به گزارش سرویس صنفی آموزشی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ سال ها از روی کار آمدن مجلس شورای اسلامی با داعیه ی رویکردی انقلابی میگذرد اما ضمن مغفول ماندن ماهیت آن و جایگاه تربیت در اذهان امامین انقلاب، همچنان پرداخت به دغدغه هایی از جنس معلّمی، جایی برای مطرح شدن در میان نمایندگان ملّت ندارد و هر از چند گاهی، محدود و محصور به گفتمان های حداقلیِ صرف، پیرامون مسائل معیشتی و معضلات صنفی میشود.

در این هنگام، دانشجومعلّمان، تمام همت خود را به کار میبندند تا نه تنها انگیزه خود را در جهت رفع بحران های پیش رویشان حفظ کنند، که نگرشی در خور این پیشه را در سطح جامعه و مسئولین، اشاعه دهند و مسبّب اصلاح نگاه های خرد و سطحی به این عرصه باشند.

نظر به نکاتی که مطرح گردید، بسیج دانشجویی پردیس نسیبه دانشگاه فرهنگیان تهران، طی نامه ای جداگانه خطاب به دکتر منادی، رئیس کمیسیون آموزش، پژوهش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی، مفصلاً به شرح کلیاتی از مسائل آموزش و پرورش، که از قضا سبقه ای طولانی در این حیطه دارند و مستلزم تحولاتی مبنایی هستند، پرداخت که بخشی از مسائل مطروحه، در ادامه به اختصار بیان میگردد.

عدم رسیدگی به مسائلی که از بدو اجرای ایده تربیت معلم تا به امروز، خروجی نسل های متعدد دانشجومعلمان را متاثر از خود ساخته، روز به روز ساختار این عرصه را دستخوش تزلزل میکند. از نابسامانی در روند جذب، تربیت و نگه داشت معلم و بی توجهی به لزوم کیفیت بخشی به هر سه این مولفه ها به صورت توامان گرفته تا ناکارآمدی واحد های درسی ارائه شده و تصویر سازی یک فضای گلخانه ای و به دور از واقعیت، از یک کلاس درس.

به مذبح رفتن ایده تحول محورِ نظام رتبه بندی معلّمان و باطل جلوه دادن مقصود اصلی چنین طرح هایی، آنگاه که محکوم است، تنها منتهی به افزایش حقوق شود. در حقیقت، معضل اصلی آنجاست که غایت طرح های تشویقی، صرفاً در افزایش حقوق چند درصدی و تزریق جرعه ای آن خلاصه میشود و نه حتی اصلاح ساختاری نظام پرداخت ها.

در پایان، میتوان به عدم استقرار تفکری معلّمانه در کمیسیون مزبور و بعضاً، هم مسیر شدن با سویه های متعدد تخریب مقام معلم بواسطه برخی اظهار نظر ها و اتخاذ برخی تصمیمات اشاره کرد.

فی المثل، مقصر خواندن معلمان در افت نمرات امتحانی دانش آموزان و اظهار ناکارآمدیِ کنشگری های ایشان در سال تحصیلی گذشته؛ نه تنها بر عدم اطلاع کافی از مجاهدت های بی دریغ این قشر خستگی ناپذیر در ایامِ سراسر محدودیتِ کرونا دلالت دارد؛ که نادیده گرفتن اقدامات مجاهدانه و متعهدانه معلمانی که عمیق تر به کنه پیشه خود مینگرند، از دیگر کم لطفی ها و بی مهری هاست که فرسنگ ها از واقعیت به دور است اما مع الاسف، آنچه که خلاف واقع است، به کرات از درگاه های مختلف منعکس میگردد.

یقیناً، هیچگاه با افزایش آمار ابتلا به یک بیماری خاص در کشور، انگشت اتهام به سمت افت کارایی پزشکان و نزول کیفیت ارائه خدمات پزشکی نمیرود بلکه تمامی دستگاه ها، با تمام قوا در صدد کشف علت شیوع این بیماری بر می آیند و در تقابل با این چالش، حامی جامعه پزشکی میشوند.

انتظار قشر فرهنگی جامعه ، پشتیبانی و حمایت همه جانبه این کمیسیون از مواضع معلمین است اما آنچه که امروز رقم میخورد، از این انتظار، به دور است. به نظر میرسد چنین اظهار نظری، فاقد ادله ای منطقی است و ریاست کمیسیون آموزش، باید پاسخگوی اتهاماتی از این دست باشد.

بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان، قریب به دو سال است به طرق مختلف، در صدد فراهم آوردن بستری مناسب جهت گفت و گو و طرح بحث با این مقام است اما در خوش بینانه ترین حالت ممکن، ختم به مکاتبه هایی سطحی میشود و قطع به یقین، محدودیت در نوشتار، مانع از بیان حق مطالب و بررسی ابعاد مختلف موضوعات میشود. لذا، باری دیگر از آقای منادی، رئیس کمیسیون آموزش، پژوهش و تحقیقات مجلس، تقاضا میشود تا جلساتی را به تحلیل مسائل روز آموزش و پرورش با حضور خود معلمان و دانشجومعلمان اختصاص داده و ارتباط خود را با بدنه جامعه فرهنگی کشور موثر تر سازد تا زان پس با مدنظر قرار دادن ایده های تحولی و بهره مندی از مساعدت ایشان، شاهد اتفاقات مطلوبی در این عرصه باشیم‌.

گزارش از حدیث روزبهانی