به گزارش جام جم آنلاین، زندگی سیدجلال گرچه روز‌های تلخ و شیرینی داشته، اما خبری از فراز و فرود‌های معمول فوتبال در آن نبوده است. او همیشه در اوج بوده و شاید انگشت‌شمار بازی‌هایی را بتوان پیدا کرد که حسینی نمایش خیلی خوبی در ترکیب تیمش نداشته. همین میانگین بالا در کیفیت بازی سیدجلال، باعث شده تا او با کسب ۱۴ جام قهرمانی مختلف در فوتبال ایران، یکی از آن رکورد‌های جاودانه را به نام خودش به ثبت برساند. اگر ۲۶ بازی سیدجلال با پیراهن الاهلی قطر را کنار بگذاریم، او با بیش از ۶۰۰ بازی باشگاهی در فوتبال ایران (بخوانید ۶۱۷ بازی)، از این حیث هم رکورددار است. در این بین سهم هواداران پرسپولیس از خاطراتی که با این کاپیتان با اخلاق داشتند، بیشتر از سایر باشگاه‌هاست. او طی یک دهه اخیر هشت فصل با پیراهن پرسپولیس در خط دفاعی این تیم جنگید تا نقشی غیرقابل انکار در قهرمانی‌های متوالی پرسپولیس در لیگ برتر و البته دو صعود قرمز‌ها به فینال لیگ قهرمانان آسیا داشته باشد. این‌ها را باید گذاشت کنار بازی‌های جسورانه او برای ملوان در سال‌های جوانی و همین‌طور یادی کرد از قهرمانی تاریخی سایپا و آن سه قهرمانی متوالی سپاهان با سیدجلال در لیگ برتر فوتبال ایران و البته آن ۱۱۵ بازی ملی و رکورد عجیب دو کارت زرد در بازی‌های ملی. تاریخ فوتبال ایران هرگز از یاد نخواهد برد آمار‌هایی را که سیدجلال حسینی در این دو دهه از خود به یادگار گذاشت.

سیدجلال، کنار دست آقاکریم

سیدجلال حسینی، تصمیم نهایی خود را برای فصل بیست و دوم گرفته است؛ پایان دوران بازی و سلام به مربیگری. او که قبل از جام‌جهانی ۲۰۱۸ برای همیشه از تیم ملی فوتبال خداحافظی کرد، حالا در آستانه یک جام‌جهانی دیگر، تصمیم بزرگ دیگری گرفته؛ خداحافظی از فوتبال در ۴۱سالگی و به قول معروف آویختن کفش‌ها. سیدجلال حسینی از فصل بیست و دوم به طور رسمی به عنوان یکی از دستیاران
یحیی گل‌محمدی به نیمکت پرستاره این تیم که اکنون کریم باقری و افشین پیروانی را نیز به عنوان کاپیتان‌های اسبق تیم‌ملی و پرسپولیس در اختیار دارد، اضافه خواهد شد.

نکته، اما یک خواست قلبی از کاپیتان است؛ بازی خداحافظی با پیراهن ملوان و پرسپولیس. دو مکتب و تیمی که سیدجلال حسینی خود را از این دو، دور و جدا نمی‌بیند. شاید این اتفاق خیلی زود و در پیش فصل رقم بخورد و سیدجلال با پوشیدن پیراهن هر دو تیم، به طور رسمی از دنیای بازی خداحافظی کند و کار مربیگری‌اش را شروع کند.

اولین و آخرین گل ملی

حسینی، زمان برانکو به تیم ملی دعوت شد، اما شانس بازی پیدا نکرد و خط خورد تا با سلیقه آن زمان برانکو، شانس حضور در جام‌جهانی ۲۰۰۶ را از دست بدهد. البته ۱۲سال بعد وقتی برانکو و سیدجلال هر دو در پرسپولیس به‌هم رسیدند، مربی کروات به اشتباهش در کنار گذاشتن این مدافع اعتراف کرد. سیدجلال یک سال بعد از جام‌جهانی ۲۰۰۶، توسط امیر قلعه‌نویی به تیم ملی دعوت شد و در اولین بازی رسمی خود با پیراهن ایران، در نخستین بازی تیم در جام ملت‌های ۲۰۰۷، نخستین گلش را وارد دروازه ازبکستان کرد.

 

سیدجلال طی ۱۱۵ بازی ملی در یک دهه، در سه دوره از جام‌ملت‌های آسیا (۲۰۰۷، ۲۰۱۱ و ۲۰۱۵) و یک دوره جام‌جهانی (۲۰۱۴) بازی کرد که هشت گل ملی هم به ثمر رساند. جالب آن‌که آخرین گل ملی سیدجلال نیز مقابل تیم ملی ازبکستان به ثمر رسید. او این گل را ۱۵مهر۱۳۹۵ در مقدماتی جام‌جهانی ۲۰۱۸ و در تاشکند وارد دروازه ازبکستان کرد تا تیم ملی یک بر صفر برنده شود؛ گلی که خیلی‌ها آن را مهم‌ترین گل ملی دوران فوتبالی سیدجلال می‌دانند. داستان سیدجلال حسینی و ازبکستان، یک اپیزود سوم جذاب هم داشت. آخرین بازی ملی رسمی سیدجلال با جشن صعود تیم ملی ایران به جام‌جهانی ۲۰۱۸ همراه شد؛ جایی که اتفاقا ایران باز هم با ازبکستان دیدار داشت. آن بازی در روز ۲۲خرداد ۱۳۹۶، با دو گل سردار آزمون و مهدی طارمی به سود ایران به پایان رسید تا شاگردان کی‌روش دو هفته مانده به پایان مسابقات، صعود مقتدرانه خود را جشن بگیرند.

نظر برانکو در مورد مربیگری حسینی

برانکو ایوانکوویچ، سرمربی سابق پرسپولیس چند روز پیش در مصاحبه‌ای که با برنامه فوتبال برتر داشت، تمجید فراوانی از سیدجلال حسینی کرد. او روز گذشته نیز در واکنش به پایان دوران فوتبالی کاپیتان پرسپولیس گفت: سیدجلال یک اسطوره است، بازیکنی با بیشترین جام در فوتبال باشگاهی ایران. برای او احترام ویژه‌ای قائلم و بسیار افتخار می‌کنم که زمانی بازیکن من بوده است.

او همچنین در واکنش به این پرسش که آیا سیدجلال مربی موفقی خواهد بود یا خیر، گفت: کسی نمی‌تواند پیش‌بینی کند در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد. سیدجلال کیفیت لازم برای مربیگری را دارد، البته تأکید می‌کنم که همه چیز به خود او بستگی دارد.

منبع: روزنامه جام جم