عملکردهای اخیر تیم، حتی در بازی‌های منجر به پیروزی، کمی ناامیدکننده به نظر رسیده است.
ضعف در مرکز زمین
پاسخ گواردیولا زمانی که متوجه ضعفی در تیمش می‌شود، به‌ویژه در نبود رودری، این است که خط میانی را با بازیکنان متخصص در پاس دادن پر کند و از آن‌ها بخواهد که با بیشترین تعداد پاس، کنترل بازی را به دست بگیرند و از آنجا به بازیسازی بپردازند. دقیقاً همین رویکرد در بازی سه‌شنبه شب مقابل لیسبون اجرا شد، و با حضور بازیکنانی مانند ریکو لوییس، متئو کواچیچ، برناردو سیلوا و گوندوغان، آن‌ها در نگه داشتن توپ توانمند ظاهر شدند.
مشکل این است که این بازیکنان از نظر فیزیکی و سرعت در بازپس‌گیری توپ و حتی تعقیب حریف، به‌ویژه در مقایسه با دیگر تیم‌ها، در سطح بالایی قرار ندارند و این ضعف در برابر اسپورتینگ هم مشهود بود، چرا که دفاع سیتی بدون حضور لوییس در سمت راست (که به خط میانی منتقل شده بود) بدون پوشش کافی قرار گرفت.
به همین دلیل بازی سه‌شنبه یک بازی عجیب بود. سیتی خوب بازی کرد اما قاطعانه شکست خورد. به بیان دیگر، می‌توان این‌طور توضیح داد: آن‌ها با توپ خوب بازی کردند، فرصت‌های‌شان را از دست دادند و در برابر ضدحملات ضعیف ظاهر شدند. تیم‌هایی همچون فولام، وولوز، بورنموث و تاتنهام در جام اتحادیه نیز توانسته‌اند از انتقالات سریع بهره ببرند و به سیتی آسیب بزنند.
این مشکلات زمانی بیشتر می‌شود که بازیکنانی که مسئول کنترل امن بازی هستند، شروع به اشتباهات مکرر در پاس‌دهی کنند، و این روند مدتی است که ادامه دارد. گوندوغان هنوز نتوانسته بهترین فرم خود را پس از بازگشت در تابستان پیدا کند، لوییس گاهی دقت لازم را ندارد و کواچیچ – که در نبود رودری به عنوان نقطه محوری تیم عمل می‌کند – نمونه‌ای از عملکرد اخیر سیتی است. او کارهای زیادی را به خوبی انجام می‌دهد، اما به راحتی می‌توان از سدش عبور کرد و او نمی‌تواند بازپس‌گیری سریعی داشته باشد؛ همان‌طور که در صحنه گل دوم اسپورتینگ مشهود بود.
متئو کواچیچ مقابل اسپورتینگ لیسبون نیز از انجام وظایف دفاعی خود به بهترین نحو، عاجز بود
این روند باعث شده تا برخی از هواداران خواستار رویکردی متفاوت شوند، که خود باعث ایجاد یک چرخه معیوب شده است. راه‌حل گواردیولا برای این مشکلات، پاس‌های بیشتر و کنترل بیشتر بازی است، و او دلایل قابل‌قبولی برای این استراتژی دارد: اگر سیتی در برابر ضدحملات سریع آسیب‌پذیر است، پس چرا تا حد ممکن آن‌ها را محدود نکند؟
منچسترسیتی از چه مناطقی به حریفانش فرصت داده است؟تمامی فرصت‌های داده شده به حریفان در جریان بازی‌ها، در فصل ۲۵-۲۰۲۴ لیگ برتر
برخی معتقدند که اگر ضدحملات حریف محدود نمی‌شود، چرا خود به ضد حملات رو نمی‌آورد و کمی مستقیم‌تر و با سرعت بیشتری در خط میانی بازی نمی‌کند؟ این موضوع بحثی است که می‌توان در زمان دیگری به آن پرداخت، اما به طور خلاصه، وقتی بیشتر تیم‌ها در برابر سیتی عمیق دفاع می‌کنند و اجازه نمی‌دهند فضایی برای بازیسازی وجود داشته باشد، در واقع فضایی هم برای ضدحمله سریع باقی نمی‌ماند.
پاسخ ساده‌تر و صریح‌تر این است که ما می‌دانیم گواردیولا این ایده را در نظر نخواهد گرفت.
کمبود گل
این شاید بیانی عجیب درباره تیمی باشد که دومین آمار بالای گلزنی در لیگ برتر را پس از تاتنهام دارد، اما به نظر می‌رسد که سیتی دچار کمبود گلزنی شده است؛ موضوعی که گواردیولا نیز روز سه‌شنبه به آن اذعان کرد. او گفت: «ما باید خیلی تلاش کنیم تا گل بزنیم.»
