به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، تمر هندی از خانواده باقلاییان (Fabacaea) است و اصالتش به شرق آفریقا بر می گردد و در هند نیز کاشته می شود. البته بنا بر اعتقاد بعضی ها درخت تمر هندی بومی هند است. در حال حاضر این گیاه در تمامی مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری کاشته و پرورش داده می شود.

بیشتر بخوانید:

اصول نگهداری از گیاه میخک ژاپنی

ارتفاع این درخت به ١٠ الی ١۵ متر می رسد اما تا ارتفاع ٢۵ متری هم می تواند رشد کند. تنه درخت بسیار ضخیم است و گاهی میتواند چندین تنه نیز داشته باشد. برگهای سبز تیره، مانند پر دارد که شامل ۴٠ برگچه است و طول برگهای آن ۵ تا ١٢سانتی متر است.

درخت تمر هندی همیشه سبز است اما اگر شرایط محیطی مناسب نباشد برگهای آن میریزند. گلهای این درخت به شکل خوشه ای گل آذین هستند. قطر هر یک از گلها ۵ میلی متر و اندازه گل آذین ١۵ سانتی متر است. میوه آن به شکل یک غلاف است که طول آن ١۵ سانتی متر است.

پالپ تمر هندی یک خوراکی ترش مزه می باشد که از آب و کربوهیدرات تهیه می شود، هندی ها از این پالپ آب میوه درست می کنند. البته از تمر هندی به عنوان سس و چاشنی در بعضی از غذاها هم استفاده می شود.

مردم مالزی معتقدند که تمر هندی باعث زیاد شدن هوش می گردد، برای همین وقتی نوزادی تازه به دنیا می آید کمی تمرهندی با شیر نارگیل در دهان کودک می گذارند. درخت تمر هندی برای رشد و باروری خوب، باید دارای خاک مناسب و حاصلخیز با زهکشی خوب داشته باشد و در زیر آفتاب باشد. درختان بالغ در فصل زمستان می توانند در دمای زیر ٣ درجه سانتی گراد هم تحمل کنند.

ویژگی های ظاهری تمبر هندی

طول این درخت بین ١٠ تا ٢٠ متر است. دارای رشد بسیار کند اما عمر طولانی است برگهای درخت همیشه سبز و به رنگ سبز روشن می باشد.

این درخت در واپسین روزهای اردیبهشت ماه، گلهایی به رنگ زرد با خط های نارنجی یا قرمز و دارای ۵ برگ در می آورد.

در ماه مهر میوه های درخت تمر که به شکل لوبیا ی بزرگ به رنگ قهوه ای و ترش مزه و پر از قند است در می آید.

هر میوه ١ تا ١٢ هسته دارد که در درون گوشتی ترش مزه مانند خمیر و رشته و فیبردار قرار دارد.

میوه ی تمر هندی دارای پوستی قهوه ای رنگ و سخت می باشد که می تواند تا ١۵ سانتی متر هم طول داشته باشد.

تمر هندی هایی که در آفریقا و مناطق آمریکای جنوبی هستند بین ١ تا ۶ هسته دارند که هسته هایشان پهن و صاف و قهوه ای رنگ هستند ولی تمر هندی های شبه جزیره هند دارای میوه هایی بزرگتر با ۶ تا ١٢ هسته هستند.

شرایط مورد نیاز برای پرورش تمبر هندی

این درخت بسیار مقاوم است حتی در زمین های با شرایط آبی و خاکی نا مناسب هم می تواند کاشته شود. در مناطقی با بارندگی ۵٠٠ - ١۵٠٠ میلی متر به صورت دیم زیر کشت می رود و اگر با مشکل کم آبی مواجه شود باز می تواند به رشد خود ادامه دهد. مناطق گرم برای رشد این درخت مناسب می باشد اما باید حداکثر دما بین ٣٣ تا ٣٧ درجه سانتی گراد باشد و دمای حداقل تا ٩ درجه زیر صفر را می تواند تحمل کند در مناطق یخبندان کاشت این درخت جایز نمی باشد.

