به گزارش شهرآرانیوز؛ احسان حدادی، پرتابگر دیسک کشورمان و نایب‌قهرمان المپیک لندن، تمریناتش را برای حضور در بازی‌های آسیایی هانگژو در اردوی کیش پیگیری می‌کند. حدادی که در سال‌های اخیر و به‌ویژه بعد از پرتاب‌هایش در المپیک، مورد نقد کارشناسان داخلی قرار گرفته، دیروز در مصاحبه‌ای با باشگاه خبرنگاران جوان درباره آخرین وضعیتش صحبت کرد.

چرا حضور ورزشکاران مستعد در دو‌و‌میدانی کاهش یافته است؟

فدراسیون دو‌و‌میدانی برای ایجاد بهترین شرایط برای احسان حدادی، حسن تفتیان و برای هر کس به فراخور شرایط خود فرد تلاش می‌کند. من نیز اکنون در ایران با کمترین هزینه تمریناتم را پیگیری می‌کنم و امیدوارم با نتیجه خوب در بازی‌های آسیایی پاسخ این زحمات را بدهم. در دوره‌های گذشته به‌دلیل نبود مدیریت، جمعی از ورزشکاران حرفه‌ای با این رشته ورزشی خداحافظی کردند. با‌این‌وضعیت کار‌کردن در فدراسیون سخت است. البته برخی ورزشکاران به‌صورت گلخانه‌ای کار می‌کنند، اما دو‌و‌میدانی خالی از افراد نخبه شده است. به‌طور‌مثال قبلا برادران صمیمی در پرتاب دیسک بوده و رقابت خوبی ایجاد کرده بودند. در هر ماده‌ای نیز چند نفر بودند که جایگزین گروه قبلی شدند؛ اما حالا این شرایط وجود ندارد.

درباره وضعیت آماده‌سازی خود برای بازی‌های آسیایی بگویید.

پس از پشت‌سر‌گذاشتن آماده‌سازی جسمانی در تهران، یک ماه در جزیره کیش اردوی خوبی داشتم و کار‌های درمانی، آماده‌سازی و پرتاب را پیگیری کردم. فکر می‌کنم چندین سال بود چنین‌تمریناتی نداشتم؛ تمریناتی که طی آن بتوانم با فراغ‌بال به کار‌هایی بپردازم که بخشی از نیاز‌های جسمانی یک دو‌و‌میدانی‌کار است، به‌دلیل اینکه برای حضور در مسابقاتی مانند بازی‌های المپیک و بازی‌های آسیایی در سال‌های پیاپی وقت زیادی نداشتم. من پنج‌شش جلسه تمرین پرتابی داشتم که خیلی خوب بود. قطع‌به‌یقین در اردوی بعدی تمریناتم سنگین‌تر خواهد شد. از فروردین نیز طبیعتا تمرینات سنگینی خواهم داشت و اواخر فروردین با انجام تمرینات سرعتی به‌مرور برای حضور در بازی‌های آسیایی آماده خواهم شد.

وضعیت آسیب‌دیدگی شما به‌چه‌صورت است؟

من به‌خاطر سالیان سال تمرینات سنگین و پرتاب‌ها دچار آرتروز کمر هستم. دیسکم مشکل دارد. این آسیب همیشه با من خواهد بود و قطعا با افزایش سن بیشتر خواهد شد؛ اما خوشبختانه مشکل دیسک را تا حد زیادی حل کرده و تلاش کردم تا این درد بیشتر نشود و کار‌های درمانی را همچنان پیگیری می‌کنم. امیدوارم در بازی‌های آسیایی با پرتابی بالاتر از ۶۵‌متر نتیجه خوبی کسب کنم. هر‌چند در فصل قبل با توجه به مصدومیتم و مراحل درمان کاهش وزن داشتم، اما امیدوارم در فصلی که هستیم، با ارتقای وزن و افزایش توان بتوانم بیشتر از ۶۵‌متر پرتاب کنم و قطعا این رکورد دور‌از‌دسترس نیست.

آیا فدراسیون دو‌و‌میدانی، حمایت‌های لازم را انجام می‌دهد؟

هر فدراسیون یکسری وظایف دارد و با توجه به پتانسیل و رکورد‌های ورزشکارانش برای آن‌ها هزینه می‌کنند و تا امروز هم هر هزینه‌ای که برای من صورت گرفته، قطعا براساس پتانسیل و توانایی‌هایم بوده است. باید توجه داشت که کسب نتیجه، غیر‌قابل‌پیش‌بینی است. مثلا من یک‌روز با هزینه‌ای که برایم انجام شده است، به مدال المپیک رسیدم و یک‌بار هم موفق به رسیدن به جایگاه خوبی نمی‌شوم.

البته در‌نهایت فدراسیون دو‌و‌میدانی درست‌ترین تصمیم را خواهد گرفت و قطعا ورزشکار درجه‌یک را که امید کسب مدال است، کنار نمی‌گذارد و برایش هزینه می‌کند. دو‌و‌میدانی یک رشته دیربازده است و برای اینکه یک ورزشکار به مدال دست پیدا کند، دست‌کم ۷ تا ۱۰‌سال زمان لازم دارد. افراد نوپا با یک سال سابقه قطعا به مدال نخواهند رسید؛ ضمن اینکه کسب نتیجه به پتانسیل و توانایی ورزشکاران نیز بستگی خواهد داشت.