به گزارش جماران، روزنامه رای الیوم در گزارشی نوشت: «کالین پاول» وزیر خارجه اسبق آمریکا که مرگش در اثر کرونا رقم خورد از این جهت نامش در تاریخ ثبت می شود که مردی بود که دولت «جورج بوش پسر» با «خباثت» از او سوء استفاده کرد تا دروغ سلاح های کشتار جمعی را برای توجیه حمله به عراق و اشغال این کشور و سرنگونی نظامش و قتل بیش از یک میلیون شهروند عراق تبلیغ کند.
کالین پاول چند روز قبل از لشکرکشی ائتلاف سی گانه به عراق از تریبون شورای امنیت بین الملل استفاده کرد و با اشاره به تصاویری گفت که اینها کارگاه های شیمیایی و بیولوژیکی متحرک عراق هستند و یکی از کارکنان این کارگاه ها این تصاویر را به او داده است(رافد الجنابی که وطن اش را در مقابل پناهندگی به آلمان فروخت و کارش به گارسونی در رستوران برگرکینک کشیده شد). از این نمایش و تصاویر جعلی برای بسیج کشور‌های بیشتری برای مشارکت در حمله به عراق و انحراف افکار عمومی جهان مورد استفاده قرار گرفت و متاسفانه در انجام این ماموریت موفقیت بزرگی به دست آورد.
درست است که پاول اصالتی آفریقایی داشت و بعد‌ها اعتراف کرد سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سی آی ای) با چنین تصاویر دروغینی او را فریب داد و حتی از مردم آمریکا و جهان عذرخواهی کرد، اما عذرخواهی او زمانی بود که بازرسان بین الملل پس از جستجوی فراوان در عراق، اعلام کرده بود این کشور سلاح کشتار جمعی ندارد. عراق نیز پس از اشغال شدن ویران شد، بیش از یک میلیون نفر از عراقی‌ها شهید شدند، روند سیاسی بر این کشور تحمیل و کشور در چرخه هرج و مرج‌های خونین گرفتار شد.
حمله آمریکا به عراق بر اساس اقدامات تحریک آمیز اسرائیل و لابی‌هایی بود که در دوران حاکمیت بوش در خدمت اشغالگران اسرائیلی بودند. همانگونه که دولت‌های غربی به ویژه انگلیس و تونی بلر نخست وزیر بدنامش هم از محرکان و مشوقان حمله به عراق بودند. حمله ای که مقدمه‌ای برای توطئه بزرگ جهت ویرانی سوریه، لیبی، یمن و همه کشور‌هایی شد که همزیستی مسالمت آمیز در آن کشور‌ها تداوم داشت و با قدرت در سنگر مقاومت حضور داشتند، این کار به نوعی اجرایی کردن توطئه آمریکا برای تسلط اسرائیل بر منطقه خاورمیانه، پایان میراث مقاومت و تبدیل این میراث به توافقنامه‌های عادی سازی روابط بود.
اگر عراقی قدرتمند با هویتی عربی اسلامی وجود داشت، برنامه ریزی‌ها برای تجزیه و اختلاف که امروزه نمونه آن را در سوریه، عراق، یمن، لیبی و چه بسا الجزایر شاهدیم، وجود نداشت، به همین دلیل دولت بوش و باند‌های صهیونیستی مسلط بر دولت او نظریه «برنارد لوئیس» مورخ صهیونیستی انگلیسی معروف را در دستور کار خود قرار دادند، نظریه‌ای که در آن به تقسیم منطقه عربی و مشغول کردن این منطقه به جنگ داخلی، از جمله تقسیم عراق به سه کشور مذهبی و نژادی اشاره می‌شود، این نظریه با پوشش اتحادیه عرب که بسیاری از کشورهایش در محور آمریکا بودند و هستند در دستور کار دولت بوش قرار گرفته بود.
اولین گام در این زمینه تشکیل سازمانی به نام «دوستان» عراق بود همانگونه که این روند بعد‌ها با تشکیل دوستان لیبی و اخیرا دوستان سوریه تداوم یافت، مهندس این طرح ها، آمریکایی- اسرائیلی و بازوی اجرایی آنها، کشور‌های عربی- اسلامی بودند و نتایج آن نیز امروز در همه کشور‌هایی که این طرح‌ها در آنها به اجرا گذاشته شد، مشهود است.
اگر عراق، سوریه و مصر کشور‌های قدرتمندی بودند و اگر کشور‌های عربی پشتیبان این سه کشور بودند، طرح مسموم عادی سازی روابط که تحت عنوان «صلح ابراهیم» به اجرا گذاشته شد، اجرایی نمی‌شد. به همین منظور باید گفت که شرایط فتنه در ابعاد نژادی، مذهبی و جغرافیایی کاملا مهیا بود.
