شناسهٔ خبر: 57440907 - سرویس فرهنگی
نسخه قابل چاپ منبع: جام‌جم آنلاین | لینک خبر

در گفت‌وگوی «جام‌جم» با خسرو والی‌زاده عنوان شد

چالش‌های گزارشگری ورزش در رادیو

برخی معتقدند که فوتبال یک اتفاق تصویری است. مخاطب باید مستطیل سبز را ببیند تا هیجان این طرف و آن‌طرف‌رفتن بازیکنان به یک اتفاق جدی برایش تبدیل شود. وقتی صحبت از رادیو و گزارش رادیویی فوتبال می‌شود، باید یک بعد دیگر به این گزارش اضافه شود؛ روایت بازی باید آنقدر جاندار باشد که تصویر از لابه‌لای صدای گزارشگر بیرون بیاید و مقابل چشم مخاطب نقش ببندد.

صاحب‌خبر -

این درست همان چیزی است که در دست گزارشگر رادیویی ورزش است. رادیو همیشه در ذهن مخاطب جادوانه است، اما حفظ مخاطبان آن به واسطه نبود تصویر، دشوارتر است. به خصوص برای نسل جوان که تلویزیون را گاهی به رادیو ترجیح می‌دهد. هرچند وقتی پای فوتبال و گزارش آن در میان باشد، بسیاری به سمت رادیو می‌روند که دسترسی به آن راحت‌تر است و می‌توان در هر جایی به آن گوش سپرد.

خسرو والی‌زاده به واسطه صدای گرم و قاطعی که دارد، در طول همه این ۳۰ سال روایتگری ورزش در رادیو توانسته مخاطب را با خود همراه کند. او که گزارشگر فوتبال ایران- ولز در رادیو ورزش بود، در دو مقطع مدیر رسانه‌ای تیم ملی فوتبال ایران هم بوده؛ یک بار در جام‌جهانی ۱۹۹۸ فرانسه و بار دوم در فاصله سال‌های ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۱ که مربیگری قطبی و کی‌روش بر تیم ملی بود. به بهانه رویکرد تازه‌ای که رسانه ملی برای بخش‌های مختلف صدا و سیما دارد، گفت‌وگویی با خسرو والی‌زاده گزارشگر رادیویی حوزه ورزش داشتیم.

خسرو والی‌زاده کارشناس و گزارشگر رادیویی که روایتگری بازی ایران و ولز را هم به عهده داشت، به جام‌جم می‌گوید: از ابتدای بازی ایران و ولز مشخص بود که وضعیت تیم ملی نسبت به بازی با انگلیس تغییر کرده است. البته تغییراتی در ترکیب تیم ملی هم در کنار تغییر سیستم صورت گرفته بود و افرادی که لازم بود در پست‌های خود قرار گرفتند. در ۱۰ دقیقه اول مشخص بود که تیم ما نسبت به بازی انگلیس تغییر کرده است. به نظرم بازی خوبی بود. یعنی یکی از بهترین بازی‌های ایران در پنج، شش دوره حضور ما در جام‌جهانی بود.

وی ادامه می‌دهد: نتیجه‌ای که از بازی با ولز گرفتیم، خوب بود. تیم ملی ایران در کل دوره‌های جام‌جهانی با اختلاف دو گل پیروزی نداشته، چون دو پیروزی که قبلا داشتیم با اختلاف یک گل بود. در عین حال، برای اولین بار یک تیم اروپایی را در جام‌جهانی شکست دادیم. بازی ایران-ولز هم یکی از بهترین بازی‌های تیم ملی بود که در ۶۰ سال اخیر دیدم.

