به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، نابرابری ثروت که به‌عنوان شکاف ثروت نیز شناخته می‌شود، معیاری برای توزیع ثروت است که به‌طور اساسی تفاوت بین ثروتمندترین و فقیرترین افراد را در یک کشور، ایالت، شهر یا گروه جمعیتی معین نشان می‌دهد.

نابرابری ثروت ارتباط نزدیکی با نابرابری درآمد دارد و پولی را ردیابی می‌کند که افراد به دست می‌آورند، با این حال تنها شامل درآمد نیست، بلکه شامل ارزش حساب‌های بانکی، سهام و سرمایه‌گذاری‌ها، خانه‌ها و دارایی‌های شخصی هم‌چون اتومبیل، جواهرات، آثار هنری و سایر اشیا قیمتی می‌شود. نابرابری ثروت یکی از دلایل اصلی استانداردهای نابرابر زندگی در بسیاری از جوامع است.

افزایش نابرابری ثروت در جوامع جهانی

تحقیقات نشان می‌دهد که جهانی شدن نابرابری ثروت جهانی بین کشورها را کاهش، اما نابرابری ثروت را داخل کشورها افزایش داده است. به‌طور معمول کشورهای در حال توسعه با نابرابری بیشتری نسبت به کشورهای توسعه‌یافته مشخص می‌شوند. با این حال استثناهایی برای این قاعده وجود دارد و در بعضی از کشورهای توسعه‌یافته ازجمله ایالات متحده و روسیه، شاخص «جینی» به‌طور کلی بالا است.

شاخص جینی چیست؟

اندازه‌گیری برابر میزان انحراف توزیع درآمد یا مصرف بین افراد یا خانوارهای داخل یک اقتصاد از توزیع توسط شاخص جینی The Gini Index اندازه‌گیری می‌شود که صفر آن نشان‌دهنده برابری کامل و ۱۰۰ آن نشان‌دهنده نابرابری کامل است.

این شاخص برای سنجش نابرابری اقتصادی با اندازه‌گیری توزیع درآمد استفاده می‌شود که به آن توزیع ثروت نیز می‌گویند و عملکرد آن کمیتی کردن تفاوت ثروت بین ثروتمندترین و فقیرترین اعضای جامعه است.

شاخص جینی با مقایسه توزیع درآمد انباشته فعلی یک جمعیت با سناریوی برابری کامل محاسبه می‌شود و تفاوت بین این دو توزیع نشان‌دهنده میزان نابرابری است و ضریب آن از ۰ تا یک متغیر است. این شاخص به‌صورت درصدی بیان می‌شود.

کشورهایی با بالاترین نابرابری ثروت در ۲۰۲۳

شاخص جینی با مقایسه نابرابری ثروت در سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۲۳ نشان داد که کشورهایی با بالاترین نابرابری ثروت عبارتند از:

آفریقای جنوبی ۸۲

برزیل ۸۱

امارات متحده عربی ۷۷

عربستان سعودی ۷۷

سوئد ۷۵

ایالات متحده ۷۵

هند ۷۳

مکزیک ۷۲

سنگاپور ۷۰

اندونزی ۶۸

بازارهای نوظهور هم‌چون آفریقای جنوبی، برزیل، هند، مکزیک و اندونزی حضور پررنگی در فهرست ۲۰۲۳ داشتند. این کشورها اغلب با چالش‌هایی ازجمله توسعه اقتصادی نابرابر، دسترسی محدود به آموزش و مراقبت‌های بهداشتی و تفاوت درآمد قابل‌توجه بین مناطق شهری و روستایی مواجه هستند.

کشورهای نفت‌خیز خاورمیانه هم‌چون امارات متحده عربی و عربستان سعودی نیز در حالی که ثروت قابل‌توجهی تولید می‌کنند، توزیع این ثروت بسیار نابرابر و اغلب در میان نخبگان کوچک متمرکز شده است. ۴۳.۵ درصد از کل ثروت امارات متحده در سال ۲۰۲۲ تنها در اختیار یک درصد از بزرگسالان این کشور قرار داشت. پیش‌بینی می‌شود امارات در سال ۲۰۲۴ بیشترین تعداد میلیونرها را به خود جذب کند و تا پایان سال ۶۷۰۰ نفر به آن نقل مکان کنند.

نابرابری درآمد آفریقا در طول سال‌ها بدتر شده است. درآمد در آفریقای جنوبی همچنان نژادی، جنسیتی و فضایی است، به این معنی که افراد سفیدپوست نسبت به همتایان سیاه‌پوست خود احتمال بیشتری برای یافتن کار و درآمد بهتر دارند، حقوق کارگران زن حدود ۳۰ درصد کمتر از کارگران مرد است و کارگران شهری حدود دو برابر کارگران روستایی درآمد دارند.

نابرابری درآمد برای بسیاری از کشورهای آفریقایی ریشه در ساختارهای اقتصادی آن‌ها دارد که در آن چند بخش پردرآمد، ثروت قابل‌توجهی را تنها برای تعداد کمی از افراد تولید می‌کنند. این نابرابری اغلب توسط سیستم‌های آموزشی ناکافی تشدید می‌شود. بسیاری از کشورها نیز حتی فاقد منابع اساسی هم‌چون زمین زراعی و آب پاک هستند که می‌تواند رشد اقتصادی کلی را مختل کند.