به گزارش خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز، موضوع کمبود نیروی انسانی در آموزش و پروش در سالهای اخیر در حال تبدیل شدن به یک بحران است. از سال ۹۰ که دانشگاههای تربیت معلم به دانشگاهی عمومی تبدیل شدند یا در همان سالها جمع بسیاری از معلمان با سابقه با ۲۵ سال بازنشسته شدند، کارشناسان چنین روزهایی را در آموزش و پرورش پیشبینی میکردند. پس از آن هم با اتخاذ سیاستهای غلط در جذب نیرو این موضوع عمق بیشتری پیدا کرد.
امروز با گذشت ۱۰ سال با کلاسهای پرجمعیتی روبرو هستیم که به مشکل اصلی بسیاری از مدارس دولتی بدل شدهاند و طبیعتا نمیتوان از معلمی که برای ۴۰ دانشآموز تدریس میکند، انتظار افزایش کیفیت آموزش داشت چرا که مجبور است به حداقلها اکتفا کند.
برای جبران این کمبود نیرو راه حلهای مختلفی پیشنهاد میشود که یکی از آنها آزمونهای استخدام و جذب نیرو خارج از آموزش و پرورش و دانشگاه تربیت معلم است که این موضوع برای حل مشکل در شرایط فعلی که آموزش و پرورش نیاز به نیروی با سابقه و آموزش دیده دارد، راه گشا نیست. از جمله پیشنهادات مطرح شده جذب سرباز معلمهایی است که تحصیل کرده هستند و دو سال سابقه تدریس دارند. آموزش و پرورش رویه دیگری هم برای بازگرداندن نیروهای بازنشسته دارد که چندان پیشنهاد خوبی برای وزارت خانهای که نیروی جوان و خلاق میخواهد، به نظر نمیرسد.
دیگر موضوع پیشنهادی جذب معلمان با سابقه از بخش خصوصی و مدارس غیرانتفاعی است. ناصر کوهستانی؛ کارشناس آموزش و پرورش در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز گفت: آموزش و پرورش باید در جذب نیروی انسانی یک پوستاندازی اساسی داشته باشد. بخشی از بدنه نیروهای غیر دولتی نیروهای کیفی هستند که اگر اینطور نبود خانواده ها اعتماد نمی کردند که هزینههای سنگین پرداخت شهریه را تحمل کنند.
او ادامه داد:عمده ترین تفاوت میان بخش دولتی و غیردولتی موضوع کیفیت آموزشی است. ما ورودیهای دهه ۷۰ آموزش و پرورش هستیم و به نظرم کسانی که در آن سال از تربیت معلم وارد آموزش و پرورش شدهاند، نیروهای بسیار بینظیری بودند ما باید ورود نیروی آموزشدیده متخصص را زنده کنیم. ما در آموزش و پرورش یک لیسانس نمیخواهیم بلکه معلم میخواهیم. یک لیسانس ادبیات تفاوتهای بسیاری با معلم ادبیات دارد و معتقدم که باید در بحث دانشگاه فرهنگیان و افزایش ورودیها از این طریق کار جدی صورت گیرد.
انتهای پیام/
نظر شما