در انواع خاکهای رسی، سنگلاخی، شنی و خاک حاصلخیز زهکشی شده می توان درخت تمر را پرورش داد. برای رشد بهتر، این درخت باید در زیر نور مستقیم و به دور از سایه باشد. شاخه های درخت تمر در برابر باد بسیار مقاوم است و ریشه های عمیق درخت موجب استقامت درخت تمر می گردد. درخت تمر هندی قابلیت رشد تا ارتفاع ٢٠٠٠ متری از سطح دریا را دارد برای استفاده ی بهینه از زمین می توان تا ۴ سالگی درختان نسبت به میانکاری (مانند لوبیا) اقدام نمود.

آب

درختان محکم و بالغ تمر خشکی خاک را تا اندازه ی قابل قبولی می توانند تحمل کنند در صورتیکه درختان جوانتر را بهتر است زمانی که سطح خاک تا عمق ١٠ سانتی متری خشک شد، آبیاری کرد تا ریشه های درخت رشد بهتری کند. از لحاظ رطوبت هوا اگرچه این درخت متعلق به مناطق گرمسیری است اما برای باردهی بیشتر نیاز به هوایی با رطوبت پایین دارد یعنی اگر در زمان رسیدن میوه ها هوای منطقه از رطوبت بیشتری برخوردار باشد کیفیت میوه پایین می آید.

دما

این درخت اصالتش به مناطق گرمسیری بر می گردد و اگر درخت در دمای منفی ٢ درجه قرار بگیرد از بین می رود. بنابراین کاشت این درخت در مناطقی با آب و هوای سرد پیشنهاد نمی شود.

نور

درخت تمر هندی باید در مکانی که نور حداقل ۶ الی ٨ ساعت به طور مستقیم می تابد کاشته شود. کمبود نور می تواند خساراتی از قبیل عدم گلدهی، ریزش میوه های جوان و ریزش گل را داشته باشد.

خاک

تمر هندی را باید در یک مکان باز کاشت. مراقبت از درخت تمر در گلدان اگرچه برای چند سال اول ممکن است، اما در نهایت رشد خوبی نخواهد داشت و گل و میوه نخواهد داد چرا که سیستم ریشه ای بزرگ و گسترده ای دارد و این سیستم ریشه ای محتاج به یک فضای باز و کافی است و چون گلدان دارای فضای کوچکی است لذا ریشه ها نمی توانند در آن رشد داشته باشند. فاصله ی مناسب درختان با یکدیگر هم بستگی به اندازه ی درختان و حاصلخیز بودن خاک بین ١٠ تا ٢٠ متر می باشد.

برای تغذیه ی درخت تمر هندی در اوایل فصل بهار لایه ای از کود پوسیده ی حیوانی به ضخامت حدود ١٢ الی ١۵ سانتی متر در اطراف تنه ی درخت می ریزند بهتر است فاصله ٣٠ را با تنه اصلی رعایت کرد چرا که وجود مواد ارگانیک در این قسمت می تواند باعث ماندگاری رطوبت شده و طوقه ی گیاه را پوسیده کند. البته درخت تمر هندی بدون کود شیمیایی هم میوه می دهد ولی استفاده از کود مناسب موجب سر زندگی و شادابی درخت می گردد.

هرس

زمانی که شاخه ها، ساقه و شاخسار درخت بیشتر شد باید برخی از قسمت های آن را قطع کرد. در هرس کردن درخت باید فقط ٣٠ درصد از حجم درخت هرس شود.

کاشت تمبر هندی در زمین اصلی

بیشترین رشد درخت تمر هندی در مکان هایی با آفتاب کامل و در شرایط فضای باز است. از کشت درخت تمر هندی در زیر سایه انداز درختان دیگر، زمین های باتلاقی، زیر سایه های سنگین، اطراف مناطق متروکه، نزدیک اماکن نگهداری حیوانات و امکانی که احتمال آسیب رساندن به درخت وجود دارد خود داری کرد.

و همینطور از کشت در خاک های شور یا جاهایی که آلودگی به فلزات سنگین وجود دارد پرهیز گردد. زمین مناسب برای احداث باغ باید از امکان زهکشی آزاد برخوردار بوده و در مسیر سیل نباشد.

تمر هندی را می توان درکنار جاده ها، زمین های کشاورزی، چمنزارها و مناطق مسکونی کاشت.

