سهیلا جوادی در گفت‌وگو با میزان پیرامون آخرین فعالیت خود در عرصه تئاتر گفت: در حال حاضر مشغول اثری نمایشی با نام «خاموشان» هستیم که به زودی روی صحنه می‌رود. این نمایش رگه های مذهبی داشته و بیبشتر به معضلات اجتماعی می پردازد. اثری مذهبی اجتماعی که سعی دارد مخاطب را به فکر وادار کند.

همسر «علی سلیمانی» بازیگر فقید سینما و تلویزیون در همین راستا اضافه کرد: فارغ از محتوا و داستان این نمایش، جذابیت آن برای من این است که پیشتر علی سلیمانی آن را کارگردانی کرده بود، این نمایش آخرین اثری است که علی بازی و کارگردانی کرده و همین اتفاق مرا برای اجرای این نمایش بسیار مستعد و مشتاق کرده است. این نمایش بازتولید همان اثر بوده که قرار است به نام و کارگردانی علی سلیمانی روی صحنه برود.

وی تئاتر را هنر خانوادگی خود خواند و افزود: همیشه در خانواده ما تئاتر جایگاه خاصی داشته و به نوعی کار مشترک ما بوده است، نویسنده اکثر آثار دخترم است و تا وقتی که علی بود کارگردانی و بازیگری را نیز بر عهده داشت، البته در اثر بازتولیدی تئاترمان کارگردانی هنری بنده هستم. با وجود اینکه شخصا کارگردانی هنری اثر را بر عهده دارم اما سعی کردم تا به نحوه کارگردانی علی سلیمانی وفادار بمانم و امیدوارم اثری در خور تماشاگر را روی صحنه ببریم. 

این کارگردان تئاتر درباره وضعیت هنر نمایش در دوران کرونا اضافه کرد: تئاتر کار کردن همواره سخت بوده است و تنها به دوران کرونا ختم نمی شود. این هنر همیشه از حمایت محروم بوده و روی صحنه بردن نمایش همواره ریسک حضور تماشاگر را به همراه دارد. 

وی در همین رابطه تاکید کرد: حال که در کنار تمام سختی‌ها این ریسک هم اضافه شده که ممکن است دوباره شاهد پیک تازه کرونا به علت سویه جدید آن باشیم و باز هم مشکلات تازه ای را تجربه کنیم. تعطیلی تئاتر یک معضل جدی در دو سال گذشته بوده و امروز هم که من می خواهم این اثر را روی صحنه ببرم از تعطیلی مجدد آن واهمه دارم اما با این وجود تئاتر همه زندگی ماست و باید با تمام فراز و نشیب هایش بسازیم.

جوادی تئاتر را هنر مردمی خواند و تصریح کرد: شخصا علاقه زیادی به تئاتر دارم و همین باعث می شود که سختی های این کار را به جان بخرم. در این راه حمایت مرکز هنرهای نمایشی بخش محدودی هزینه ها را تامین می کند و امید اصلی تمام گروه ها به فروش بلیت و حضور تماشاگران است. 

بچه های تئاتری سالهاست که با وضعیت تئاتر آشنا هستند و می دانند که شرایط همواره همینطور بوده است به همین دلیل همیشه به حمایت از یکدیگر می پردازند. با وجود حمایت مرکز هنرهای نمایشی، این مبلغ به حدی کم است که معمولا افراد دستمزدی دریافت نمی کنند یا اگر هم دستمزدی باشد به شدت کمتر از رقم واقعی آنها است. اهالی تئاتر همواره با عشق به کارشان ادامه می دهند و می دانند که از هنر نمی توان بهره مالی چندانی برد. 

ما هم سعی می کنیم در شرایط کرونایی شرایط تماشاگران را درک کنیم و تخفیف هایی در قیمت بلیت در نظر بگیریم که به کسی فشار اقتصادی وارد نشود. نه تنها گروه ما بلکه تمامی گروه ها به تماشاگر اهمیت می دانند زیرا این هنر به حضور تماشاگر زنده است و ما خوشحال می شویم که روبروی انبوه زیاد تماشاگر اجرا برویم.