معصومه اسمعیل‌نژاد استاد دانشگاه در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری فارس گفت: کارورزی یعنی دوره‌ای که دانشجوها می‌توانند مطالبی که به شکل تئوری در دانشگاه یاد گرفته‌اند را در محیط کار انجام دهند. یعنی مباحث تئوری را عمل تبدیل کنند.   

وی افزود: در دوره کارورزی دانشگاه‌ها، دانشجویان علاوه بر یاد گرفتن مهارت، باید آدابی که به آن‌ جامعه شغلی اختصاص دارد را هم بیاموزند و شرایط این دوره به گونه‌ای است که اگر درست ارایه شود، می‌آموزند.   

 این مدرس دانشگاه تأکید کرد: سازمان‌ها باید کارورزی را به عنوان جزئی از ساختار خود بپذیرند؛ یعنی در رادیو یا خبرگزاری یا هر اداره‌ای بگویند مثلا امسال  پنج نفر بازنشسته خواهیم داشت و می‌توانیم ده نفر را به عنوان کارورز بپذیریم و در پایان سال اول از بین این ده نفر کارورز، هفت نفر از بهترین‌ کارورزها انتخاب شوند که کار را ادامه دهند. سپس در انتهای سال دوم از بین این هفت نفر کارورز منتخب، پنج نفر از بهترین‌هایشان، انتخاب شده و جایگزین آن پنج نفری شوند که قرار است، بازنشسته شوند.

* حلقه مفقوده بین دانشگاه و صنعت با کارورزی پر می‌شود

وی ادامه داد: اگر این فرایند یک فرایند سازمانی شود و همه سازمان‌ها این فرایند را بپذیرند و داخل هرم و ساختار سازمانی خود بیاورند، بسیار خوب می‌شود؛ چون حلقه مفقوده بین دانشگاه و صنعت با کارورزی پر می‌شود و افرادی که درس می‌خوانند، نزد افرادی می‌روند که صاحبان کسب و کار هستند و  آموزش می‌بینند و در واقع مهندس آچار به دست تربیت می‌‌شوند. کارورزی در رشته‌های علوم انسانی هم خیلی مهم است،  فنی‌ها خیلی زیاد دنبال این موضوع رفتند ولی ما در حوزه علوم انسانی کمتر به کارورزی توجه کردیم.

این مدرس دانشگاه درباره دلایل خوب انجام نشدن دوره‌های کارورزی‌ دانشگاه‌ها گفت: اساتیدی که این فن را به خوبی بلد هستند، در دانشگاه‌ها نیستند. کدام اساتید کارورزی‌ها را به خوبی انجام می‌دهند؟ اساتیدی که علاوه بر تدریس، در مهارتشان خبره هستند و در مهارت خود کار می‌کنند. یعنی مثلا من در اداره امور مالیاتی کار می‌‌کنم، در عین حال در حوزه مالیات درس هم می‌دهم و می‌توانم دانشجوهایم را به عنوان حسابرس تربیت کنم. یا مثلا تهیه کننده رادیو هستم، دانشجویی را به عنوان کارورز نزد من می‌فرستند، من این دانشجو را با فرایند کار، در محیط کار آشنا می‌کنم. این فرایند به گونه‌ای جلو می‌رود که پس از شش ماه این کارورز به مهارتی دست می‌یابد که می‌توان به او آیتم‌های یک دقیقه‌ای ‌بدهیم و بعد آیتم پنج دقیقه‌ای، در واقع این فرد در حین انجام دادن کار، آموزش هم می‌بیند و دو، سه ماه یا شش ماه بعد می‌تواند یک تهیه کننده تازه کار شود.

وی در ادامه افزود: اگر استاد درست انتخاب شود و دانشجو هم علاقه‌مند باشد، وقت و هزینه نتیجه خواهد داد و اگر هر کدام مشکل داشته باشند، کارورزی مثل دو واحد از درس‌هایی می‌شود که در آخر دانشجو چیزی یاد نگرفته است و هیچ ارزش افزوده‌ای نخواهد داشت.

این استاد دانشگاه درباره بهبود وضعیت دوره کارورزی‌ پیشنهاد داد: حتما در انتخاب اساتید باید دقت شود. دانشگاه‌ها دانشجوی کارورزی را به اساتیدی بدهند، که در آن حیطه فقط درس نمی‌دهند بلکه کار هم می‌کنند. به علایق دانشجو‌ها باید توجه کنند. به علاوه یک دوره مفیدی را در نظر بگیرند چون دو، سه ماه دوره مناسبی برای کارورزی نیست و افراد حداقل شش ماه یا حتی بیشتر باید دوره بینند.

اسمعیل نژاد ادامه داد: در دوره‌ای که ما بودیم، در دبیرستان طرح کاد داشتیم و با مربی طرح کادمان فقط یک سال مهارتی را تمرین می‌کردیم، طرح کاد تعطیل شد ولی به نظر من طرح خیلی خوبی بود. دانشگاهی که می‌خواهد یک فرد متخصص در یک حوزه خاص مثلا در مقطع کارشناسی یا ارشد تربیت کند، کل کارورزی‌ دانشجویان خود را به دو، سه واحد یا دو، سه ماه در طول یک ترم موکول نکند بلکه از همان روز اولی که دانشجویان وارد دانشگاه می‌شوند با چند نفر از اساتیدشان هماهنگ شوند و دانشجوها را بین آن اساتید یا سازمان‌ها ‌تقسیم کنند و دانشگاه به اساتید و سازمان‌ها بگوید چهار سال دیگر از شما یک متخصص تحویل می‌گیرم. این دانشجویان همزمان با دانشگاه، کارورزی خود را هم بگذرانند و کارورزی فقط مختص به همان دو، سه ماه نباشد و این گونه است که کارورزی نتیجه می‌دهد.

انتهای پیام/