آماده سازی زمین

اطراف درخت تمر هندی تا اندازه ی حداقل یک متر باید وجین شود اگر در اطراف درختان گیاهان هرز و پیچنده وجود داشته باشد باید فضای بزرگتری در حدود ٣ الی ۴ متر مربع پاک شود، چرا که علف های هرز می توانند بر نهال های جوان چیره شده و موجب خفگی درخت شود.

اگر بخواهید در علفزار به کاشت درخت تمر هندی اقدام کنید باید باریک برگ ها تا شعاع یک متری چاله ی کاشت را حذف کنید. حذف درختچه های چوبی و پر رشد از فضای اختصاص یافته برای پرورش تمر هندی از جمله عملیات مهمی است که باید مورد توجه قرار گیرد.

روشن است که قطع این گیاهان فقط از فضای کوچک اطراف هر نهال کافی نیست چرا که در نتیجه ی آن رشد گیاه مزاحم تحریک شده و درختچه ی قطع شده به رشد و نمو خود از طریق ته مانده کُنده ادامه می دهد. برای تهویه بهتر خاک شخم زدن سبک و سطحی زمین در زمان آماده سازی بر ای کشت پیشنهاد می شود.

روش های کاشت تمبر هندی

کاشت تمبر هندی به دو شکل انجام می شود یکی کاشت بذر تمر هندی که روش راحتی است و دیگری عمل پیوند زدن قلمه می باشد.

کاشت از طریق بذر

اول تهیه ی بذر تمر هندی برای کاشت است. بذر ها را وقتی که میوه ی درخت تمر هندی کاملا رسیده از غلاف بیرون می آورند.
برای اینکه خوب دانه ها شکسته شود باید آنها را به خوبی تمیز کنید به طوری که دانه های تمر هندی مانند یک لوبیای کوچک و تمیز باشد.
بعد از تمیز کردن دانه ها در آب گرم قرار دهید تا لایه ی ضخیم روی دانه ها نرم شود این عمل را چند بار تکرار کنید.
تا وقتی که حس کردید می توانید با انگشت، پوست روی بذر را به راحتی جدا کنید آن وقت می توانید از آب در بیاورید.
بعد از اینکه پوست بذرها را کاملا جدا کردید باید یک شبانه روز دیگر بذرها را در آب گرم قرار دهید.

آموزش کاشت گیاه تمبر هندی

خاک مناسب و با کیفیت برای کاشت تمر هندی بسیار مهم است.
بذر کاشته شده در خاک باید حدود ١٢ میلی متر در زیر خاک کاشته شود یعنی بذر را به صورت عمیق نکارید.
دمای مناسب برای بذرهای کاشته شده باید ٢٣ درجه ی سانتی گراد باشد.
تا زمانی که بذرها شروع به رشد و جوانه زدن می کنند خاک باید مرطوب باشد.
تا وقتی که بذرها بعد از ٢ الی ٨ هفته شروع به جوانه زنی می کنند آبیاری باید یک بار در هفته باشد.
وقتی که جوانه کم کم شروع به رشد و بزرگ شدن کرد باید از سرما و یخبندان محافظت شود. در فصل زمستان بهتر است که نهال را در خانه نگهداری کنید.
برای تقویت نهال تمر هندی در فصل رشد بهتر است از کودهای تقویتی استفاده کنید و وقتی نهال به درخت تبدیل شد دیگر نیازی به کود ندارد.

کاشت از طریق پیوند

روش دیگر برای کاشت درخت تمر هندی استفاده از قلمه چوب است. برای این کار ابتدا باید یک شاخه ی کاملا جوان و سالم را به اندازه ی ١۵ سانتی متر از گیاه اصلی جدا کنید. قلمه باید حداقل دارای چند گره باشد.

همه ی برگهایی که به قلمه وصل هستند را باید از قلمه جدا کنید و سپس قلمه را در یک بستر با مخلوطی از خاک برگ و شن قرار دهید تا کم کم ریشه دهد تا زمان ریشه دهی باید خاک را مرطوب نگه دارید.

مناسبترین دما برای ریشه دهی دمایی به اندازه ی ٢٠ تا ٢٢ درجه سانتی گراد است اگر تمامی مراحل لازم برای این کار انجام شود بعد از سپری شدن ٢ تا ٣ ماه قلمه ریشه دار خواهد شد.