"قانون مرزهای زمینی" لزوما به معنای تغییر در چگونگی مدیریت امنیت مرزی در زمانی که این تدابیر از اول ژانویه اجرایی شوند، نیست بلکه بازتاب اطمینان رو به رشد چین در قابلیت خودش برای مدیریت مرزهایش به شمار می‌رود.

چین از نزدیک تحولات افغانستان را رصد می‌کند، جایی که طالبان در ماه اوت به قدرت بازگشت، تا مقابل جریان احتمالی پناهجویان یا بنیادگرایان برای عبور از مرز و ارتباط با اویغورهای مسلمان در منطقه سین‌کیانگ چین را بگیرد.

در مرز هیمالیا، سربازان چینی از آوریل ۲۰۲۰ با نیروهای هندی درگیر هستند.

چین همچنین به دقت مراقب است که ویروس کووید را از مرزهایش دور نگاه دارد؛ امسال ترددهای غیرقانونی مرزی از میانمار و ویتنام موجب رشد موارد ابتلا به کرونا در استان‌های جنوبی "یونان" و "گوآنگژو" شد.  

این اولین بار است که جمهوری خلق چین که ۷۲ سال پیش تاسیس شده است، قانونی اختصاصی را تعیین می‌کند که چگونه مرز زمینی ۲۲ هزار کیلومتری خود با ۱۴ کشور، از جمله روسیه و کره‌شمالی را مدیریت کند.

این قانون تصریح می‌کند که کشور چین اقدامات موثری را برای محافظت از حاکمیت ارضی و امنیت مرز زمینی خود حفظ به کار می‌گیرد.

ارتش و پلیس نظامی چین -ارتش آزادی‌بخش خلق و نیروی پلیس مسلح خلق- مسئول حفاظت از مرز در برابر هرگونه "تهاجم، تجاوز، نفوذ و اقدام تحریک‌آمیز" هستند. این قانون تصریح می‌کند که چین می‌تواند مرز خود را ببندد، آن هم در صورتی که جنگ یا سایر درگیری‌های مسلحانه در نزدیکی چین امنیت مرزی آن را تهدید کند.ایسنا