به گزارش ایرنا، زمستان های سال های دهه‌های گذشته به ویژه ۸۰ دریاچه زیبای زریبار مریوان که در آن سال ها هنوز به عنوان تالاب بین المللی در کنوانسیون رامسر به ثبت نرسیده بود، یخ می بست و به محلی برای اسکی تبدیل می شد.

طی دهه ۹۰ هم تنها سال ۱۳۹۵ دمای برودت هوا تا حدی بود که دریاچه یخ بست و حال بعد از ۶ سال مردم مریوان بار دیگر شاهد یخ بستن دریاچه هستند و امیدوارند وسعت و عمق آن تا حدی افزایش یابد که بتوانند ساعتی را به اسکیت سواری روی یخ آن بپردازند.

حبیب الله دبستانی یکی از مربیان اسکیت در شهرستان مریوان در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: یخی که برروی دریاچه بسته شده در حال حاضر زیاد نیست و با حرکت قایق موتوری از هم پاشیده می شود و لذا امکان اسکیت سواری روی آن وجود ندارد.

وی که خود یکی از کارشناسان محیط زیست هم هست، افزود: در هوای سرد پرندگان و ماهی ها و دیگر جانداران موجود در تالاب زریبار خود را با شرایط تطبیق می دهند و مشکلی برای تامین تغذیه ندارند ولی با این وجود هم محیط زیست و هم مردم اقدامات حمایتی را از حیات وحش این منطقه انجام می دهند.

رییس اداره حیات وحش اداره کل حفاظت محیط زیست کردستان هم در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: پرندگانی که لانه آنها در مناطق مسکونی قرار گرفته در زمستان ها برای تامین غذای خود نیازمند حمایت مردمی هستند ولی پرندگان و دیگر موجودات موجود در طبیعت در این رابطه مشکلی برایشان بوجود نمی آیند و قادرند غذایشان را تامین کنند.

حیدر ویسی اضافه کرد: زمستان سال های ۸۶ و ۸۷ که بارش برف سنگینی در استان اتفاق افتاد و هوا هم بسیار سرد شد اقدام به توزیع یونجه در مناطق حفاظت شده کردیم ولی در بهار متوجه شدیم حیوانات اصلا از آن تغذیه نکردند.

وی افزود: حیواناتی هم چون خوک برف را کنار می زنند و از پیازچه و ریشه گیاهان تغذیه می کنند و اینگونه زمینه تامین غذای جانداران دیگر را هم فراهم می کنند.

رییس اداره حیات وحش اداره کل حفاظت محیط زیست کردستان یادآور شد: تنها در سایت تکثیر و پرورش حیات وحش شهرستان بیجار که محدوده ای محصور و تحت کنترل است آب و غذا در اختیار حیوانات موجود در آن قرار داده می شود.

دریاچه بین المللی زریبار مریوان دارای یک هزار و ۲۰۰ هکتار نیزار، سه هزار و ۴۰۰ هکتار پناهگاه حیات وحش و ۲ هزار و ۳۰۰ هکتار تالاب است و هفتمین تالاب ثبت شده ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در کنوانسیون بین المللی رامسر است که فرآیند ثبت آن از یک دهه پیش آغاز شده بود.

طول دریاچه زریبار حدود پنج کیلومتر و عرض آن حدود ۱.۶ کیلومتر، وسعت تالاب به دلیل تغییرات حجم آبی در فصول مختلف متغیر و حداقل و حداکثر عمق آن به ترتیب ۲ و ۶ متر است.

زریبار در یک دره طولی وسیع قرار دارد و از ۲ طرف غرب و شرق با کوه‌های پوشیده از جنگل احاطه شده و پوشش غالب اراضی منطقه را جنگل و بیشه‌زارهای نیمه انبوه تشکیل می‌دهد که گونه غالب جنگلی آن بلوط ایرانی است.

گیاهان شناوری چون سراتوفیلیوم، سریوفیلیوم و گونه‌هایی از گیاهان خاردار و گونه‌های نی، هزارنی، بارهنگ آبی، نیلوفر آبی، علف هفت بند، پیچک ها، لویی، بزواش، جگن و نعناع پوشش گیاهی این تالاب را تشکیل می‌دهد.

سیاه ماهی خالدار، سیاه ماهی معمولی، عروس ماهی و ماهی گامبوزیا از جمله گونه‌های بومی و ماهی آمور سفید، کپور آیینه ای، کپور معمولی، کپور سرگنده (بیگ هد) و فیتوفاک از جمله گونه‌های غیربومی این دریاچه است.

شهرستان مرزی مریوان در فاصله ۱۲۰کیلومتری غرب سنندج مرکز استان کردستان واقع شده است.