اگر قرار باشد عنوانی برای تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه بگذاریم، «خیلی نزدیک و در عین حال خیلی دور» آن را خلاصه می‌کند. اکنون، ۴ سال بعد، تیم ملی به دنبال بازگرداندن فرمولی است که آنها را در فاصله چند سانتی متری تاریخ سازی قرار داده.

 

در روسیه، ایران ۴ امتیاز از گروهی که قبلاً غیرممکن بوده را به دست آورد؛ آن هم با حضور قهرمان جهان در سال ۲۰۱۰ یعنی تیم ملی اسپانیا و پرتغال با از کریستیانو رونالدو. یک خوش شانسی از دیگو کاستا و یک ضربه از ریکاردو کوارشما خارج با بیرون پا از فاصله دور، تنها ۲ گلی بودند که شاگردان کارلوس کی‌روش در ۳ بازی دریافت کردند. با این حال، برد ابتدایی ۱-۰ مقابل مراکش و یک امتیاز در مقابل تیم بومی کی‌روش برای تاریخ‌سازی او و شاگردانش کفایت نداشت.

 

تنها ۲ ماه قبل از شروع بازی در دوحه، کی‌روش برای رسیدگی به هدف ناتمام خود در ایران بازگشته و پس از ۵ بار تلاش ناموفق، هدف خود را حضور در مرحله یک‌هشتم نهایی جام جهانی قرار داده. با حضور ایران در گروه B برای دومین بار متوالی، حضور در جام جهانی فوتبال زیر نظر همین مربی برای سومین دوره متوالی و مواجهه با یک بازی برگشت مقابل آمریکا که به این حس می‌افزاید، شبیه به دژاووست. نوستالژی برای کسانی که به اندازه کافی بزرگ هستند که اولین دیدار طرفین در فرانسه ۱۹۹۸ را به یاد بیاورند.

 

رویکرد و تاکتیک کی روش

 

در حالی که مثلث هجومی آزمون، طارمی و جهانبخش قرار است از ۲۱ نوامبر شروع به کار کند، هیجان انگیزترین بازیکن احتمالی ایران که در خط حمله به میدان رفت، اللهیار صیادمنش وینگر هال سیتی بود. متأسفانه، مصدومیتی که در اواسط آگوست متحمل شد، می‌تواند این بازیکن جوان را تا پس از جام جهانی دور کند.

 

قلی‌زاده ۵ سال از صیادمنش بزرگتر است اما همچنان یکی از اعضای جوان تیم باتجربه کی روش خواهد بود. قلی‌زاده که قادر به بازی در ۳ پست جلو یا پشت مهاجم است، یکی از مهره‌های کلیدی تیم شارلوای بلژیک بوده و از زمان پیوستن به سایپا در زادگاهش ایران در سال ۲۰۱۸، بیش از ۱۲۰ بازی برای این باشگاه انجام داده.

 

ایران در تاریخ جام‌های جهانی