ابتکار رسانه ملی برای دور جدید جام‌جهانی

والی‌زاده در‌خصوص رویکرد رسانه ملی در این دوره از جام‌جهانی تصریح می‌کند: افتتاح رادیو جام‌جهانی ابتکار جدیدی بود. در واقع رادیوی فصلی که در ایام جام‌جهانی فعالیت می‌کرد به رادیو جام‌جهانی تغییر نام داد تا برنامه‌های مربوط به جام‌جهانی را پخش کند. من هم هر‌روز صبح از ۶ و ۴۵ دقیقه تا ۸ صبح در برنامه رادیو جام‌جهانی حضور دارم که به کارشناسی مسابقات روز گذشته و همان روز می‌پردازیم. این رادیو در طول ۲۴ ساعت برنامه دارد و کار ارزشمندی است. البته در دوره‌های گذشته هم تمامی بازی‌ها را پخش می‌کردیم، اما در این دوره با توجه به افتتاح رادیو جام‌جهانی، مخاطب می‌تواند هم از طریق رادیو ورزش به این برنامه‌ها گوش دهد و هم رادیو جام‌جهانی را انتخاب کند تا بحث‌های کارشناسی این برنامه را در کنار پخش خود رقابت‌ها بشنود. این ابتکار می‌تواند به جذب مخاطب بیشتر کمک کند.

برد خبری جام‌جهانی اتفاق‌های دیگر را کنار می‌زند

والی‌زاده در خصوص چالش‌های گوینده‌های ورزشی در جام‌جهانی می‌گوید: قطعا این رقابت‌ها از جام‌جهانی مهم‌تر است. من سابقه سردبیری در خبرگزاری را هم دارم و مدیریت دفتر رسانه در خارج از کشور را هم بر عهده داشته‌ام. به همین خاطر می‌دانم در دوران جام‌جهانی فوتبال، بیش از ۹۰‌درصد رویداد‌های مهم جهان تحت‌الشعاع آن قرار می‌گیرد. یعنی از نظر برد خبری آنقدر گسترده است که همه اخبار را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. با توجه به اهمیتی که دارد، می‌تواند چالش‌های ورزشی و غیر‌ورزشی داشته باشد. مثلا فیفا در این دوره سعی کرده دخالت سیاسی کمتری داشته باشد. این چالش‌ها در هر دوره‌ای به اقتضای شرایط وجود دارد که در این دوره هم به چشم می‌خورد. وی درباره خاطره خود از دوره‌های مختلف جام‌جهانی عنوان می‌کند: من در جام‌جهانی ۱۹۹۸ مدیر رسانه‌ای تیم ملی در فرانسه بودم. اتفاق خاصی که برایم افتاد این بود که در بازی ایران با آمریکا که بسیار حساس شده بود، توانستم روی نیمکت باشم چرا که طبق قوانین فیفا، مدیررسانه‌ای در بازی‌های مهم یکی از افراد اصلی است که باید روی نیمکت حضور داشته باشد. پیروزی آن سال مقابل آمریکا برای همه مردم غرورآفرین بود و برای من که در کنار زمین حضور داشتم، شیرینی دوچندان داشت.

هنری به نام گزارشگری رادیو

داشتن قدرت گزارشگری رادیویی، چیزی نیست که بتوان آن را یک توانمندی ساده دانست. بسیاری معتقدند که روایت یک اتفاق مثل رویداد‌های ورزشی، یک هنر است که شاید هر کسی به آن مجهز نبوده و توان انجام آن را نداشته باشد. چیزی که به نظر می‌رسد خسرو والی‌زاده به خوبی به آن تسلط دارد. او هم به واسطه صدای مسلطی که دارد و هم به دلیل تجربه‌ای که در حوزه‌های مختلف رسانه داشته از پس گزارشگری رادیو برآمده و صدای خود را به یک برند در این حوزه تبدیل کرده است. والی‌زاده سال‌ها تجربه روزنامه‌نگاری ورزشی دارد و در دو دوره جام‌جهانی هم مدیر رسانه‌ای تیم ملی فوتبال بوده است. یک بار در جام‌جهانی ۱۹۹۸ فرانسه و بار دوم در فاصله سال‌های ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۱. همه این‌ها در نهایت او را به این هنر گزارشگری و تسلط رسانده است. خسرو والی‌زاده در این رابطه می‌گوید: من از حدود سال ۱۳۷۱ در رادیو هستم و حدود ۳۰ سال است که در این رسانه فعالیت می‌کنم. البته ۴۰ سال سابقه کار رسانه‌ای دارم. در حوزه گزارشگری هم اول در رادیو تهران فعالیت می‌کردم و بعد وارد رادیو جوان شدم. از سال ۷۸ که رادیو ورزش تاسیس شد، در آنجا فعال بودم و از ابتدا کارشناسی مسائل ورزشی را می‌کردم و در کنار آن به گزارشگری هم می‌پرداختم.

روزنامه جام جم 

نظر شما