به گزارش خبرگزاری صداوسیما؛ به نقل از میزان ؛ حسن قشقاوی افزود: اساسا در کشور‌های اروپایی با نظام پارلمانی چیزی تحت عنوان تفکیک قوا که «مونتسکیو» اعلام کرده بود، وجود ندارد؛ بنابراین سوئد و دانمارک نمی‌توانند ادعا کنند که پلیس یا نهاد قضایی در این کشور‌ها نهاد‌های مستقلی هستند؛ چنین چیزی وجود خارجی ندارد؛ در واقع در کشور‌های اروپایی که اکثرا دارای نظام پارلمانی هستند چیزی تحت عنوان تفکیک قوا ندارند.
به گفته حسن قشقاوی، این بدان معناست که در سوئد رئیس «سپو» یا همان پلیس امنیتی سوئد از سوی حزب حاکم و مقام‌های سیاسی حاکم تعیین می‌شود؛ این‌ها نشان می‌دهند که در موضوع هتک حرمت به قرآن کریم در سوئد اراده سیاسی در کار است.
این کارشناس مسائل بین الملل، می‎گوید: اینکه دولت‌های سوئد یا دانمارک بر اساس ایده محاسبه هزینه – فایده، چه محاسباتی انجام داده‎اند، دقیقا مشخص نیست؛ اما معمولا این کشور‌ها محاسبه هزینه – فایده انجام می‌دهند و در صورتی که هزینه برایشان سنگین باشد، چنین مجوز‌هایی را صادر نمی‌کنند و بقیه ماجرا مانند احترام به آزادی بیان برای آن‌ها به وضوح بی معناست؛ این کار مطلقا هیچ ربطی به آزادی بیان ندارد.
آن چه در سوئد و دانمارک در جریان است آزادی توهین است نه آزادی بیان!
سفیر اسبق ایران در سوئد با بیان اینکه جنس حوادثی که اکنون در سوئد و دانمارک مشاهده می‎شود، آزادی توهین است، بیان کرد: آزادی توهین، تفرقه ‎افکنی قومی و مذهبی را ایجاد می‌کند که از نظر حقوقی اهانت محسوب می‌شود؛ این اهانت هم در کنوانسیون‌های بین المللی هم در منشور ملل متحد و هم در کنوانسیون‌های حقوق مدنی و سیاسی کاملا امر محکومی خوانده شده است؛ به این معنا که اقدامی غیردموکراتیک است و با ادعای دموکراسی و آزادی بیان نمی‌توان توهین به قرآن کریم را وارد چارچوب آزادی بیان کند.
قشقاوی، معتقد است چنین اقدامی فقط در چارچوب آزادی توهین و فحاشی قابل بررسی است؛ چرا که نتیجه آزادی توهین و فحاشی، نفرت افکنی قومی و مذهبی است که از لحاظ بین ‎المللی محکوم است و صد‌ها قطعنامه در این باره وجود دارد که آزادی توهین را محکوم می‌کند.
وی با تاکید بر اینکه این اقدام دولت‌های اروپایی کاملا از نظر قوانین و قواعد بین‎المللی هم غیر دموکراتیک و هم ضد آزادی بیان و هم نقض منشور ملل متحد است و اصلا نمی‌توانند هتک حرمت به قرآن کریم را به عنوان آزادی بیان مطرح و معرفی کنند، توضیح داد: آزادی بیانی یعنی بیانی صورت بگیرد، اما در هتک حرمت قرآن کریم در سوئد و دانمارک بیانی صورت نگرفته است؛ مناظره‌ای میان فرد هتاک با علمای مسلمان صورت نگرفته تا کسی بتواند آن را در چارچوب آزادی بیان توجیه کند؛ این یک اقدام نفرقه افکنانه و ناشی از آزادی توهین است که نزد همه مکاتب انسانی محکوم و مذموم است.
هدف سوئد مبنی بر کسب پرستیژ از طریق ادعای آزادی بیان اثر عکس داشت
این کارشناس مسائل بین ‎الملل در بخشی دیگر با اشاره به اینکه نهاد‌های پشت پرده صهیونیستی یا لابی‌های دیگر، اروپایی‌ها را مجبور به چنین کاری کرده ‎اند یا اینکه کشور‌ها به نوعی محاسبه پرستیژ کرده‎اند به این معنا که برای نشان دادن اصرار خود به آزادی بیان جهت کسب پرستیژ، صدور مجوز هتک حرمت به قرآن کریم از سوی پلیس را تکرار می‌کنند، اظهار کرد: آن‌ها حتی اگر دنبال کسب پرستیژ باشند، در شرایط فعلی به این هدف هم نرسیده ‎اند، چرا که ضربه سختی به چهره روشنفکری این کشور‌ها وارد شده است و با تداوم هتاکی به قرآن، مقبولیت موجود خود را زیر سوال برده و خود را در معرض محکومیت قرار داده ‎اند؛ گذشته از جوانان و علمای مسلمان، قطعا روشنفکران غیرمذهبی و سکولار هم قادر به پذیرش این امر نیستند.
باید با ابزار اقتصاد علیه سوئد و دانمارک در مقابل هتاکی به قرآن کریم ایستاد
قشقاوی همچنین درباره اقدام‌هایی که جهان اسلام باید در برابر موضوع هتک حرمت به قرآن انجام دهد، تصریح کرد: نکاتی که مقام معظم رهبری به درستی در پیامشان اشاره کردند و گفتند که آن‌ها در برابر جهان اسلام آرایش جنگی گرفته‎اند، باید مورد توجه قرار بگیرد؛ تحلیل مقام معظم رهبری تحلیل دقیق و درستی است؛ از آنجا که این کشور‌ها بنده پول هستند و خدا و زندگی برای آن‌ها پول و اقتصاد است، جهان اسلام باید در کنار اقدام‌های دیپلماتیک اقدام‌های اقتصادی انجام دهد؛ زیرا تنها موضوعی که این‌ها را متحمل درد و رنج می‌کند، مسائل مادی است چرا که این‌ها روح معنوی ندارند و روح انسانی هم در چارچوب مادیات برای آن‌ها تعریف می‌شود و دموکراسی و موضوعاتی مانند آزادی بیان شوآف غیرواقعی است و برای آن‌ها وجود خارجی ندارد.
سفیر پیشین ایران در سوئد در پایان گفت: این کشور‌ها باید برخورد اقتصادی بشود، چرا که این کشور‌ها به محض اینکه ببینند منافع اقتصادی‎شان به خطر افتاده، دست از چنین اقدام‌هایی بر می‌دارند و اگر اقتصاد و پول این کشور‌ها به خطر بیفتد، پا پس می‌کشند؛ آن‌ها تا زمانی که ضربه‌ای جدی یا احساس آسیب دیدن از ضربه‌ای جدی به منافع اقتصادی خود را تجربه نکنند، به رویه خود ادامه می‌دهند.