به گزارش خبرنگار ایمنا، دربی نود و هفتم پایتخت روز شنبه با تساوی بدون گل دو تیم خاتمه یافت. دیداری که علی‌رغم بحث و جدال‌های مفصل قبل از خود، در زمین حرفی برای گفتن نداشت. ارائه بازی بسته و بعضاً بی‌هدف و موقعیت‌هایی که تعدادش از انگشتان دست بیشتر نشد و کیفیتش از آن هم کمتر بود، نهایتاً منجر به نمایشی ضعیف در دیداری ملقب به ویترین فوتبال ایران شد. عملکرد استقلال و پرسپولیس در شهرآورد نود و هفتم توسط امید بندی‌داریان، دارنده مدرک آنالیزوری فوتبال از باشگاه بارسلونای اسپانیا در گفت و گو با خبرنگار ایمنا بررسی شده است که در ادامه می‌خوانیم:
دربی چرا کسل‌کننده بود؟
نمایش بی‌رمق و محتاط سرخابی‌ها در شهرآورد نود و هفتم، ظهر شنبه کسل‌کننده‌ای را برای هواداران فوتبال رقم زد. آن‌ها که امیدوار بودند جنگی تماشایی را ببینند، مثل دیگر بازی‌های لیگ تنها نظاره‌گر حملات عصا به دستی بودند که طبعاً نتیجه‌ای بهتر از تساوی بدون گل را منجر نمی‌شود.
آنالیز: این مبحث دو نکته اساسی را در بر می‌گیرد. یکی این است که فرایند مربیگری در مربیان لیگ برتری به طور منظم و کامل انجام نمی‌شود. مربیان بیشتر از آنکه دنبال به چالش کشیدن خودشان باشند، به دنبال محکم نگه داشتن صندلی خود هستند. پس طبیعی است که پافشاری در نواختن می‌کنند و شما بازی زیبایی را شاهد نخواهی بود. مورد بعدی به یک سری مشکلات انفرادی بازیکنان و آموزش‌های فوتبال پایه برمی‌گردد که اکثراً این آموزش‌ها را ندیده‌اند؛ مانند لحظه پاس دادن، لحظه شوت کردن لحظه دویدن. این دو نکته را در کنار هم بگذارید، شاهد تمرینات ناکافی و اشتباهات تمرینی خواهید بود. توجه داشته باشید تیمی که خوب تمرین کند، قطعاً خوب بازی خواهد کرد.
پلن استقلال برای رسیدن به گل
آبی‌پوشان پایتخت با نتیجه‌ای که در شهرآورد شنبه به دست آوردند، پنجمین تساوی پیاپی خود را کسب کردند. به نظر می‌رسد استقلال در رسیدن به گل برتری با مشکل روبه‌رو است و همین موضوع، پنج هفته است ترمز شاگردان مجیدی را کشیده است. حتی به نظر، آن‌ها چندان با برنامه دروازه پرسپولیس را هدف نمی‌گرفتند. این در حالی است که استقلالی‌ها امیدوار بودند با اضافه شدن گابریل پین ایتالیایی تیم‌شان از نظر فنی سطح بالاتری پیدا کند.
آنالیز: استقلال و پرسپولیس حقیقتاً پلن‌های مختلفی را برای گل زدن نداشتند. به صحبت‌های گل‌محمدی توجه کنید که گفت: "در این مسابقات دو یا سه موقعیت گلزنی به دست می‌آوریم که باید قدر آن را بدانیم." حقیقت نیز همین است. تیم‌ها در بازی‌هایی که حساسیت بالایی دارد، منتظر اشتباه تیم حریف هستند و در نهایت یکی دو موقعیت خلق می‌کنند. اولویت تیم‌ها در ابتدا، گل نخوردن است. و پلن های تهاجمی کمتر به چشم می‌آید.
اما در خصوص نقش پین در عملکرد فنی استقلال باید بگویم گابریل روند بازی استقلال را تغییر داده است. شما دیگر شاهد بازی صرفاً مستقیم استقلال همانند بازی‌های آسیایی نیستید و بازی روی زمین را از این تیم بیشتر مشاهده می‌کنید. البته گابریل سرمربی نیست و قطعاً تمام ایده‌های او در زمین اجرا نمی‌شود.
یامگا و ژستد؛ ضعف فردی یا ناتوانی کادر استقلال در به‌کارگیری از آن‌ها؟
جذب دو ستاره خارجی با کیفیت و رزومه قوی، همه را امیدوار کرده بود که شاید استقلال این بار هم دست روی خارجی‌های درستی گذاشته باشد و خریدهایی تأثیرگذار را به ایران بیاورد. نمایش بی‌نظیر کوین یامگا در برابر ذوب‌آهن هم می‌رفت تا مهر تأییدی بر این ماجرا بگذارد اما در هفته‌های اخیر، هنوز کار خاص دیگری از این دو بازیکن ندیده‌ایم.
آنالیز: استقلال با یامگا در بازی‌های نخست به گل رسید اما به دلیل پلن های کمی که در برای گل سازی مشاهده می‌شود، پلن های قبلی از طرف تیم حریف قفل می‌شود و کلافگی را می‌توان در بازیکنان دید. موافقم که یامگا و ژستد کیفیت بالایی ندارند اما در همین حد هم کادر فنی در بازی‌گیری از این دو موفق نبوده است.
حلقه گمشده سرخ‌ها در خلق موقعیت
پرسپولیسِ یحیی هنوز هم بهتر از حریفان مالک بازی است، توپ را به گردش در می‌آورد و آن را حفظ می‌کند اما برخلاف فصل‌های گذشته، شاهد خلق خطرهای جدی روی دروازه رقبا نیستیم. درست مانند دربی که پرسپولیس بیشتر بر بازی سوار بود و در زمین استقلال، پاس‌کاری می‌کرد ولی نهایتاً نتوانست حاصلی را در برداشته باشد. باید دید حلقه گمشده شاگردان یحیی در این فصل چیست که دیگر مانند قبل، زهردار نیستند؟
آنالیز: پرسپولیس بازیکنی خلاق می‌خواهد. بازیکن خلاق به چه معناست؟ بازیکنی که بن‌بست‌های تاکتیکی را سریع‌تر از بقیه شناسایی کند و سریع توپ را به منطقه خلوت‌تر از بازیکنان حریف منتقل کند. یک مثال می‌زنم؛ در اوایل نیمه اول وحید امیری می‌توانست با پاس در عمق از این بن‌بست رهایی پیدا کند اما با پاس به عقب، فرصتی که می‌شد منجر به خلق موقعیت شود، به راحتی از دست رفت.
عبدی چرا دیر به میدان آمد؟
یکی از نکات عجیب، فرستادن دیرهنگام مهدی عبدی به زمین مسابقه بود. عبدی که معمولاً بازیکن بازی‌های بزرگ است و گل‌زدن در آن را به خوبی از بر است، با تصمیم یحیی آن قدر دیر روانه میدان شد که عملاً نتوانست تأثیر چندانی بگذارد.
آنالیز: از نظر من دیر آمدن عبدی منطقی نبود و بهتر بود پرسپولیس دقیقه ۶۵ تا ۷۰ دو الی سه تعویض همزمان داشته باشد تا انرژی تازه‌ای به خط حمله ببخشد. در هر صورت دلیل این تعویض‌های دیر هنگام را باید از کادر فنی تیم جویا شد.
نظر شما