سعیده مرادی

امیرغفارمنش این روزها با سریال محبوب و پرمخاطب «خوشنام» مهمان خانه ایرانی‌هاست؛  سریالی که در‌ماه مبارک رمضان پخش آن شروع شد و مورد اقبال و استقبال مردم و ببیندگان تلویزیونی قرار گرفت. براساس اعلام نظرسنجی مرکز تحقیقات سازمان صداوسیما در بین سریال‌هایی که در‌ماه مبارک رمضان ۱۴۰۱ از تلویزیون پخش شد، سریال خوشنام که از شبکه یک روی آنتن رفت با ۲۶درصد مخاطب و ۷۶.۴ درصد رضایت مخاطبان جزو سریال‌های موفق رسانه ملی بوده است. امیرغفارمنش در این سریال نقش یک فرد معتاد را بازی می‌کند و یکی از کاراکترهای اصلی داستان است و نقش‌آفرینی‌اش هم خوب دیده شد. همین سریال و نقش‌آفرینی، بهانه گفت‌وگویی با این بازیگر باسابقه درباره سریال خوشنام و نقشی که در این مجموعه داشت، شد.

    از سریال خوشنام شروع کنیم. این سریال که در ایام‌ماه مبارک رمضان به روی آنتن رفت و از شبکه یک سیما پخش شد، جزو سریال‌های پرمخاطب چند وقت اخیر تلویزیون به‌حساب می‌آید. به‌نظر شما چه عاملی باعث شده این سریال در زمره سریال‌های پربیننده صدا و سیما قرار بگیرد و مخاطبان زیادی داشته باشد؟
شاید مهم‌ترین دلیلی که باعث می‌شود این سریال در زمره سریال‌های پرمخاطب تلویزیونی قرار بگیرد این باشد که به‌ویژه در سال‌های اخیر کارهایی از این دست کمتر ساخته شده است. در کنار این موضوع عواملی چون کارگردانی خوب، بازی قوی بازیگران این سریال هم دست به‌دست هم داده است تا خوشنام به یکی از سریال‌های موفق و پرمخاطب سال‌های اخیر صدا و سیما تبدیل شود. خب، تمام بازیگران این سریال جزو بازیگران توانمند سینما و تلویزیون ما هستند و هرکدام به خوبی نقش‌های خودشان را ایفا کرده‌اند. هومن حاجی‌عبداللهی در نقش شهرام، خانم فریده سپاه‌منصور که نقش یک زن جنوب شهری را بازی می‌کند و دیگر بازیگران این سریال بازی متفاوتی را ارائه کرده‌اند که باعث شده از دیدگاه مردم خوشنام به سریال متفاوت و محبوبی تبدیل شود.

  چرا سریال‌هایی از این دست که مردم داستان و جو آن را دوست دارند و می‌تواند مخاطب ایرانی را پای تلویزیون بکشاند کمتر ساخته می‌شود؟ این موضوع به کارگردان و تهیه‌کننده‌ها و دیگر عوامل سازنده فیلم‌هابازمی‌گردد یا دلایل دیگری دارد؟
اینکه چرا فیلم و سریال‌هایی مانند خوشنام و فیلم‌هایی از این دست که در زمره فیلم‌های مردمی قرار می‌گیرند، کمتر ساخته می‌شود، فکر می‌کنم بیشتر به خط فکری صدا و سیما و بودجه سالانه آن بازمی‌گردد. در همه دنیا برنامه‌هایی که ساخته می‌شود معطوف به نیازهای جامعه است. به‌عنوان مثال در یک بازه زمانی آمار طلاق در کشوری مانند سوئیس افزایش یافت و مسئولان و فعالان حوزه فرهنگی در این کشور اروپایی اعلام کردند باید بیشتر برنامه‌هایی ساخته شود که در آنها به مقوله عشق پرداخته شود، اما آیا در کشور ما هم این قبیل اتفاق‌ها می‌افتد و چنین تصمیم‌هایی در سطح کلان گرفته می‌شود؟ آن هم در شرایطی که متأسفانه آسیب‌های اجتماعی از جمله همین آمار طلاق هم در کشور ما کم نیست. ما بلافاصله بعد از انقلاب وارد دوران جنگ 8ساله شدیم و در آن بازه زمانی محوریت تولید برنامه‌ها و فیلم‌ها جنگ و اسطوره‌سازی و نمایش رشادت و ایثار جوانان ایرانی در دفاع از کشور بود. در اصل طرز تفکر و نیاز جامعه در آن زمان به این شکل بود، اما با پایان آن دوره نیاز داشتیم که به موضوع عشق و خانواده بپردازیم. جامعه به این چیزها نیاز دارد، به موضوعاتی چون عشق، حال می‌خواهد این عشق زمینی باشد یا آسمانی.

 چرا اینقدر تأکید دارید روی این مورد؟
نسل امروز نسل نصیحت‌پذیری نیست و باید با ساخت فیلم‌هایی با محوریت و موضوع عشق و خانواده به شکل غیرمستقیم راه درست زیستن را به آنها آموزش بدهیم. کسی که در وجودش عشق دارد و به خدا عشق می‌ورزد با همه مهربان است و همه مردم را دوست دارد و همین موضوع از اشتباهات زیادی جلوگیری می‌کند.

