به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری برنا، محققان برای اولین بار اسکیزوفرنی و زوال عقل فرونتومپورال را مقایسه کردند ، اختلالاتی که هر دو در ناحیه پیشانی و لوب تمپورال مغز قرار دارند.

این ایده را می توان متعلق به Emil Kraepelin  دانست که در سال 1899 اصطلاح "dementia praecox" را برای توصیف کاهش تدریجی ذهنی و عاطفی بیماران جوان ابداع کرد. رویکرد او به سرعت به چالش کشیده شد، زیرا تنها 25٪ از مبتلایان این شکل از پیشرفت بیماری را نشان دادند اما اکنون، با کمک تصویربرداری و هوش مصنوعی، دانشمندان اولین نشانه های معتبر الگوهای عصبی آناتومیک در مغز را یافته اند که شبیه علائم بیماران مبتلا به زوال عقل فرونتومپورال است.

به ندرت پیش می آید که دانشمندان در تحقیقات پایه به یافته های به ظاهر منسوخ با بیش از 120 سال قدمت اعتنا کنند. در مورد نیکولاس کوتسولریس و ماتیاس شروتر، که محقق و پزشک هستند، این حتی یک رانده بود.

شباهت بین اسکیزوفرنی و دمانس فرونتوتمپورال

تشخیص دمانس فرونتوتمپورال (FTD)، به ویژه نوع رفتاری (bvFTD)، در مراحل اولیه دشوار است زیرا اغلب با اسکیزوفرنی اشتباه گرفته می شود بنابراین شباهت ها آشکار است: در مبتلایان هر دو گروه، تغییرات شخصیتی و همچنین رفتاری رخ می دهد. قرا گرفتن هر دو اختلال در نواحی پیشانی، زمانی و منزوی مغز قیاس بین آن‌ها را برای ما بدیهی می‌کند.

کوتسولریس در توضیح طرح خود می گوید: "به نظر می رسد آنها در طیف علائم مشابهی قرار دارند بنابراین ما می خواستیم به دنبال نشانه ها یا الگوهای مشترک در مغز باشیم."

کوتسولریس و شروتر با یک تیم بین‌المللی از هوش مصنوعی برای آموزش طبقه‌بندی‌کننده‌های عصبی آناتومیکی هر دو اختلال استفاده کردند که آن‌ها را روی داده‌های مغزی از گروه‌های مختلف اعمال کردند.

نتیجه که به تازگی در مجله JAMA Psychiatry منتشر شد این بود که 41 درصد از بیماران اسکیزوفرنی معیارهای طبقه‌بندی کننده برای bvFTD را داشتند.

کوتسولریس و شروتر اضافه کردند: وقتی ما این را در بیماران اسکیزوفرنی نیز دیدیم، زنگی به صدا درآمد که نشان‌دهنده شباهت بین این دو اختلال است.

تیم تحقیقاتی این پروژه دریافتند که هر چه نمره bvFTD بیماران بالاتر باشد(شباهت بین این دو اختلال را اندازه‌گیری می‌کند)، احتمال بیشتری وجود دارد که فنوتیپ «شبیه bvFTD» داشته باشند و احتمال بهبود علائم خود در طول دو سال کمتر است.

نتایج این پژوهش به این معنا است که در آینده‌ای نزدیک متخصصان می‌توانند تشخیص دهند که بیمار آن‌ها دقیقاً کدام یک از این دو اختلال را دارد.

انتهای پیام/

خبرنگار: زهرا وجدانی