این واقعیت باید به مسوولان کشور بفهماند که دست از شعاردادن درباره تاثیرگذاری تحریم‌ها بردارند و این جمله را تکرار نکنند که ما به اخم و لبخند دیگران اعتنا نمی‌کنیم. می‌بینید که متاسفانه اخم‌ها قیمت‌ها را بالا می‌برد و لبخندها پایین می‌آورد. این شعار را وقتی بدهید که بنیه اقتصادی کشور به قدری قوی باشد که هیچ چیز نتواند به ارزش پول ملی آسیب وارد کند.  روزنامه همشهری در یادداشت خود با عنوان «عصاره جمهور» از نماز خواندن رئیس‌جمهوری در هواپیما دفاع کرد و نوشت: قصه نماز شب آقای رئیسی در هواپیما هم یک پیام جدی داشت به همه مردم و آن اینکه هر چه موفقیت در صحنه بین‌المللی داریم و به دست آورده‌ایم از شکست اراده آمریکا، از درگیر کردن دشمنان به خودشان، از شکستن دیوار‌های تحریم و پذیرفته شدن در تعهدات فرامنطقه‌ای و منطقه‌ای، همه‌اش محصول همین ارتباط و اتصال با خداست. این ریا نیست؛ این فرهنگ‌سازی است. این ایجاد تصویر درست از مدیری است که مردم‌سالاری را با طعم عمیق ایمان و توحید می‌فهمد. 

روزنامه شرق در گزارشی باعنوان «بیایید با موگرینی سلفی بگیریم» به تصاویر استقبال ازکریستیانو رونالدو، فوق‌ستاره پرتغالی باشگاه النصر از زمان ورودش به تهران پرداخت و چنین نوشت: از زمانی که چنین تصاویری منتشر شده عده‌ای در فضای مجازی، حتی آنهایی که دستی بر دنیای سیاست و دیپلماسی دارند، به آنالیز اتفاقات رخ‌داده پرداخته و کار هواداران ایرانی کریستیانو رونالدو را تقبیح کرده‌اند. حالا اگر تصاویری منتشر شده که به تریج قبای عده‌ای برخورده است، اولین سوال را باید از خودشان بپرسند که کجا مشق «چگونگی استقبال از یک سلبریتی» را تدریس کرده‌اند که همین جوانان در آن غیبت داشته‌اند؟ شاید هم بسیاری داستان ۶سال پیش را فراموش کرده‌اند. زمانی که فدریکا موگرینی به ایران سفر کرده بود تا در مراسم تحلیف ریاست‌جمهوری در مجلس حاضر شود. تصاویر درخواست و تقاضای نمایندگان برای سلفی با فدریکا موگرینی، مسوول سیاست خارجی وقت اتحادیه اروپا، تا مدت‌ها سوژه رسانه‌ها بود و بسیاری منتقد جدی آن مساله ساده بودند: اگر نمایندگان یک ملت برای گرفتن یک سلفی با موگرینی که در ابعاد شهرت و محبوبیت هرگز به یک هزارمی کریس رونالدو هم نمی‌رسد، به آب و آتش بزنند، آیا می‌شود جوانان هیجان‌زده را نقد و نکوهش کرد که چرا چنین و چنان؟