    در این سریال شما نقش یک فرد معتاد را بازی کرده‌اید که نقشی متفاوت بود. جالب اینکه شما بسیار باورپذیر این نقش را ایفا کردید. قبل از این فیلم هم تجربه بازی در نقش یک فرد معتاد را داشتید؟ بسیاری از بازیگران برای ایفای نقش‌هایی از این دست کارها و تمرین‌های خاصی انجام می‌دهند. مثلاً فیلم‌هایی را در این زمینه می‌بینند یا مدتی با افراد معتاد یا روانی زندگی می‌کنند. شما هم تمرین یا کار خاصی در این زمینه انجام داده‌اید؟
البته من قبل از این هم سال 1380نقش یک فرد معتاد را در فیلم «خانه‌ای روی آب» به نویسندگی و کارگردانی بهمن فرمان‌آرا بازی کرده بودم و این بار دومی است که در نقش یک فرد معتاد ظاهر می‌شوم. متأسفانه به دلایل اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی امروز جامعه پر از افراد معتادی است که ما هر روز آنها را در گوشه و کنار کوچه و خیابان‌ها می‌بینیم. خب وقتی کارهای زیربنایی انجام نمی‌شود این پدیده زشت هم روزبه‌روز گسترش پیدا می‌کند و برای بازی به‌عنوان یک فرد معتاد نیاز نیست که در یک محیط مشخص با آنها زندگی کنیم. براساس مشاهداتی که در جامعه از افراد معتاد داشتم و همچنین مشورت و تبادل نظر با گریمور و دیگر عوامل فیلم توانستم این نقش را به خوبی در سریال خوشنام اجرا کنم.

  شما تاکنون کارهای زیادی انجام داده‌اید و نقش‌های متفاوتی را بازی کرده‌اید. در بین این کارها خودتان کدام یک را بیشتر از همه دوست دارید و می‌پسندید؟
برای جواب به این سؤال باید کارهایم را تفکیک کنم. من در سریال‌ خوش‌نشین‌ها، در سینما خانه‌ای روی آب و آهوی پیشونی سفید، در تئاتر هم بانوی محبوب من و در حوزه کودک و نوجوان هم نقش قلچماق در برنامه عموپورنگ را بسیار دوست داشتم.

شما بازیگری هستید که در زمینه‌های مختلف از کارهای طنز و جدی گرفته تا کارهای کودک و نوجوان ایفای نقش کرده‌اید. خودتان بیشتر به چه حوزه‌ای علاقه‌مند هستید و تمایل دارید که بیشتر در کدام ژانر و چه نقش‌هایی بازی کنید؟
برای من فرقی نمی‌کند که کار طنز باشد یا جدی. برای کودک و نوجوان باشد یا بزرگسال. من هر نقشی که سخت باشد و شخصیتی در آن خلق شود را خیلی دوست دارم. من تمایلی ندارم که فقط در یک سبک خاص بازی کنم بلکه بیشتر تمایل دارم از نقش‌های قبلی که در آنها بازی کردم فاصله بگیرم و به نوعی یک نقش تازه را کشف کنم. به‌عنوان مثال من در همین سریال خوشنام نقش یک معتاد را دارم که با نقش قلچماق در برنامه عموپورنگ بسیار فاصله دارد. من در کارنامه کاری خودم هم کارهای جدی مثل «هفت‌گنج» و هم کارهای طنز مانند «ساعت خوش» و هم کار برای کودک و نوجوان مثل قلچماق در عموپورنگ را دارم. بنابراین سعی می‌کنم که در همه زمینه‌ها ایفای نقش کنم.

 شما اغلب در فیلم‌ها و سریال‌های طنز بازی کرده‌اید. بازی در این فیلم‌ها و سریال‌ها انتخاب خودتان بوده یا به واسطه سابقه بازی در برنامه‌هایی مانند ساعت خوش و دیگر فیلم‌ها و سریال‌های طنز در این حوزه بیشتر به شما پیشنهاد بازی می‌شود؟
من هیچ‌وقت تصور نمی‌کردم که بخواهم در کارهای طنز تا به این حد فعال باشم و نقش‌های زیادی را در این حوزه ایفا کنم، اما بازی در برنامه‌ها و سریال‌های طنز که اغلب آنها بین مردم شناخته شده هستند، باعث شده تا پیشنهادهای بسیاری در این زمینه به من برسد و به نوعی در این مسیر قرار بگیرم.

    خودتان هم قبول دارید که در بین مردم بیشتر به‌عنوان یک بازیگر طنز شناخته می‌شوید؟
بله، مردم امیر غفارمنش را بیشتر به‌عنوان بازیگر طنز می‌شناسند چون در ذهن مردم لحظات شاد ماندگارتر است و انسان ذاتاً از چیزهای تلخ گریزان است.