این روز‌ها خیلی بهتر می‌شود تفاوت سطح فوتبال آماتوری ایران را با سطح اول فوتبال جهان دید. در روز‌ها و شب‌هایی که دنیای فوتبال در حال لذت بردن از تماشای مسابقات یورو ۲۰۲۴ و البته تا چند روز آینده رقابت‌های کوپا‌آمه‌ریکاست، تماشای زشتی‌های فوتبال ایران فقط جای تأسف دارد. این روز‌ها بزرگ و کوچک فوتبال فاسد ایران در حال شکایت از هم هستند. تفاوتی هم نمی‌کند داخل میدان باشی یا از آن خارج، فقط کافیست که چند روزی سمتی هرچند کوچک در فوتبال داشت، آن وقت می‌توان بازیگر نقش اول جنجال‌های فوتبال نام گرفت و برای همه شاخ و شانه کشید. نمونه‌اش هم جلوی چشم همه هست. پرونده فسادی که هرچه جلوتر می‌رویم هم ابعاد آن گسترده‌تر می‌شود و هم آدم‌های فاسد درگیر در آن بیشتر، اما دست‌آخر سرنوشتی مانند پرونده‌های قبلی پیدا می‌کند و در پروسه زمانی طولانی‌مدت خیلی راحت از یاد‌ها می‌رود. 
به سروصدا‌های این روز‌ها نگاه نکنید؛ ماجرای «ویلموتس‌گیت» یادتان هست؟! چقدر از برخورد حرف زده شد. چقدر شنیدیم که قرار نیست کوتاه بیایند تا پول مردم و بیت‌المال به تاراج نرود، اما در نهایت چه اتفاقی رخ داد، امروز هم اوضاع همان است. سروصدایی به راه افتاده و چندین و چند فاسد فوتبالی در قالب مدیر، رئیس، خبرنگار، مربی و مجری به جان هم افتاده‌اند و «پته» هم را روی آب می‌ریزند، اما در نهایت اتفاقی نمی‌افتد. ذات فوتبال آماتوری ایران با فساد عجین شده و کاری هم نمی‌شود برای درست شدن آن انجام داد. تنها باید این بنای فاسد را خراب کرد و از نو ساخت. کاش این چند مسابقه جام حذفی هم قبل از آغاز یورو انجام می‌شد تا حداقل خیالمان راحت باشد که فوتبال آماتوری ایران اینگونه روی اعصاب و روان هواداران، آن هم در زمانی که می‌توانند از تماشای فوتبال لذت ببرند پنجه نکشد. این روز‌ها حاشیه‌های این فوتبال آماتوری و فاسد چنان همه را به خود مشغول کرده که حتی در زمان انجام مسابقات هم با چنین حجم خبری روبه‌رو نبودیم. از طرفی اتفاقاتی که در جام حذفی رخ داده و در حال رخ دادن است بار دیگر ثابت می‌کند که فوتبال آماتوری ایران چه فاصله وحشتناکی با سطح اول فوتبال جهان دارد. 
اشتباه نکنید درگیری‌های حین بازی سپاهان و گل‌گهر و وحشی‌گری‌های بعد از بازی را در همه جای دنیا می‌توان دید. نمونه‌اش در همین یورو که حتی تلفات هم داد. هرچند که این هم برگ ننگین دیگری در کارنامه فوتبال ایران محسوب می‌شود، اما در زمانی که فوتبال جهان با برنامه‌ریزی دقیق حتی زمان و مکان بازی‌های چند سال پیش‌رو را هم مشخص کرده در فوتبال آماتوری ایران آقایان در آستانه فینال جام حذفی (پنج‌شنبه ۳۱ خرداد) نمی‌دانند آخرین بازی فصل این فوتبال سراسر حاشیه را باید کجا برگزار کنند تا ثابت شود که به جای برنامه‌ریزی سرشان جای دیگری گرم بوده، جایی که برایشان سکه و اسکناس داشته است. سؤالی که باید پرسیده شود، این است که به کجای این فوتبال باید نازید؟ فوتبالی که فقط در حاشیه و فساد خلاصه می‌شود. فوتبالی که نمی‌توان از سطح فنی آن حرف زد، چون اصولاً چیزی به نام بار فنی ندارد که بخواهیم در خصوص آن حرف بزنیم. بار فنی، تکنیک و تاکتیک و در یک کلمه فوتبال زیبا را باید در یورو دید و در نهایت حسرت خورد که‌ای کاش این چند بازی مزخرف فوتبال ایران قبل از بازی‌های یورو برگزار می‌شد تا حداقل لذت فوتبالی‌مان خراب نشود.