سوریه با گذشت ده سال از جنگ فرسایشی و ویرانگر، که بیش از ۲۵۰ میلیارد دلار برای اجرای آن هزینه شده است، روندی رو به بهبود پیدا کرد و عراق هم توانست به سرعت توان و هویت مقاومتی خود را بازیابد اگر چه پس از برگزاری انتخابات اخیر نگرانی‌هایی درباره آینده این کشور وجود دارد، مقاومت فلسطین هم که تحت حمایت محور مقاومت و گروه‌های مبارز وابسته به این محور است پیروز‌های پشت سر همی را در جنگ‌های اخیر با اشغالگران به دست آورد.
کالین پاول ،رئیس او جورج بوش پسر ، معاون بوش یعنی «دیک چنی»، وزیر دفاع کابینه بوش یعنی «دونالد رامسفلد»، به همراه آنان «تونی بلر» و همه اعرابی که در جنگ‌ها علیه عراق و منطقه نقش داشتند سرنوشتشان زباله دان تاریخ است، اما قدرت‌های ملی و شریف عربی و اسلامی از میان ویرانه‌های برجای مانده از سال‌ها جنگ و توطئه، قدرتمندانه و سرافرازانه برخواهند خاست، ما این حرف ها را می زنیم که پیش از این پیش بینی کردیم که آمریکا به زودی در عراق، سوریه و یمن شکست خواهد خورد همانگونه که در افغانستان شکست خورد.
کالین پاول کیست؟
کالین پاول وزیر خارجه اسبق آمریکا، که بر اثر ابتلا به ویروس کرونا درگذشت، کارنامه‌ای سیاه از خود در صحنه سیاسی آمریکا بر جای گذاشت و بدترین نقش را در منطقه غرب آسیا ایفا کرد.
پاول، زاده سال 1973 در محله هارلم نیویورک بود. والدینش، لوتر و مود پاول، از جامائیکا به آمریکا مهاجرت کرده بودند. او در مدارس دولتی تحصیل کرد و مدرک کارشناسی زمین‌شناسی را از کالج نیویورک دریافت اخذ کرد.
او در بخش نیروهای آموزشی ذخیره در این کالج شرکت کرد و پس از فارغ التحصیلی در ژوئن 1958 به درجه ستوان دوم منصوب شد.
کالین پاول به عنوان اولین فعالیت مهم نظامی در سال 1958 وارد ارتش آمریکا شد سپس در دهه 90 طی دو دوره در جنوب ویتنام خدمت کرد. در جریان آن جنگ دو بار مجروح شد از جمله در جریان سقوط بالگرد نظامی، که طی آن جان دو سرباز آمریکایی را نجات داد.
پاول در سال 1979 به درجه سرتیپی ارتقا یافت و در سال 1987 به عنوان مشاور "دونالد ریگان" رئیس‌جمهور اسبق آمریکا در امنیت ملی منصوب شد و "جورج بوش پدر" رئیس‌جمهور وقت، او را در سال 1989 به عنوان فرمانده ستاد مشترک منصوب کرد.
از مهم‌ترین ماموریت پاول در دولت بوش پدر مشارکت در برخی عملیات‌های نظامی آمریکا در اواخر قرن بیستم بود از جمله در عملیات پاناما طی سال 1989، جنگ آمریکا علیه عراق در سال 1991، که منجر به اخراج نیروهای رژیم صدام از کویت شد، و همچنین مداخله انسانی آمریکا در سومالی.
حمله آمریکا به ارتش عراق در جریان جنگ کویت، پاول را به قهرمان ملی آمریکا تبدیل کرد و عملکرد نظامی او در چند سالِ بعد از جنگ، عملکرد نظامی او 71 درصد ارزیابی شد.
او طی دوران خدمت در جنگ، دو نشان برجسته را دریافت کرد؛ مدال طلای کنگره در مارس 1991- که برای قدردانی از عملکردش در برنامه‌ریزی برای حمله به عراق اعطا شد- و مدال آزادی ریاست‌جمهوری.
پاول در دوران دولت بوش پسر در آمریکا، اولین وزیر خارجه سیاه‌پوست آمریکا شد و از سال 2001 تا 2005 در این سمت خدمت کرد.
اما در نهایت مهم‌ترین چیزی که شاید چند دهه سابقه نظامی و سیاسی کالین پاول را تعریف کرده است سخنرانی او در شورای امنیت سازمان ملل در سال 2003 بود که با شکل و نمودار، سلاح‌های کشتار جنگی عراق را توصیف کرد و شیشه‌ای کوچک حاوی سم سیاه‌زخم نشان داد که عراق با آن سلاح بیولوژیک تولید کرده است. هیچکدام حقیقت نداشت.
پاول، که در اوایل سال 2005 و بعد از تقدیم استعفایش به بوش، وزارت خارجه را ترک کرد، خودش در مصاحبه‌ای در همان سال درخصوص سخنرانی مذکورش گفته بود: "این لکه‌ای است ... که همیشه در سابقه من خواهد ماند. دردناک بود و هنوز هم هست."
پاول پس از بازنشستگی از ماموریت‌های نظامی، پرفروش ترین زندگینامه خود را نوشت. "سفر آمریکایی من".
نظر شما