یک مدل جدید نشان می‌دهد که ممکن است کمتر از ۱۰۰۰ سال طول بکشد تا یک تمدن بیگانه پیشرفته سیاره خود را با تغییرات آب و هوایی نابود کند، حتی اگر تنها به انرژی‌های تجدید پذیر متکی باشد.

وقتی اختر فیزیکدانان ظهور و سقوط تمدن‌های بیگانه را شبیه‌سازی کردند، دریافتند که اگر تمدنی رشد فنّاورانه و مصرف انرژی نمایی را تجربه کند، کمتر از ۱۰۰۰ سال زمان حیات خواهد داشت؛ در غیر این صورت سیاره بیگانه آن‌قدر داغ می‌شود که قابل سکونت نباشد. این تمدن، حتی اگر از انرژی‌های تجدید پذیر هم استفاده کند بازهم خود را نابود می‌کند چراکه بازهم نشت انرژی خواهد داشت.

درحالی‌که اختر فیزیکدانان می‌خواستند پیامدهای حیات فراتر از سیاره ما را درک کنند، مطالعه آن‌ها در ابتدا از استفاده از انرژی انسان الهام گرفته شد که از سال ۱۸۰۰ به‌طور تصاعدی رشد کرد. در سال ۲۰۲۳، انسان‌ها حدود ۱۸۰۰۰۰ تراوات ساعت (TWh) استفاده کردند که تقریباً همان مقدار انرژی است که در هرلحظه از خورشید به زمین می‎رسد.

 بیشتر این انرژی توسط گاز و زغال‌سنگ تولید می‌شود که سیاره را با سرعتی ناپایدار گرم می‌کند. اما حتی اگر تمام این انرژی توسط منابع تجدید پذیر مانند باد و انرژی خورشیدی ایجاد شود، بشریت به رشد خود ادامه خواهد داد و درنتیجه به انرژی بیشتری نیاز خواهد داشت.

دانشمندان تمایل داشتند تا قانون دوم ترمودینامیک برای این مشکل مورداستفاده قرار دهند. این قانون می‌گوید که هیچ سیستم انرژی کاملی وجود ندارد که در آن تمام انرژی ایجادشده به‌طور مؤثر استفاده شود. مقداری انرژی همیشه باید از سیستم برود. این انرژی رفته، باعث گرم شدن سیاره به‌مرورزمان می‌شود.

تجمع نشت انرژی، حتی از انرژی سبز، درنهایت هر سیاره‌ای را بیش‌ازحد گرم می‌کند تا جایی که دیگر قابل سکونت نباشد. به گفته این تیم، اگر انرژی مهار نشود، این سطح فاجعه‌بار تغییرات آب و هوایی حتی کمتر از ۱۰۰۰ سال از شروع تولید انرژی، ممکن است باعث نابودی شود. این محدودیت ۱۰۰۰ ساله یافتن حیات در جای دیگر کیهان را بسیار دشوارتر می‌کند.  به‌هرحال، ۱۰۰۰ سال ازنظر کیهانی یک‌چشم بر هم زدن است، سیاره‌هایی مانند زمین صدها میلیون سال طول می‌کشد تا در وهله اول قابل سکونت شوند.

بااین‌حال، استفاده نمایی انرژی، تنها چیزی نبود که باعث انقراض بیگانگان شده است. گزینه‌های دیگری هم برای مسیر انقراض انسان و بیگانگان وجود دارد اما دانشمندان بر این باورند که به‌جای پذیرش انقراض یا توسعه فناوری برای انتقال تولید انرژی به خارج از کره زمین، تمدن‌ها باید تعادل را انتخاب کنند. اگر گونه‌ای تعادل را انتخاب کرده باشد، یاد بگیرد که در هماهنگی با محیط اطراف خود زندگی کند، آن‌گونه و فرزندانش می‌توانند تا یک میلیارد سال زنده بمانند.