ساختار منحصر‌ به‌ فرد این مولکول‌ها باعث می‌شود تا این سوخت انرژی بالقوه بسیار زیادی داشته باشد. علاوه بر این، مولکول‌های سوختی در این ساختار‌ها کنار یکدیگر قرار می‌گیرند تا در نتیجه انرژی سوختی آن‌ها نیز بسیار بیشتر باشد.

دانشمندان آزمایشگاه ملی سندیا شبیه‌سازی‌های کامپیوتری برای تشخیص خواص این سوخت انجام دادند که طبق تجزیه و تحلیل آن‌ها، چگالی انرژی آن بیش از ۵۰ مگاژول در لیتر (MJ/L) بود،  برای مقایسه، چگالی انرژی بنزین حدود ۳۲ مگاژول در لیتر و سوخت‌های معمولی جت و موشک حدود ۳۵ مگاژول در لیتر است.

این افزایش چگالی انرژی می‌تواند میزان سوخت مورد نیاز برای پرتاب یک موشک را کاهش دهد. در همین حال، تولید سوخت با این باکتری‌ها، تاثیرات زیست محیطی آن‌ها را نیز کاهش می‌دهد.

«جی کیزلینگ»، رهبر این پروژه و مدیر عامل موسسه مشترک انرژی زیستی وزارت انرژی (JBEI) گفت: این مسیر بیوسنتزی که پیش گرفته‌ایم ، راهی تمیز برای تولید سوخت‌های با چگالی بالا و محتوای انرژی زیاد است. پیش از این برای تولید سوخت موشک از فرآورده‌های نفتی باید راهی بسیار سمی پیش می‌گرفتیم که آلودگی زیستی زیادی داشت. از آن‌جایی که این سوخت از باکتری‌های تغذیه شده با مواد گیاهی تولید می‌شود، از همان محتوای دی‌اکسید کربن تولید شده در جو ساخته،  بهره‌مند است؛ بنابراین هنگام استفاده از این نوع سوخت میکروبی، آلودگی بسیار کم‌تری نسبت به سوخت‌های قبلی وارد محیط زیست می‌شود.

به نظر می‌رسد که این سوخت را هنوز نمی‌توان در هر موشکی به کار گرفت و فعلا باید منتظر باشیم تا سوخت زیستی مذکور و موشک‌ها با هم سازگاری پیدا کنند. در نهایت، اما مشخص است که جایگزینی این نوع سوخت سبز در صنایع هوانوردی می‌تواند تاثیر مهمی در کاهش میزان انتشار گاز‌های گلخانه‌ای در جو زمین داشته باشد.

در همین زمینه هفته پیش گزارش شده بود که ایرباس ، هلیکوپتر خود را با سوخت سبز به پرواز در آورده و تمام قابلیت‌های آن نیز کار کرده‌اند.