به گزارش خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز، امروز سی ام ذی قعده، سالروز شهادت امام جواد(ع) است و به این مناسبت، نگاهی به سیره و زندگینامه این امام بزرگوار داشتیم.  هر یک از امامان معصوم (ع) دارای فضیلت هایی هستند که افراد با توسل پیدا کردن به آن ها می توانند خود را به منابع ارزشمند و بی انتهای الطاف الهی متصل کنند.

محمد بن علی بن موسی علیه السلام (۱۹۵-۲۲۰ق)، معروف به «امام جواد» و «امام محمد تقی»، نهمین پیشوای شیعیان است. امام جواد (علیه السلام) در مدینه به دنیا آمد، اما در مورد روز ولادت ایشان اختلاف است. شیخ کلینی، شیخ مفید و شیخ طوسی تولّد آن حضرت را در ماه رمضان دانسته‌اند. ولی در دعایی که شیخ طوسی در مصباح آن را به واسطه ابن عیاش از شیخ ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی سومین نایب خاص امام زمان علیه السلام؛ از آن حضرت نقل نموده، آمده است: «اللهم انی اسألک بالمولودین فی رجب: محمد بن علی الثانی و ابنه علی بن محمد المنتخب؛ خدایا! از تو درخواست می کنم به حقّ دو مولود ماه رجب، محمد بن علی دوم (امام جواد علیه السلام، و فرزندش علی بن محمد برگزیده (امام هادی علیه السلام)». و ابن عیاش خود می‌گوید ولادت حضرت جواد (علیه السلام) در دهم ماه رجب بود.

در خانواده امام رضا علیه السلام و در محافل شیعه، از حضرت جواد علیه السلام، به عنوان مولودی پرخیر و برکت یاد می‌شد. چنانکه ابو یحیی صنعانی می‌گوید: روزی در محضر امام رضا علیه السلام، فرزندش ابو جعفر را که خردسال بود، آوردند. امام فرمود: «این مولودی است که برای شیعیان ما، با برکت ‌تر از او زاده نشده است».

مادر آن حضرت سبیکه [سکینه‌] نوبیه و به روایت دیگر، خیزران بوده که او را از خانواده امّ المؤمنین ماریه قبطیه دانسته‌ اند. نام مادر آن بزرگوار، ریحانه نیز ذکر شده است، به نوشته نوبختی نام این بانو درّه بوده که بعدها او را خیزران خوانده ‌اند.

امام موسی بن جعفر علیه السلام به یزید بن سلیط می فرمایند: ... بعد از من امر امامت با پسرم علی است. ای یزید وقتی که بعد از من او را ملاقات کردی، به او مژده بده که پسری امین، ماءمون و مبارک برایش متولد خواهد شد. او به تو خبر می‌دهد که تو مرا ملاقات کرده‌ای، به او بگو کنیزی که آن پسر از او به دنیا خواهد آمد از بستگان ماریه قبطیه کنیز رسول خدا است. اگر توانستی سلام مرا به آن کنیز (مادر امام محمد تقی) برسان و همین موضوع حکایت از رتبه والای آن بانو دارد.

القاب و کنیه

مشهورترین لقب امام علیه السلام، «جواد» است و القاب دیگری همچون: زکیّ، مرتضی، قانع، رضی، مختار، متوکل، منتجب نیز برای آن حضرت برشمرده‌ اند.

کنیه‌ آن حضرت نیز ابوجعفر است که معمولا در روایات تاریخی «ابوجعفر ثانی» ذکر می‌ شود تا با ابوجعفر اول، یعنی حضرت باقر علیه السّلام اشتباه نشود.

آن حضرت پس از شهادت امام رضا علیه السلام در سن هشت سالگی به امامت رسید و سن کم او به هنگام امامت باعث شد برخی در امامت او تردید کنند. مدت امامت ایشان ۱۷ سال بود و در زمان ایشان دو خلیفه عباسی یعنی «مأمون» (۱۹۳-۲۱۸ق) و «معتصم» (۲۱۸-۲۲۷ق) به ترتیب بر سر کار بودند. این دو امام را به اجبار از مدینه به بغداد احضار کردند تا او را در آنجا زیر نظر قرار دهند.

در دوره امامت امام جواد علیه السلام فرقه‌های اهل حدیث، زیدیه، واقفیه و غلات فعالیت داشتند و آن حضرت با آگاه نمودن شیعیان از عقاید اشتباه آنان تلاش می نمود مانع از انحراف آنان و جذب شدنشان به این فرقه ها شود.

آن حضرت با دسیسه معتصم و توسط زهری که همسرش ام فضل (دختر مامون) به او خورانید به شهادت رسید. قبر ایشان در کنار جدش امام موسی بن جعفر علیه السلام قرار دارد.

علمای شیعه همگی بر فضل، بزرگواری، علم، حلم و دیگر کمالات آن حضرت تصریح کرده اند و او را همچون جدش رسول خدا (ص) و علی ابن ابی طالب علیه السلام جامع خوبیها شمرده اند و علمای بزرگ اهل سنت نیز همگی بر فضیلت و برتری امام (ع) بر اهل زمان خود اعتراف کرده اند.

از ویژگی های ولادت امام نهم علیه السلام این است که شیعیان از مدتها قبل بی صبرانه منتظر ولادت آن حضرت بودند. احادیث زیادی از رسول خدا (ص) و امامان پیشین، ولادت امام جواد (ع) را خبر داده بودند. امام رضا از پدرش موسی بن جعفر (ع) و از رسول خدا (ص) نقل می کند که فرمود: پدرم فدای پسر بهترین کنیزان باد، پسر همان (زنی) که اهل «نوبه» است.

باب‌الحوائج بودن امام جواد علیه‌السلام از چه جهت است؟

 هر یک از امامان معصوم (ع) دارای فضیلت هایی هستند که افراد با توسل پیدا کردن به آن ها می توانند خود را به منابع ارزشمند و بی انتهای الطاف الهی متصل کنند.همه امامان بزرگوار، در همه جهات دنیوی و اخروی، هادی و ناصرند اما هر کدام از امامان ما در یکی از ابعاد، ظهور و بروز بیشتری دارند. مثلا در بین عرفا و علما معروف است که اگر کسی از خداوند متعال، علم بخواهد به وجود مقدس امام باقر علیه‌السلام و امام صادق علیه‌السلام توسل پیدا کند. یا اگر کسی طالب معنویت است به حضرت علی علیه‌السلام متوسل شود.

از این رو، مشهور در بین فقها و علما و اهل معنا این است که برای طلب رزق و روزی در دنیا و برآورده شدن حاجات مادی و دنیوی، توسل به امام جواد علیه‌السلام بسیار مجرّب است و این هم فقط صرف ادعا نیست. هم از زبان بزرگان نقل شده و هم به تجربه ثابت شده که توسل به ایشان سبب گشایش گره‌های مالی و اقتصادی می‌شود که خود مردم متدین ما تجربه کرده‌اند و در حکایات و احوالات مومنان، بسیار ذکر شده است و اساسا لقب ایشان، جواد است و جود، وصف کسی است که زیاد می‌بخشد و لذا اعطای این لقب برای ایشان بی‌جهت نبوده است.

انتهای پیام/