محسن‌حسام مظاهری، نویسنده و پژوهشگر اجتماعی تشیع و آیین‌های شیعی، در یادداشتی تلگرامی با عنوان «اربعین ۱۴۰۱: سردرگمی زائران و بی‌مسئولیتی مسئولان» نوشت:

۱. گزارش‌ها و مشاهدات از وضعیت برخی مرزهای غربی فاجعه‌بار است. بلاتکلیفی و سردرگمی انبوه زائران ایرانی در مرزها، فقدان وسایل نقلیه برای انتقال زائران به نجف و کربلا و سوداگری رانندگان عراقی، رفتارهای تحقیرآمیز و توهین‌آمیز مأموران و نیز برخی عراقی‌ها با زائران “عجم”، در کنار گرسنگی و تشنگی و گرمازدگی شرایطی پدید آورده که شماری از زائران قید شرکت در پیاده‌روی را زده و سرخورده و ناراضی در حال بازگشت به شهرهای خود هستند.

۲. وقتی که هم ظرفیت محدود جاده‌ها و هم ناکارآمدی و فشل‌بودن وضعیت حمل و نقل و عبور از مرز در طرفین خصوصا در عراق و نیز شرایط آشفته‌ی سیاسی آن کشور از قبل مشخص است، بمباران تبلیغاتی رسانه‌ای برای تشویق و تحریض مردم به شرکت در پیاده‌روی و گسیل‌ انبوه جمعیت به سمت مرزها چه منطقی دارد؟
آیا مسئولان کشور و تریبون‌داران و مروجان از شرایط فاجعه‌بار این روزها در مرزها مطلعند و باز همچنان بر طبل اربعین می‌کوبند؟
چرا باید هزینه‌های این نمایش قدرت (که البته در عمل نمایش ناکارآمدی و […] است) و مانور سیاسی – مذهبی را مردمی بدهند که اغلب با علقه‌ی دینی و به شوق زیارت پا در این راه گذاشته‌اند.

۳. هروقت توانستید شرایطی فراهم کنید که این چند میلیون ایرانی به هزینه‌ی خودشان اما با حفظ کرامت و احترام و حقوق اولیه بتوانند در پیاده‌روی شرکت کنند، بدون آنکه مجبور شوند علاوه بر دشواری آیین، انواع آزار و اذیت‌ها و تحقیرها و بلاتکلیفی‌ها را تحمل کنند، آن‌وقت صبح تا شب در رادیو و تلویزیون و منبر و تریبون مردم را تشویق و تحریض کنید که بروند و از “تمدن اربعینی” و “تحقق جامعه عصر ظهور” و “مانور قدرت شیعه” و این تحلیل‌های غیرواقع‌بینانه و فضایی حرف بزنید.

انتهای پیام