جید مرادی نوشت:

 زمانی که حسن روحانی از برجام دو و سه و برجام های منطقه ای سخن گفت عده ای چنان بلایی بر سر او آوردند که برای حفظ جان خود هم شده قید حرف برجام های بعدی را بزند. ترامپ هم کار بدخواهان داخلی را راحت کرد.

 اکنون مذاکره حلال شده است. برجام هم محبوب شده است. دولت رئیسی و به ویژه وزارت خارجه در یک سال نخست اصلا نام برجام را نمی بردند و مرتب می گفتند مذاکرات رفع تحریم! اما اکنون امیرعبداللهیان به صراحت از برجام نام می برد.

 اگر برجام دو و سه در زمان روحانی شکل گرفته بود قطعا کار به درگیری های غیر ضروری نمی کشید و سپهبد سلیمانی را از دست نمی دادیم.

 روی کار آمدن بایدن هم فرصت خوبی بود برای بازگشت به برجام که آن را هم از دست دادیم.

 دولت رئیسی هم دنبال آفرینش جهان دیگری در همه حوزه ها بود اما اکنون مجبور شده است دولت ملک سلمان را دولت برادر بنامد. بعد از هفت سال دشنام و لعن به دولت آل سعود اکنون عادی سازی روابط به شکلی هیجانی به پیش می رود.

 متاسفانه ما ایرانی ها سیاه و سفیدی هستیم و در دوستی و دشمنی حد نگه نمی داریم. دشمنی مان را با سعودی ها تا بی اندازه شدت دادیم و اکنون هم که قصد آشتی داریم شتابزده ایم. نوشدارو را هم که با این تاخیر به دست گرفته ایم در حد خفگی می نوشیم و شاید کفاره شراب خوری های بی حساب را می دهیم که هشیار در میان مستان نشستن است.

 بیانیه روز 27 اسفند 1401 بانک مرکزی که شادمانه اعلام کرد به دنبال توافق با عربستان سعودی و امارات گشایش ارزی رخ داده است برای هر ایرانی غیوری مایه سرشکستگی است. 

سرشکستگی نه بابت عادی سازی روابط بلکه بابت افراط گری هایی که موجب این تفریط ها شده است. 

متاسفانه مسئولانی داریم که وقتی می شنوند عربستان سعودی اعلام کرده که قصد سرمایه گذاری در ایران را دارد از خجالت آب نمی شوند و متوجه نمی شوند که چه ریشخندی در این گزاره نهفته است. چرا ما که در عهد پهلوی در کره جنوبی و بریتانیای کبیر پالایشگاه ساخته بودیم اکنون باید چشم به راه سرمایه گذاری عربستان سعودی باشیم؟ چرا وضع ما به گونه ای است که ایران اعلام کند قصد سرمایه گذاری در عربستان را دارد؟ مگر ما چه کم از دیگران داشته ایم؟ نفتمان نبود؟ گازمان نبود؟ معادنمان نبود؟ چه نداشتیم جز تدبیر و عقلانیت؟! 

البته سرمایه گذاری هر کس در هر جا خوب است. اما ما که می توانستیم با عربستان شریک و همسود باشیم چرا این همه سال دشمنی داشته ایم و چرا ما به این نقطه از فلاکت و پریشانی رسیده ایم که اکنون خبر توافق با عربستان باید بازار ارز ما را آرام کند؟ چرا این قدر دیر و چرا آن قدر دور؟!