در ابتدای فصل، سیتی بدون رودری هم بسیار خوب ظاهر شد، و واقعیت این است که ارلینگ هالند با رکوردشکنی‌های مداوم خود، توجه‌ها را به خود جلب کرد؛ به‌طوری که کمتر کسی متوجه شد بازیکنان دیگر تقریباً گل نمی‌زنند یا نیازی به گلزنی آن‌ها احساس نمی‌شود.
جان استونز در دقایق پایانی گل‌های مهمی به ثمر رسانده، یوشکو گواردیول از خط دفاع به سهم خود کمک کرده و کواچیچ نیز نقش خود را ایفا کرده است؛ اما در بسیاری از بازی‌ها، همان‌طور که در بازی سه‌شنبه شب مشاهده شد، تیم در یک‌سوم پایانی دچار کمبود توان هجومی است.
وقتی این ضعف‌ها در خط میانی نیز وجود دارد (همان‌طور که در بخش قبلی اشاره شد)، این عوامل با هم مشکلاتی را ایجاد می‌کنند که اکنون شاهد آن هستیم.
ارلینگ هالند در ۶ مورد از ۱۰ بازی اخیرش برای منچسترسیتی، نتوانسته است دروازه حریفان را باز کند
سیتی در کناره‌ها بازیکنانی دارد که در رساندن توپ به محوطه جریمه و نفوذ به آن عالی عمل می‌کنند، اما درون محوطه جریمه توانایی به پایان رساندن موقعیت‌ها را ندارند. برای این که در مورد ساوینیو منصف باشیم، باید گفت که او می‌توانست مقابل ساوتهمپتون سه پاس گل عالی بدهد، اما سایر بازیکنان این فرصت‌ها را از دست دادند. ساوینیو شروع خوبی در سیتی داشته است، اما در حال حاضر تهدیدی برای گلزنی نیست؛ دوکو نیز همین‌طور.
جک گریلیش که دوباره از میادین دور است، خود نیز اذعان کرده که هرگز گلزن بزرگی نبوده است. در همین حال، ماتئوس نونس در هفته‌های اخیر در سمت چپ خوب ظاهر شده، اما به ندرت گل می‌زند.
میزان فرصت‌های خلق شده در جریان بازی، به علاوه پاس گل‌های ساوینیو (رنگ نارنجی)در لیگ قهرمانان اروپا
گلزنی از روی ضربات کرنر
سیتی در این فصل از لیگ برتر، چهار بار از ضربات کرنر گل زده که از این نظر بیشتر از هر تیم دیگری است؛ اگرچه آن‌ها بیشترین تعداد کرنر را نیز زده‌اند: ۹۸. نرخ تبدیل کرنرهای سیتی به گل، ششمین رکورد برتر در لیگ است که نسبتاً قابل‌قبول است، اما چهار گل از ۹۸ کرنر به این ایده دامن می‌زند که این تیم برای گلزنی به تلاش زیادی نیاز دارد؛ به‌ویژه زمانی که رقبایی مانند آرسنال زمان و انرژی زیادی را صرف طراحی تاکتیک‌های کرنر و ضربات ایستگاهی می‌کنند.
به نظر می‌رسد سیتی در حال حاضر در وضعیت خوبی نیست، اما اظهارات برناردو یادآور پیامی مشابه و نگران‌کننده از گوندوغان در ۱۸ ماه پیش است. او در ژانویه ۲۰۲۳ گفته بود: «احساس می‌کنم چیزی کم است؛ یک چیز درست نیست. در حال حاضر، یک دستورالعمل خاص در تیم گم شده است. عملکرد، اشتیاق و عطش آن به مانند سال‌های اخیر نیست.» و با این حال، آن فصل پایان خوبی داشت.
شاید انتظار تکرار سه‌گانه کمی دور از واقعیت باشد، اما نقل قول گوندوغان می‌تواند به درک بهتر اوضاع کمک کند. بهترین راه برای بازگشت سیتی به مسیر درست، پیروزی مقابل برایتون در روز شنبه است.
با توجه به اینکه پس از وقفه بین‌المللی نوامبر، بازی‌های سختی مقابل تاتنهام و لیورپول در پیش است، سیتی باید در دفاع و میانه میدان مستحکم‌تر عمل کند و وقتی فرصت‌ها به دست می‌آید، بهتر از آن‌ها استفاده کند.
کمتر پیش می‌آید که یک بحران کوچک در سیتی به یک مشکل بزرگ تبدیل شود، اما این تیم اکنون بیشتر از هر زمان دیگری آسیب‌پذیر به نظر می‌رسد.