شفقنا_ حجت‌الاسلام والمسلمین امامی‌زاده گفت: اینکه در روایات بیان شده «مَنْ‏ صَمَتَ‏ نَجَا» کسی که سکوت کند نجات می‌یابد به معنای سکوت همراه با تفکر و اندیشه است،‌ در پایان آیه نیز می‌فرماید: «لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ‏» شنیدن همراه با توجه آیات الهی، در کنار سکوت اندیشمندانه، انسان را به مرزهای رحمت الهی نزدیک می‌کند.

به گزارش شفقنا، حجت‌الاسلام والمسلمین سید مصطفی امامی‌زاده، استاد حوزه علمیه امام حسین(ع) امروز ۳۰ اردیبهشت‌ماه در حسینیه خویی‌های مقیم تهران، با اشاره به مباحث تفسیری آیه ۲۰۴ سوره اعراف؛ «وَ إِذا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَ أَنْصِتُوا لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُون‏» هنگامى که قرآن خوانده شود گوش فرا دهید و خاموش باشید تا مشمول رحمت خدا شوید؛ گفت: استماع(شنیدنی با تمام وجود و توجه) آیات الهی و معطوف کردن حواس، ادب اولی است که این آیه به آن اشاره دارد، تقسیم‌بندی شنیدنی ها به سماع و استماع به نوعی توضیح آیه شریفه است چراکه وقتی انسان مطلبی را صرفاً می‌شنود و حال آنکه تصمیم به شنیدن آن ندارد را سماع گویند و اگر کالبد وجودی شخص سرتاپا دل به صحبت های گوینده بسپارد و آن را با عمق جان بشنود در واقع استماع کرده است چنانکه به شنوندگان آگاه مستعمین گویند.

وی ادامه داد: ادب دوم در برابر آیات الهی چنانکه آیه شریفه بدان اشاره دارد سکوت‌کردن است، لغت «أَنْصِتُوا» در آیه مذکور به معنى سکوت توأم با گوش فرادادن است که البته هر سکوتی را انصتوا نمی‌گویند، گاهی انسان سکوت می‌کند چون فکرش جایی دیگر مشغول است یا اصلا مطلبی برای گفتن ندارد.

امامی‌زاده افزود: اینکه در روایات بیان شده « مَنْ‏ صَمَتَ‏ نَجَا» کسی که سکوت کند نجات می‌یابد به معنای سکوت همراه با تفکر و اندیشه است،‌ در پایان آیه نیز می‌فرماید: « لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ‏» شنیدن همراه با توجه آیات الهی، در کنار سکوت اندیشمندانه، انسان را به مرزهای رحمت الهی نزدیک می‌کند.

حجت‌الاسلام امامی‌زاده سکوت و استماع در هنگام تلاوت آیات الهی را شایسته دانسته و گفت: از مجموع این بحث روشن می‌شود که استماع و سکوت به هنگام شنیدن آیات قرآن کار بسیار شایسته‏‌اى است ولى به طور کلى واجب نیست، البتّه سکوتِ واجب، تنها در زمانى است که امام‏‌جماعت مشغول خواندن حمد و سوره نماز باشد که باید مأمومین ساکت باشند، از امام باقر(ع) نقل شده که فرمود:« و اذا قرء القرآن فى الفریضه خلف الامام‏ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَ أَنْصِتُوا لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ» و در بقیّه موارد مستحب و نشانه ادب است.

کارشناس مذهبی در پایان گفت: احترام و ادب در برابر کلام الهی اقتضا می‌کند که اگر فرمان سکوت هم نبود می‌بایست در هنگامه تلاوت کلام خالق سکوت کرده و احترامش را حفظ کنیم، در روایت وارد شده که حضرت علی(ع) وقتی می‌شنیدند منافقی هنگام نمازشان قرآن را تلاوت می‌کند صبر می‌کرد آیه‌اش تمام شود آن‌گاه به نماز ادامه می‌دادند.