یکی از چالش‌های مدیریت کشور، اظهارنظر و گرایش ناخواسته برخی مدیران برای ورود به حوزه‌ها و حیطه‌های خارج از مدیریت خودشان است و بدیهی است دانش کم و دسترسی محدود آنان به آمار و اطلاعات، موجب خواهد شد اشتباه کنند و اصطلاحاً گاف بدهند و یکی از مصادیق آشکار آن، مرحوم رستم قاسمی بود که در شرایطی که توسط سید ابراهیم رئیسی به‌عنوان وزیر راه و شهرسازی به خانه ملت معرفی شد، مدعی بود برای وزارت نفت برنامه دارد و تا مدت‌ها مایه طنز و مطایبه در فضای مجازی شده بود.
چند روز قبل یکی از خبرگزاری‌ها از قول معاون وزیر جهاد کشاورزی و رئیس سازمان منابع طبیعی و آب‌خیزداری کشور نوشت: ما با حکمرانی درست آب و در نظر گرفتن بارندگی سالانه و تکیه بر آن و احصا نیازها می‌توانیم آب مورد نیاز دو میلیارد نفر را تأمین کنیم.
بنابر این خبر “عباسعلی نوبخت” همچنین مدعی شد: اگر دور تا دور کشور را دیوار هم بکشند و با جای دیگری ارتباط نداشته باشیم باز هم می‌توانیم امور کشور را پیش ببریم.
رئیس سازمان جنگل‌ها با بیان اینکه تعداد محدودی از افراد مشخص به طرق مختلف به بهانه خشکی و نیمه خشکی پایه‌های امنیتی زیستی مملکت را نشانه گرفته‌اند، گفت: با جرأت و عدله‌های کارشناسی می‌گوییم که کور خوانده‌اند.
درخصوص این سخنان که گویا از سر هیجان ناشی از قرار گرفتن در میان جمع باشد، چند نکته را متذکّر می‌شويم: نخست این‌که در موضوع آب برابر قانون، وزارت نیرو وظیفه و اهلیت دارد به‌عنوان بزرگترین تأمین‌کننده در طول سال فعال باشد و ادارات آب منطقه‌ای در استان‌ها نیز در کنار وزارت نیرو هستند ضمن این‌که وزارت جهاد کشاورزی و همچنین بخش خانگی، بزرگترین مصرف‌کننده آب هستند و وظیفه و تکلیف قانونی سازمان جنگل‌ها، مراتع و آب‌خیزداری کشور چیز دیگری است. عباسعلی نوبخت باید در پهنه‌های طبیعی، عرصه‌های جنگلی و همچنین دلیل آب رفتن منابع طبیعی در کشور به افکار عمومی توضیح دهد نه این‌که در ادعایی که آلوده به توهم است بگوید حتی اگر دور کشور دیوار بکشند هم می‌توانیمآب مورد نیاز دو میلیارد نفر را تامین کنیم، آن هم در شرایطی که خود نمی‌داند چنین جمعیت انبوهی نیاز به چه میزان آب مصرفی دارند.
ورود رئیس سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور به موضوع خشک‌سالی و کمبود آب و طرح این ادعا که وی می‌تواند آب مورد نیاز دو میلیارد نفر را تأمین کند، ادعایی بی‌مبنا و نادرست است و مبنای این نوشتار، صدها و هزاران فقره اظهارنظر کارشناسان، مدیران و برنامه‌ها و سندهایی که با موضوع کمبودهای جدی منابع آبی در جمهوری اسلامی نوشته و ابلاغ شده و گویا عباسعلی نوبخت از هیچ کدام از آنان، آگاهی ندارد.
افزون بر آن، حدود سه دهه است که بحران تغییر اقلیم _climate change _ و گرمایش جهانی _global warming _ زهرچشم خود را به ساکنان همه نقاط کشور نشان داده است و دیگر کسی نیست که این حقیقت را منکر شود یا آن را کم‌اهمیت بداند. تنش‌های آب و هوایی مانند دوره‌های بارش‌ سیل‌آسا که موجبات نابودی را فراهم می‌سازد و دوره‌های خشک‌سالی که به شکلی دیگر به نابودی می‌انجامد، همه از نتایج تغییر اقلیم است و روشن نیست رئیس سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور در کدام جهان زندگی می‌کند و اطلاعات خود را از قرن چندم می‌گیرد که از این بدیهیات دور افتاده است. نکته بعدی این است که عباسعلی نوبخت ادعا کرد با اتکا بر بارش سالانه می‌تواند نیاز دو میلیارد نفر به آب را تامین کند در حالی‌که اجرای طرح های انتقال آب که بیست سال است در کشور دوخت و دوز می‌شود اعم از انتقال آب از خوزستان به قم و یزد و طرح انتقال آب از دریای عمان به سیستان و جنوب خراسان، به روشنی حکایت از کاهش میانگین بارش سالانه است، کاهشی وحشتناک که روستاهای بسیاری در مرکز و شرق کشور را خالی از سکنه کرده و دامنه آن به سه استان مازندران، گیلان و گلستان رسیده است و اگر در حوزه مصرف، مدیریت درست صورت نگیرد، به وضعیتی ناگوار دچار خواهیم شد. نکته سوم این‌که رئیس سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور در شرایطی مدعی است حتی اگر دور کشور دیوار بکشند هم ما می‌توانیم آب بیش از دو میلیارد نفر رارتامین کنیم که بسیاری از کارشناسان و استادان دانشگاه هشدار می‌دهند که منابع آب فعلی کفاف نیاز جمعیت ۸۵ میلیونی کشور را ندارد و خوب است عباسعلی نوبخت، برای افکار عمومی روشن کند این‌همه تفاوت و تعارض بین ادعای وی و نظر کارشناسان ریشه در چه چیزی دارد.
نکته مهم بعدی این است که وقتی مدیری در این سطح، چنین ادعا و توهمی را با اعتماد به نفس برزبان می‌آورد و هیچ کدام از نهادها د دستگاه‌هایی که مسئولیت قانونی در این زمینه دارند، سخنی نمی‌گویند و اعتراضی نمی‌کنند، امر بر بسیاری از مدیران میانی و همچنین مردم عادی مُشتَبه می‌شود و مشکل را ناچیز می‌پندارند و حاضر به همکاری و کمک به دولت در برنامه‌های مصرف بهینه نمی‌شوند و این خطر و آفتی بزرگ است.
عباسعلی نوبخت ناخواسته باور نادرست و غلط خود را به عنوان یک برداشت درست و مستند رسانه‌ای می‌کند و مرجعیت شناخت در خصوص حکمرانی آب را مخدوش می‌کند. نکته آخر این‌که بهتر است مدیر سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور بر ماموریت اصلی خود متمرکز باشد و درخصوص کاهش مساحت جنگل‌های کشور و میل سیری‌ناپذیر برخی در تصاحب منابع عمومی را به افکار عمومی توضیح دهد و رسیدگی به موضوع آب را به مدیران این حوزه بسپارد چون اگر چندسال آتی برابر هشدار کارشناسان، بخش‌هایی از ایران خالی از سکنه شود، مدیران حوزه آب باید توضیح دهند.